Categorie: Uncategorized

Door Erik Seghers:

Code ROOD, brandgevaar, ROOD, de kleur van haar lippen (aangezicht), maar nu ook ROOD van Remco! Wat een Belgen in wielerland.

Tijd om onze wielen van stal te halen, los te koppelen en aan te gaan. Zaporizja, Here We Come, of toch maar gewoon onze MS-Tocht richting Dilbeek?

Door de vele Kalfort kermis verslaafden onder ons, verplaatsten we de rit naar zaterdag. Er waren toch 14 gegadigden, en onze aanzetters van zondag , Jelle en Jos, awel, die mogen aanzetten in onze alternatieve, virtuele zondagrit. Vandaag zijn er nieuwe aan zet, Hans T en onze voorzitter brengen ons aan een gezapig tempo op gang. Het frisse gevoel van de ochtend veranderd al snel door dit tempo richting heuvelland. Ons eerste testje is de Koereit, een lang ‘vals’ plat stuk met na de bocht een lastiger eindstuk. In de fietsstraat, richting afdaling Vrijthout, is er wat gewriemel in de voorste rangen. Op dit klimmetje worden deuren dichtgegooid, om daarna even snel weer open te gaan.

En jawel, de vrijbuiter (ik) wringt zich door de kleine opening en zet aan. Ik keek, ik zag en ik kwam eenzaam en alleen boven aan.

Via Gaasbeek, langs Oudenaken naar de tussenstop in St-P-Leeuw, wat een prachtig uitgestippeld op voorhand goed verkend, glooiend parcours. Aan de kerk, omgeven door een wal van groen, voelden we ons even in Zuid-Frankrijk, met wel ne rare Griek op de achtergrond. Aangekomen in de Gareelmaeker, hoorde we geruchten gonzen dat lange Marc, leeglopende benen had, was dit straks onze kans ?

Na de break gingen Patrick en Hans VH stevig door op de volgende hellingen. Daar was het gonzend terugkerend gerucht van de leeglopers bij Marc, niets van aan! Het was 1 van zijn bandjes. Samen met onze jonge semi-prof-coureur Stijn reden ze een verschroeiend tempo, ons vakantie gevoel verdween als sneeuw voor de zon. Kobbegem, Brussegem, wat een prachtige koersomgeving, en ik moet u allen vragen : waar zaten onze 65-plussers vandaag ? Alhoewel onze Cleymans. Nee niet de Jelle maar onze kleine: klein maar groots in zijn prestatie!

Los door het aankomend kermisgejoel en de meetjesschieters eindigen we in café Coolhem! Een pint en dan Veni, Vidi, Vici (mijn gevoel vandaag en de komende vakantie).

Weet je wat we in het leven kunnen roepen ? De droogtecommissie. Nee, nee, niet voor Uw privéleven, maar voor het grondwatertekort door de extreme warmte en droogte.

Vandaag wordt het de langste rit van het jaar bij de Snelvoeters. Nee, deze wordt niet ingekort zoals de Dodentocht. Die hadden ze misschien beter omgedoopt of ‘opgedroogd‘ tot Watjestocht. 😊

We smokkelen aan de start nog wel wat extra water mee in de camionette en een koelbox van Hans Renmans, geen vlees maar voor extra koele drinkbussen. Dus vandaag geen 96 km maar de volle 145 km.

Omdat het de verjaardag was van de Jelle, beginnen we met een stevige beat! De DJ’s rijden de eerste 50 km op kop met snelle beats. Ze hakken er op los aan een hoog tempo. Ambiance verzekerd!

Via Elewijt en Kampenhout richting Herent. We moesten wel effe halt houden voor den Dennie: onze vriendelijke Hollander had een duidelijk kettingprobleem.

We passeren ook enkele kasseistroken met gelukkig meestal betonnen zijstukjes eraan.

Maar de Schaliëndak en den Elst waren duidelijk geen probleem voor de Clerck en co’ s die resoluut voor het middenbaanvak kozen.

Dan de fameuze Charteuzeberg te Holsbeek, een klim van bijna 1 KM.

Bijna iedereen bleef mooi vooraan in het peloton tot boven. Halfweg het parcours stopte we dan in Lubbeek in café de Zwaan en ik moet zeggen de bediening en zorg waren TOP. Extra ijsblokjes om de boel koel te houden.

Met de nodige ijsblokken op zak stapten we terug onze carbonnen rossen voor het tweede deel.

De temperatuur was al aardig opgelopen. We passeerden verschillende Winges gemeenten. En plots op een steil kasseiklimmetje… krak… kettingbreuk door te veel pk’s. Maar Bjorn werd goed geholpen door de mecaniciens van dienst.

Doch de herstelling was van korte duur want 17 km verder terug een krak, op km 117 Km. Bjorn was gedoemd tot de volgwagen. De rest van de groep zette de cavalerietocht verder, met bijgevulde drinkbussen, behalve de Merckx, en een beetje verder reed hij dan ook nog eens plat.

Maar mannen, sorry zenne, dat ik mijn verslag op 125 km stop, maar het mocht van het bestuur door de extreme droogte en warmte.

Ik wil nog even afsluiten met het Strava klassement, de Merckx heeft teveel buiten gereden deze week denk ik, want hij moest het stellen met de tweede plaats met een verschil van 16 km. Top Willy M . Alhoewel, ik roep nog niet te snel WILLY WILLY , want het is nog geen zondagavond.

Na de rit was het heerlijk terrassenweer in café Coolhem met niet alleen een frisse pint maar waar gastvrouw Tiana ons verraste met ijsjes. En voor de Willy mocht het iets meer zijn: een split van een banana.

Ciao, sterke beren, de Watjes bleven thuis door de droogte!

van (den heten) Erik Seghers:

Flor, die valt : Wat een hectiek of misschien liever gezegd een ‘ Humorieke’ Ronde was het al. Vrouwen die in de Ronde letterlijk op of voor elkaar vallen, nietwaar Marianne? We zullen is gaan poolshoogte nemen in het vrouwenklooster in Florival, misschien is in 1200 daar de vrouwenliefde ontstaan ?

Nu, genoeg gelebberd, tijd om vast te klikken en te vertrekken want het is stipt 7h30. Er werd direct een aanval gelanceerd maar er ontstond niet direct een goede vlucht. Doch door het betere afstopwerk van Dirk en Erik C vertrok er dan toch een kwartet.  Deze vlucht had geen lang leven beschoren, want het peloton stak een tandje of 2 bij en de vluchters werden bij hun ballen gegrepen. Er op en er  over, zoals misschien na 40 jaar huwelijk?    

We trokken verder richting Steenokkerzeel langs Skeys de luchtverkeerstoren, we vlogen daar voorbij als een stel jonge veulens. De eerste echte test bergop is de Smeysberg te Huldenberg. Wat een miserie, 16 % en meer, steil omhoog, het voelt als de derde keer na elkaar met je vrouw ;). Hij gaat bijna niet meer omhoog, de fiets, zo steil!

Na een paar beklimmingen in de regio Kortenberg en Everberg, kwamen we aan in Café Au Val De Fleuri. Daar hebben we een kwartietje interessante gesprekken gevoerd doch niets te drinken gehad want de eigenaar bleef precies liever in zijn bed liggen.

Na de droge rust kwam de eerste beklimming in Pecrot. Ook een lastig ding, mijn gedacht. Via Neerijse en Huldenberg rijden we hard naar huis. Den Herman Brusselmans zou zeggen : “Ik pak liever iemand HARD van 34 en maak ze zwanger”. Bij de snelvoeters zeggen ze: “Ik rij maak liever HARD tempo aan 34 en pak een goed achterwiel!”.

In Zemst komen we terug aan de splitsing en rijden we langs dezelfde weg terug naar huis. Dan gaat het snoeihard, zo hard dat de ketting van Erik H eraf valt. Tijd voor een nieuwe fiets?

Ik denk dat er vandaag toch enkelen zwart voor hun ogen – of misschien in de context van 2022 Biniam Girmay – gezien hebben, maar past het wel een zwarte op een fiets in 2022 of is dat ook racisme? Want nu in de moderne tijd heeft iedereen een auto, niet?

Dan rijden ze Coolhem Cafe voorbij en gaat het richting Sportkantine van Sparta Bornem.

Door Erik Seghers

Ongezien, zoals in de groene trui, ei zo na de lastigste bergrit winnen in de Ronde. Een forum van de Snelvoeters met de vraag : Doen we de rit al dan niet op verplaatsing? Een dozijn stemmen beslisten, we gaan ze doen !

De dagen ervoor nog wat zitplaatsen verdelen in de beschikbare auto’s en klaar voor 1 van de mooiste ritten van het jaar : Waver – Namen .

Aangekomen in Corroy Le Grand: fietsen uitladen, koerspakjes op de juiste plaats, versnaperingen en pocketgeld in de achterzakken, kakje in het veld, klaar ! We gaan onze kernenergie nodig hebben om deze lastige rit af te haspelen.

We vertrekken langs mooie smalle paadjes richting Walhain, het bos Bois de Buis met de kasseiweg laten we rechts liggen en maken daar een ommetje. Patrick krijgt daar al een boete aangesmeerd voor het wegsmijten van een drinkbus in een niet toegelaten zone. De kopmannen leveren goed werk af met nog een lange afdaling richting Namen Centrum.

Daar hoor je her en der in het peloton: Wij gaan rustig naar boven rijden. 1.9 km lang aan 5,3 gem percentage en dat over de welbekende kasseistroken. Boven aangekomen sluiten Marc V. en ik de rangen af,  Jelle eerst en de gebroeders Daems vervolledigden de top 3 blijkbaar. Wat Jumbo deed in de toer, doen de Daems blijkbaar bij de Snelvoeters: domineren.

Dit was de eerste klim van in totaal 5 aangegeven klimmen op onze GPX. Eerst nog wat poseren en dan naar beneden vlammen.

*De volgende klimmen zijn de Mozet en de Namêche met zijn lange uitloop. Daar was ikzelf liever Michel Wuyts geweest in zijn verslagcabine, dan hier op de fiets, het loopt langs geen meter omhoog bij mij. Gelukkig stoppen we daar even voor een break langs de kant, want in de verste verte geen Café of winkel te bespeuren. Zitten we echt in België of in de Far West? Even gaf de Frank ons moed, binnen 9 km is er een café, NOT!

Op het einde zag ik toch dat er nog enkele ploeggenoten het moeilijk kregen, wat wil je: een lastig parcours in deze hitte zonder verkoelende drank.

In de verte zagen we de kasseiweg opduiken, en in plaats van dat ommetje snelde Marc richting kasseiweg, met prompt 6 snelvoeters in zijn wiel.

Ik heb vandaag, bergop dan wel te verstaan, 13 kopmannen gezien , en ik mocht achteraan de troepen overschouwen.

Mannen , weer een toffe rit, alhoewel 😉, en zwaar dat het was. En blijkbaar voor mij niet alleen…

De weermannen hadden sombere voorspellingen gedaan wat maakte dat de kans dat we nat zouden worden wel eens heel reëel kon zijn. Maar zoals een echte flandrien alle weer trotseert lieten 14 moedige snelvoeters en een gastrijder zich niet afschrikken door mogelijks wat regen. Het was tenslotte droog bij het vertrek. De clubrit “Geuze en Lambic” indachtig, die was afgelast wegens code oranje maar waar er in de voormiddag geen spat regen gevallen was, was voor Erwin reden genoeg om via whatsapp de snelvoeters aan te sporen om uit hunne nest te komen. We zouden ons geen tweede keer laten voorliegen door die weermannen.

Nog maar juist vertrokken of de eerste druppels zorgden al voor wat gespetter. Gelukkig was de horizon voor ons volledig uitgeklaard. Dat beetje regen konden we wel aan. Het was zelfs niet de moeite om ons regenjasje aan te trekken. Naarmate de rit vorderde, vorderde ook de intensiteit van de regen. Toch maar even stoppen om het regenjasje aan te doen? In Overijse kregen we de volle lading over ons heen. Het moment voor kleine Erik om de handdoek in de ring te gooien en de warme chauffage van de volgwagen op te zoeken.

Na een toertje rond het meer van Genval, dat eigenlijk voor 4/5de op het grondgebied van Overijse ligt, zetten we onze rit verder tot café De Welkom in Tombeek. Als een bende waterkiekens dropen we letterlijk en figuurlijk het café binnen. De bazin had haar werk om iedereen van warme drank te voorzien. De warme koffie had weinig effect op de onderkoelde Benny. Omdat Erik dat zitje naast Patje al ingenomen had, zat er voor Benny niets anders op dan opnieuw zijn carbonnen ros te bestijgen.

Het was na de stop wel gestopt met regenen en na een tijdje brak zelfs de zon door het grijze wolkendek. Regenvestjes uit, glimlach op het gezicht en nog gezapige terugtocht richting het clublokaal café het Coolhem. Hier zorgde ons Kiara weeral voor spijs en drank. Nee, geen koffie deze keer maar heerlijk verfrissend gerstenat. 

Moa Vent Toch !

Ganna toch weg, niet Van Aert maar Lampaert in het geel na dag 1! Het is allemaal te beginnen in Denemarken, maar ons vertrek is nog steeds in Kafort. Zweden en Finland bij de Navo, van 40000 naar 300000 militairen aan de oostgrens, 6 nieuwe leden bij de Snelvoeters.

Zoals de torenhoge inflatie de laatste maanden, stijgt dus blijkbaar alles evenredig mee. Schoenen in de klikpedalen, en weg zijn wij.

Jelle heeft blijkbaar zijn vast stekje aan de kop duur verkocht aan de Merckx. Half uur kopwerk samen met de Scheers met de wint op de snuit. Nadien pakken Dave en Hans de rollen over. Via de Callebaut fabriek , zonder geur deze keer, denderen we salmonella vrij door richting Lede. De eerste echte test voor de klimmersbenen, is de Rekelberg te Michelbeke. Er wordt goed doorgetrokken vooraan en al snel vormt er zich een mini-van achteraan. Daarna de Pottenberg in Brakel, 1 km lang naar boven. Het kaf wordt hier van het koren geschoren. Achteraan in de Mini-van spotten we ook de geschorene Kristof, die weet zijn ritten steeds goed uit te kiezen.

Dan de apotheose van de dag, den Berendries. Deze ligt in Lembeek, 1.8 kmlang klimmen in 2 knikken. Ik denk dat sommige liever op dit moment in Rock Werchter zaten of op 1 of ander festival te Lommel.

Dan een spit stop te Woubrechtegem, kleine gemeente in de Denderstreek, in een exotisch establissement waar duivenmelkers thuis zijn. Nee, geen mojito voor ons maar wel iets fris achterover slaan.

Na de break komt Lange Marc op de proppen om samen met Dave ons op gang te trekken. Juist voor Aalst begint de nervositeit toe te slaan in ons peloton, iedereen zoekt een goed plaatsje want de Storebaeltsbroen (-brug) te Olst komt eraan. Al een geluk dat de wind ons gunstig staat. Geen ijzeren gordijn voor onze neus maar wind op kop.

Nog even worden we opgehouden door een naar slecht verbrande benzine stinkende oldtimer. Nee, nee, niemand van de club, maar een auto met een pasgehuwd koppeltje erin.

Via Buggenhout en Lippelo terug naar onze vaste stek met in het Coolhem café, allerhande – voor sommigen vette – hapjes en het nodige bier voor handen.

Er moet nog enkel een dankwoord af voor onze verkenners van deze week: Willy, Guido en Patrick. Merci voor het mooie parcours en vooral voor het weglaten van de 3 kasseistroken (nvdr – wat zijn we watjes geworden).

EN Marc Verheyen : Man MERCI voor het nodige kopwerk vandaag !

Paniekzaaiers, een film uit 1986, tegenwoordig gaan ze onder de noemer weerkundigen door het leven. Door de voorspelde superstorm vorige zondag werd beslist vanuit het bestuur om de rit Gueuze-Lambic te schrappen. In de plaats kregen we een alternatief voorgeschoteld voor een zaterdagrit naar Munkzwalm, waarvoor dank aan piloot van dienst Willy Meersmans.

Nu een week verder, en de laatste tourdag van de Dauphiné, tijd voor het volgende chapter. De Jan Bogaert Classic te vertrekken vanuit Temse. Nee Juf Mieke, geen 101 maar 30 renners van dienst. Jan Bogaert, we vragen ons nog steeds af waarom deze rit op de kalender blijft, misschien een idool van onze oudere generatie? “I really don’t know” (vrij vertaald: “Ik zou het bij God niet weten”).

Maar daar staan we dan, aan de start van hun afgepeilde rit. Ik moet bekennen wat een massa volk, achter de inschrijvingstafels. Scannen, betalen, bandje aan en vertrekken maar … SNEL snel want we moeten onze naam waardig houden.

Het eerste uur rijden we langs smalle mooie wegen richting de gevangenis van Beveren. We zouden hier gerust enkele Snelvoeters kunnen achterlaten maar we hebben onze kopmannen nodig, hé, nietwaar? 😊

Halfweg van onze rit hebben we een tiental minuten achter een Deceunick camionette gehangen, er was een wielertoeristen club op het parcours gesukkeld. Mannen, misschien niet beter beginnen padellen?

Na het prachtige kopwerk, van jawel, onze vaste kern stevenen we af via Melsele en Verrebroek naar de Prosperpolders. Daar zien we ook de bevoorrading opduiken, een heel buffet wachtende op ons. Veel kunnen we niet oppeuzelen, want zelfs naast de fiets moet het snel gaan. Terug op pad ineens geratel en gekraak. Nee, nee, niet de benen van de Willy, maar zijn ketting wou niet meer mee.

Even halt roepen aan het verbrokkelde peloton. “Kunnen ze nu geen GAT meer dichtrijden”, hoor ik schreeuwen.

Hetgeen ook moet vermeld worden is onze nieuwe aanwinst, den Andy Roskam, eindelijk na 188 testritten eindelijk ene van ons en in Snelvoetersplunje. Welkom Andy, ook al voor het kopwerk van vandaag !

Ergens in een verraderlijke bocht met putten, viel dan de tweede platte tube van de dag. Verder richting Tielrode, Velle om zo naar de aankomst te knallen. Geen flessen champagne aan de aankomst maar bier en ambiance .

Door enkele goocheltrukken van een ENGLISH duo, geen meloenen maar Pats Boem, de 1 na de andere verdween richting huis.

KISS Goodbye Oliegarchen ! 

door Erik Seghers

Door de steeds duurder wordende bouwmaterialen en stijgende woonleningen gaan wij niet te zot doen en gaan we op verkenning naar een bestaande Muur, de Muur van Geraardsbergen. En als deze goed wordt bevonden, zullen we er op en er over gaan, en hem laten staan .Met her en der Mattentaarten verstopt in onze achterzakken, zetten we koers richting de Muur!

Als een steeds terugkerend fenomeen, de 3 zelfde koptrekkers aan zet: Jelle, Jos en Hans T. Nee, het eerste anderhalf uur geen SWITCH aan kop, er is dan ook geen sprake van seksuele onregelmatigheden in het peloton zoals bij “één” tegenwoordig. Op een gegeven moment wil ik mij ook toeleggen op het GPS werpen, maar geen succes, snelheid verhoogt niet. Ik moet bekennen de eerste 40 km gaan we door aan een stevig tempo, en dan moet de heuvelzone nog beginnen.

Op de lange klim van Onkerzele valt het peloton in stukken uit elkaar, tijd om de benen te testen. Dit is geen Voeder voor de Puppy’s. Na de duik naar beneden richting Geraardsbergen beginnen we aan de bewuste Kloosterstraat, 850 meter aan gemiddeld 8,3 %. Sommigen hadden reeds de pas afgesneden voor de duik, anderen rijden dan weer in de Kloosterstraat rechtdoor langs de asfaltweg, maar de ECHTE mannen rijden de Muur omhoog langs de kasseien. 1,2 km lang en 8 % gemiddeld, boven op de kapelmuur applaus voor de krijgers : Jelle, L Marc, Philip en Erwin, de beste bovenaan. Ook op Strava is er tegenwoordig een weekklassement van de clubleden: daar staan de oud – strijders met de meeste kms helemaal bovenaan, zit het pensioen daar iets voor tussen?

Na enkele afdalingen en hellingen tijd voor een drankje in hartje Viane in Café El Corazon. De patron had zijn tent al voor ons uitgezet. Na een half uurtje terug de fiets op om nog enkele hellingen te gaan opzoeken. Jelle en Dave op kop, in het peloton her en der geduw om iedereen gelijk mee omhoog te stuwen. Beetje gevaarlijk mij dunkt, met de oprukkende apenpokken. We gaan met een hoog tempo door verschillende Pajottenlanddorpjes: Tollembeek, Oetingen, Vollezele, Wambeek en Eizeringen. Om dan de laatste straffe helling te nemen, De Vrijthout in Asse. Richting Steenhuffel kon ik het niet laten om toch de koptrekkers even te gaan treiteren en door te trekken, eigenlijk was het om de nieuwe BMC van de Frank te gaan gadeslaan. De laatste 20 km gingen hard maar gedisciplineerd.

WOW, wat een rit weeral, goed verkend door onze voorzitter afgelopen week. Glad to be one of the boys!

door Erik Seghers

202 , 200 , 106 seconden …. we tellen af … BOEM … om met 34 renners de rit te starten naar Melsele!

Het belooft een mooie dag te worden, na het ochtend grijs, zonnige perioden, doch met een stevige NO wind. Ze beginnen er weer stevig aan, langs Bornem naar Temse brug. Naast mij het geratel, nee niet van het getetter, maar van de overslaande ketting van Willy M . Er heerst wat twijfel of hij de rit wel zal meerijden , “Ik rij seffes links af“, hoor ik. Awel Willy, wij ook. En zo geschiedde het dat Meersmans heel de rit mee zou afhaspelen. Het tempo bleef er goed inzitten, door Steendorp en Rupelmonde, met weer dezelfde koptrekkers van de partij. Achteraan het peloton is het alle hens aan dek, of is het de Jelle op kop?

Achteraan wordt aan de rekker gehangen, heuse intervaltraining. Ja, niet enkel alleen vooraan zitten de beren, blijkbaar ook achteraan.

We passeren de gevangenis van Beveren, geen gestreepte plunjes te bemerken, zelfs geen groen geruite jassen, over en uit voor Coens. Maar wij denderen door, het is precies F1 op de fiets, het betere bochtenwerk. En dan op een lang recht stuk plat voor Willy VD. Even een rustpauze.

Halfweg, tijd voor een drankje, zeg maar dubbel drankje ineens. En dan komt de verwarring. Het tweede drankje wordt eerst gedronken. Want zeg nu zelf met de extreme droogte, beter het zekere voor het onzekere nemen. En dan is de bedienster de kluts kwijt.

Op een gegeven moment dachten we op het terras Biniaml Girmay te
spotten, maar dan zonder zijn Cube en met een warrige blik of hij mocht passeren.

Direct na de stop weeral wegenwerken en dan nog een doodlopende straat afgezet met enorme betonblokken. Een bewoner wou ons nog verwittigen door met een uitgetrokken lange stengel onkruid naar ons te slaan. Maar Snelvoeters breng je niet zo snel uit hun lood. Zeker niet met onkruid.

Terug de fiets op, Belsele, Sombeke en Tielrode met hier en daar nog een hellingske. We spotte ook roze sokken in ons peloton, wat? VDP is erbij! Maar nee, het is de Kerre. Mathieu zal het vandaag zonder de sokjes moeten doen in de Giro, maar voor de rest 1 en al roze. Wat een toptalent toch … de Kurt, he!
Via Temsebrug terug richting huiswaarts, Kalfort genaamd. We hebben weer mannen van staal gezien, iets wat Poetin niet kan zeggen in Azovstal.

Vandaag moederdag, trouwpartij van Philip en de overwinning op de Nazi’s, verdient dat geen biertje met de nodige koffiekoeken in het Coolhem? Jazekers ! Zelfs na 13h00, blijven er DIE Hards over !

van Erik Seghers

Vandaag inside/out, kaarsrecht naar het zuidelijke deel van ons Belgenland. Op de feestdag van de arbeid gaan we toch nog eens de kraan opendraaien, we gaan
Gaaz geven, veel Gaaze, naar Gaasbeek en terug !

We hebben een gehele mobilisatie op gang gebracht van 34 renners. Onze semi-prof Jelle, onze steeds sterke opgang trekker Jos en onze ik voel niks Hans, geven het eerste uur het tempo aan. In dat uur moesten we wel even halt houden voor Jos Van Boven, voor een platte band en kort nadien nog eens want blijkbaar had hij het slechtste wiel gekozen uit het winkelmandje.

In Merchtem werden we even opgehouden door voetgangers met kruis (bedevaarders?).

In de fietsstraat te Asse vroeg ik aan onze ‘ Vrienten‘ , mag ik aangaan? ‘Doe Maar , voordat de BOM valt ‘ was het antwoord om me daarna toch terug op te rapen juist bovenaan de straat.

Davy had blijkbaar teveel gewicht mee, en smeet prompt zijn GPS weg, alsof het gewoon een drinkbus was. Maar de echte reden bleek dat zijn batterij plots van 21 naar 6 % gedaald was. Dat kunnen we enkel toelaten op de BTW van gas en elektriciteit!

Aangekomen aan het rond punt, was het café nog gesloten. We hebben dan maar een lusje gemaakt, langs Sint-Pieters-Leeuw. In het café In ’t Vagevuur te Vlezenbeek zaten we precies in de uitreiking van de MIA’s, genomineerd voor een drankje en dan kans op dat drankje!

Daarna terug de fiets op, lekker fris en aan een gezapig tempo, de Noorderwind trotserend !

Nog enkele klimmetjes voor de boeg met daarbij de 1.3 km lange, door iedereen geliefde (hm…) Vrijthout.

In Liezeledorp gingen we rechtsaf om er nog een extra lus aan te breien over de Wolf. De eindmeet te Kalfort was blijkbaar weggedaan door een Reuzegom, dus iedereen winnaar.

Wat een RIT , wat een TEAM, Putain Putain, Twitter er op los, Snelvoeters zijn TOP!