Maand: oktober 2024

door Erik Seghers

Weg van de parking, richting stad.
Een uur te vroeg wakker, of waren we de wekker vergeten terug te draaien.
Eén ding is zeker, het is weer de laatste rit van het seizoen van de Snelvoeters.
We kunnen de fiets een hele winter aan de muur hangen. We gaan hem aanschouwen vanuit onze luie zetel, of is dat toch misschien niet zo een goed idee? Na die paar druppels in de vroege ochtend, besloot een groot deel om toch niet te komen opdagen. Of wilden ze liever op die grote parking blijven? Maar 16 bereidwillige voeters wilden toch de stap wagen om naar de koekenstad te trekken. Weg van die parking. Stipt 9h00. Langs het mooie Ruisbroek, richting brug van Boom. Allen op 1 rij daar. In de bosstraat was niemand geneigd om aan te gaan, buiten de Jelle gerekend. Maar het gat werd niet groter, zit zijn seizoen er ook op? Onderweg naar de stad bleek dat er enkelen niet scheutig waren om naar de druk bevolkte Bart de Wever stad te rijden. Zijn ze bang van het stadsleven of zagen ze op tegen al die rode lichten onderweg?
Eenmaal de parking verlaten te hebben wilden de meesten snel onder de grond duiken. Via de oude roltrappen doken we naar beneden, de Sint-Anna tunnel door. Sinds 1933 kunnen de Antwerpenaren zo ontsnappen uit hun stad, en dat deden wij ook.

Aangekomen aan de linkeroever, was daar een half peloton wildplassers te spotten. Dan snel de fiets op en door de slijkpoel richting Burcht. Alle registers werden open getrokken, blijkbaar is de verstedelijking niks voor ons. We maakten ons snel uit de voeten. Langs Bazel, Steendorp, zo naar Temse brug. Geef ons maar die ruime parking!
In ons supporters lokaal stond ons heel wat lekkers te wachten. Onze sponsor van het Coolhem Café bood ons een lekkere pasta bolognaise aan, aangevuld met lekkere dagschotels.

En nu tijd voor onze winterslaap.

Als ik een doktersattest had gehad, was ik vorige week ziek thuis gebleven, maar nee, liever gaan werken. Maar vandaag heb ik de volmacht gekregen van Philip, die vorige week wat breuken heeft opgelopen met zijn mislukte stuntuitvoering. Achteraf zou ik dikke spijt hebben.

Onze fietstocht gaat richting zuiden van het land, en nee, het is niet naar Ninove. We zijn met maar liefst 29 Snelvoeters en met maar één vreemde eend in de bijt. De Ninovieters zullen jaloers zijn!

Is het door het late vertrekuur of omdat het einde van het seizoen in zicht is? Het zou een record opkomst kunnen zijn, en dat zonder enige verplichting. Echte kameraadschap. We rijden richting brug van Tisselt, die we zonder obstakels achter ons laten liggen. Maar de eerste hindernis laat niet lang op zich wachten. Na het voorbijrijden van de wateren van Hazewinkel, is daar in Leest de eerste artificiële stop. Tom V. zit daar met de eerste platte tube van de dag. Maar de kameraadschap blijft hoog, en er wordt een coalitie gevormd om het peloton snel terug op gang te krijgen. Of was het toch weer Hans VH die daar alleen stond de depanneren?

En we gaan verder, we proberen terug een waardige coalitie te vormen in de rangen. Gevallen bladeren liggen verspreid over ons pad. Het is opletten geblazen, vooral voor stenen of toch voor die verdomde kastanjes? Niet veel later raapt Erik H de eerste op met zijn voorwiel. Tweede platte band van de dag. Maar zijn nieuwe aangekochte Cycplus mini compressor doet grootse dingen. En blijkbaar kan dat toestelletje, de daad twee keer na elkaar doen. Velen onder ons zullen jaloers zijn. Geert Muyshondt was ook paraat, hij was op een krachtmeeting uit. Hij wilde niet van zijn zwaarste verzet gaan. Forza Kalfort. Kristof was soms aan het harken, en het was toch al zijn tweede rit dit jaar, raar! Voor Jan Roskam was het al geleden van 9 Juni dat hij op een fiets gezeten had. Waar had hij dan al die tijd op gezeten, kwam er op in mijn gedachte?

Voor mij was het dankzij onze lijstduwer Patrick, die me terug in onze coalitie bracht. En het waren menige handen die zich in elkaar sloegen om me verder te helpen. Maar in een zone 30 mag je toch geen 50 per uur rijden?
En daar was dan de volgende pitstop. Erik H wilde dan toch tonen dat hij zijn apparaat wel degelijk 2 keer na elkaar kon gebruiken. Het geluid van een brommende vibrator die heel langzaam diminuendo gaat. Velen stonden er met open mond naar te kijken. WOW! En dat was dan werkelijk de derde kastanje, die in onze weg lag.

Juist voor dat de brug roet in het eten gooide, staken we nog dat blauwe peloton voorbij. Over en uit voor die blauwe garde, de poort stond wagenwijd open vanachter.

Diegene die geen enkele moeite had om al die kastanjes en eikels te mijden, dat was zeker wel Els vandaag. Met een brede glimlach zag zij het goedkomen. De formatie was gevormd, en Jos trakteerde dan ook prompt in het Coolhem. 65 kaarsjes rijk.

Volgende week zijn we er terug, met spaghetti en al, getrakteerd door Cindy en Jurgen.

Ik hoop dat ik erbij kan zijn.

Door Erik Seghers

Peulis met Stop!

Oktober, de laatste ritten van de club staan voor de deur. En het lijkt of de deur openstaat, want eenmaal buiten voelt het zo koud aan. Doch staan er aan de start enkele hete beren met korte broek. Patrick is het dikst ingeduffeld. Hij heeft dan ook een maand tussen de hete Conchita’s gezeten, hopelijk exemplaren zonder snor.
8H31, iedereen uitgeslapen, en fris en monter aan de start. De motoren worden in gang getrapt. Richting Breendonk, waar we den Duvel links van ons laten liggen. Die Duvels zijn voor straks! De afstand duikt toch onder de 100 km, dus een makkie, om even van dat drankje te blijven. Via Muizen rijden we de dierentuin voorbij. Vandaag hebben we geen muizenissen in ons hoofd. Want op die fiets telt maar ding, dat achterwiel van onze voorganger niet loslaten. En ondertussen wegdromen. Alsof je de Euromillions gewonnen hebt. De ene villa na de andere flitsen door ons hoofd, soms zijn er wel heuse kastelen bij. Of rijden we op dat moment gewoon door Keerbergen? En of het keren is. De ene bocht na de andere. Sommigen rijden blindelings mee in het peloton, vertrouwend op onze voorligger. Remmen en dan terug optrekken, na elke bocht weer.
Dan echt remmen! Plaspauze. Of moest er iemand gewoon zijn handen even opwarmen? Zijn handen verdwenen in zijn zak, of was het eronder? Nadien bleek toch, dat er 1 vinger was opgewarmd. Ja, in Spanje was het nu éénmaal warmer.
J&J leidden ons nu naar Peulis. Daar aangekomen, in dat Paradijs, was er twijfel en verontwaardiging.

Stoppen of niet stoppen? Natuurlijk stoppen, want het was rood licht. Na wat gepalaver, Ja …nee .. ja .. zaten we na een vijftal minuten toch allemaal binnen in dat Aards Paradijs! Behalve Eddy, die bleef wachten op dat groene licht!

Daarbinnen leek het wel het echte paradijs. Wij gingen voor het buffet, daarentegen Marc B, had iets anders in het vizier.

Toen het eindelijk groen werd, riep den Merckx zo hard hij kon. Wij allen snel naar buiten, maar het duurde niet lang of we waren half bevroren. Dankzij onze kopmannen, Jelle, Joren , Hans T en nog enkele anderen was die koude snel verleden tijd! We leken wel rondjes te rijden in Duffel. Maar als zotten bleven we doordraaien, tot we uit dat verdomde Duffel uit waren. Op een gegeven moment konden we de Waarloose steenweg oversteken, richting Reet. Marc V. vertelde ons zonder blozen dat hij daar van de week nog gepasseerd had, op die bewuste baan. Hij moest nog snel iets in de brievenbus gaan steken. Maar op die baan is er geen B-post, ja hallo! Hij kreeg die zogezegde brief zogezegd niet dichtgeplakt. En maar blijven likken, maar aan wat dan?
Die beruchte steenweg.
Daarna ging het supersnel, over de brug, om zo af te zakken naar Boom centrum. Daar waren Conchita, Hans VH en Jan VB al lang geleden voorbij gereden. Moest hij gaan werken of was hij terug naar Spanje vertrokken met zijn 2 kompanen? Wij blijven hier, onze sponsor wat naambekendheid geven. Cyclingcalpé, toch ook een beetje Spanje hier, of niet?