WTC De Snelvoeters

08u00 stipt, en onze vast-benoemde kopmannen trekken de troepen op gang. Het is weer grijs en miezerig weer alhoewel er een zonnetje beloofd was. De waterkiekens van vorige week zijn op post en de zwifters lekker warm binnen.

Onze Ronde van Oost-Vlaanderen kan beginnen. Het is een nerveus begin met een stevig tempo. We zien de 37 km/h niet van ons scherm verdwijnen.

Na 30 km komt het peloton tot stilstand omwille van platte band Dieter. Even rusten waarna terug op hetzelfde elan verder. We passeren het domein, de Koolputten, verder over het bruggetje en de gas blijft open staan. De prijs is toch terug op een normaal niveau belandt.

We glijden zo de Schelde voorbij. Aan het rond punt in Zele zien we plots 4 achterblijvers uit de zijstraat verschijnen. We halen ze wat verder terug in. Blijkbaar had Hans V H een spaak los getrokken met zijn forse kracht. Hij zal achteraan het peloton verder moeten met een zwalpend wiel.

Na een km of 50, onze eerste tussenstop dit jaar. Onder den toren is er de nodige drank voorzien en een schooier 😊!

 Na de break is het even koude lijden want we zijn snel terug opgewarmd door de sprint op de brug. Maar dan is het weer van dat, een platte band, nu van Ivan. We zetten onze tocht verder via Merchtem en Londerzeel. Ik hoor het gekraak van Frank zijn knieën of is het dan toch zijn goed gesoigneerde fiets? Ook Mr Van Boven vertelt me dat het daar beneden toch niet zo goed zit, zijn benen hé, mannen.

Ergens in Merchtem sturen we ook nog Hans M in een steegje voor een persoonlijke plaspauze, ver genoeg van ons, want we willen niet dat hij ons in verlegenheid brengt.

Om toch even polshoogte te nemen helemaal vooraan, mezelf even in de picture gezet voor blijkbaar de volle 200 meter, amai mijn benen.

Tijdens de laatste kilometers nog een plotse aanval van Eddy M, met toch een zestal die op zijn wiel springen, wat een rotvaart.

Na de rit was er dan de nodige drank en een broodje met warme worst voorzien in ons clublokaal. Voor 1 keer wou Hans wel een warme worst in de mond en voor Kurt en de Willy was er blijkbaar wat teveel mosterd op. En als er iemand eens ooit een wilde nacht wil met eender wie dan is er nog de bril in bruikleen van Ivan.

Tot volgende week naar Holland!

door Erik Heyvaert

Wanneer je hoog van de toren blaast dat een beetje regen je niet mag weerhouden om de clubrit te rijden, dan moet je er natuurlijk wel zelf staan. De wekker ging af om 06h30, al leek het eerder 05h30.

Na een stevig ontbijt naar Kalfort en daar kwamen zowaar nog twee waterkiekens opdagen. Erwin op zijn dikke banden en Willy die het als zijn morele plicht vond om als piloot zijn rit te leiden. Even getwijfeld om nog een uurtje te wachten met te vertrekken, wie weet kwamen er nog snelvoeters opdagen die de overschakeling naar zomeruur uit het oog verloren waren. Maar we kregen kou en niet om 08h30 stipt, want daarvoor misten we onze sprekende klok Jos, maar enkele minuten later toch vol goede moed vertrokken.

Erwin wierp zich al direct op als locomotief waar wij met plezier ons wagonnetje aan hingen. Onderweg even getwijfeld of we de rit met enkele kilometers zouden inkorten maar aangezien we toch al nat waren besloten we gewoon het volledig parcours te rijden.

Groot-Bijgaarden, een deelgemeente van Dilbeek, zijn we op de terugweg gepasseerd. Net zoals nog enkele andere Dilbeekse deelgemeenten Zibbeek, Sint-Anna-Pede en Dilbeek zelf. Dat komt ervan als je in de loop der jaren het parcours steeds een stukje langer maakt.

Omdat een clubrit steeds afgesloten wordt in ons clublokaal mochten wij ook nu niet onderdoen aan deze traditie. Tiana zag onze aankomst met lede ogen aan. Feit is dat het café direct onder water stond. Er werden nog net geen zandzakjes aangerukt. Wel kregen we een handdoek aangereikt om het meubilair toch wat te beschermen. Dat we als snelvoeters in normale omstandigheden door haar verwend worden maakte direct duidelijk dat ze ons totaal niet verwacht had. Geen soep of ander lekkers deze keer. Ook bij collega’s Willaert-Van Boom houdt men van tradities. Eveneens geen rit maar wel genieten van zwarte pensen en het nodige gerstenat. Uit compassie kregen we ook ne pens en wat brood aangeboden.

Terug thuis vanuit mijne luie zetel met respect naar de echte coureurs gekeken die eveneens in barre omstandigheden hun koers moesten rijden. Bij hun ging het precies allemaal wat vlotter. Die drinken precies geen bier?

door Erik Seghers

Met een Reuzegom wissen we wat wolkjes weg zodat we kunnen starten onder een stralend zonnetje. Welbepaald 25 Reuzen rijden niet naar Vorselaar maar naar het Oost-Vlaamse Wetteren.

In het eerste deel zal de tegenwind van de partij zijn, hopelijk krijgen we geen Strontvlieg te slikken, want het gaat goed vooruit. Juist voor het binnen rijden van Dendermonde moeten we halt houden, want er staat een Pronker voor het rode licht. Na het hervatten van onze rit, duurt het weer niet lang of we staan weer stil. Het lijkt wel een Rustdag vandaag! Er is een Jonker plat gereden,
waarschijnlijk over een Zaadje? Ondertussen is het weer ook terug grijs en grauw geworden.

Met een nieuwe binnen band rijden we verder richting ons doel. De rest heeft ondertussen wat reepjes en visolie kunnen binnen kappen. Ongeveer halfweg ons traject, rijden er 6 kanjers door richting oude brug, de 19 anderen nemen een binnenweg via de fietsersbrug te Wetteren.

Dan maar even een plaspauze. Een paar luttele minuten later zien we de 6 voorbij razen. Alle hens aan dek en de achtervolging kan ingezet worden. Geen Jankers toegelaten op dat moment, maar gewoon “gaze” geven.

Nu is het echt hard gaan, zeker met de Westenwind die ons mee vooruit stuwt. Er wordt niet met losse Flodders geschoten maar met scherp. Kicken!
Ik denk dat er deze ‘ DIA ‘ maar een 8-tal koptrekkers waren, maar wat voor een kracht.

In de laatste rechte lijn van Lippelo tot ons clublokaal wordt er hard gereden met hier en daar wat prikacties, nee niet die van de Delhaize. BBB was niet van de partij, maar wel die van de Snelvoeters.

Het proces is klaar, het verdict gevallen, de strafmaat wordt nog bepaald! Tot volgende week !

TIK TOK, TIK TOK …. nog enkele minuten en het startschot kan gegeven worden voor onze tweede rit! Wat een opkomst weeral, 30 man. Hopelijk
staat TIK TOK ons niet in de weg en kunnen de Chinezen ons doen en laten niet traceren.

Na een week met barslecht weer, lijkt het vandaag een mooiere dag. Ook Parijs – Nice en de Tireno hebben er deze week onder geleden met ingekorte en
afgelaste wedstrijden.

We vertrekken via Ruisbroek, Eikevliet, Bornem om zo naar Opdorp af te zakken. Akkoord, het is miezerig weer met veel wind, maar weinig stikstof in de lucht. Klaar voor het verder zetten van onze rit met de eerste hoogtemeters.
Als ik zo rond me kijk moet ik toch even op mijn wezen tikken, om te beseffen dat ik echt wel bij de Snelvoeters rijd. Want met al die nieuwe leden en dan nog met de helm op, zijn er gelukkig toch enkele herkenbaar.

Na km 40, krijgen we onze eerste heuvels voorgeschoteld, de eerste test voor onze klimmersbenen, behalve voor de Vingerhoets. Terug van hoogtestage op Calpese bodem en fit genoeg om vrouwlief Els her en der een duwtje te geven.

Via Moorsel richting het keerpunt te Meldert. Dan wat later verschijnen de bewuste kasseistroken van de Putberg. Een derde van het Peloton opteert toch voor de Leftside Offroad kant of zoals piloot Willy het op volkse manier noemt: het geitepaadje.

Het met gezegd worden, wat een kasseistroken vandaag! We vlammen nu de Koereit af, het peloton wordt uit elkaar gereten. We komen nog enkele pittige klimmetjes tegen en het ‘Rode Stiksel‘ hierbij is niet doeltreffend, telkens wordt de groep in 2 gebroken…

Op Strava kom je ook verschillende segmenten tegen, diegene zeker noemenswaardig is vandaag : Bami Pang Pang ��! En dat er wat afgeschoten wordt vandaag, de poort achteraan staat wagenwijd open. Doch “samen uit, samen thuis” is het motto en er wordt ten gepaste tijde getemporiseerd.

Via Opdorp en Buggenhout, verder door naar Oppuurs. We ruiken onze stal, gelukkig is er een stikstof akkoord, onze toekomst is verzekerd.

Nu in ons clublokaal tijd voor de recupererende chocomelkjes: voor de ECHTE onder ons! De goei grote pinten voor de ECHTE MANNEN onder ons!
En voor de ECHTE MANNEN MET BALLEN: Soep !! (of is het ballen met soep?)

door Erik Seghers

Donkere, grijze en koude wintermaanden met nu en dan een zalige winterprik,
bar koud met een blauwe hemel. Het leek wel een eeuwigheid te duren, doch
staan we hier nu terug voor de start van een nieuw wielerseizoen. Met de
enige constante, grijs en nog steeds bar koud.

Met vorige week nog een kil Whatsapp berichtje : “Ik stop met onmiddellijke
ingang” ! Nee, geen kopman of een jong gepensioneerde maar onze eigenste
volgman Patje, die er de brui aan geeft! Zonder boe of bah, we hebben er
allemaal het raden naar, maar niettemin: thanks Patje voor de vele volgjaren.

De meeste van ons hebben er een goede winter op zitten, met voor sommigen
zelfs 4 à 500 trainingskilometers per week. Er zitten zelfs nog 4 leden in Calpé, misschien worden dit wel onze nieuwe koptrekkers dit seizoen?

En dat er nog zekerheden zijn: Jos Scheers staat op scherp en is niet op de
parking te houden. Zelfs de speech van onze voorzitter moet er aan geloven. Nog geen 2 trappen gegeven en de weergoden zijn ons weer niet goed gezind.
Het eerste uur zal in de regen te doen zijn.

We zijn onderweg met een mooi peloton, 24 deelnemers waaronder terug 1 fietsster in onze rangen, welkom Els !

We rijden een mooi gezapig tempo met in de Plasstraat een duel jullie auteur met Jelle, om dan de lont aan te steken voor een tiental snelvoeters. Tot aan de lichten boven een mooi gevecht om de beste te zijn. Daarna knallen we naar beneden richting Cockaert, maar niet helemaal tot daar maar een 100 tal meter ervoor rechtsaf in het kleine straatje. Een achttal renners hadden het niet door, enkele keerden terug en enkele pikten wat verder terug aan.

Ergens tussen Battel en Hombeek was het dan even een wedstrijdje ‘over den draad plassen‘. Daarna ging het via Leest en Heindonk, langs de Hazewinkel richting de Vredesbrug. Om dan nog even een ommetje te maken via Londerzeel en zo naar ons clublokaal Coolhem.

Ondanks de regen en de koude was het een plezante, pittige rit. En als de
Kerremans aan 50% dit aankan dan zegt dit alles over hem en niks
over ons.

We lieten ons de drank en belegde broodjes smaken en toastten op de versgeboren spruit van Tiana. Proficiat!

Eerst rit op zondag 5 maart 2023 – Rit Meise – met piloot Marc Verheyen (clubkampioen seizoen 2022). GPX is opgeladen.

Door Erik Seghers

De laatste rit, althans voor jullie auteur. Dus volgende week zal er een vervangende Free Lance Reporter moeten aantreden. Misschien iemand die juist uit verlof komt, Achiel of een re-entry van Patrick of Chris à la manière Boris?

We vertrekken zoals gewoonlijk met onze stipte man Jos en bengel Jelle. Oei … waar is de Jelle gebleven? Blijkbaar is er deze week een democratisch verkozen nieuwe regel in het leven geroepen. Het is niet enkel democratie voor Xi Jingping me dunkt.

We gaan vanaf nu het eerste half uur op een rustiger tempo vertrekken om onze oudere van dagen niet direct af te matten van in het begin. Wetende dat deze oudere sloebers 15 jaar geleden de jongeren pijnigden . Maar wat is de definitie van ouder, is dat 56, de gemiddelde leeftijd van de snelvoeters? Dus Chris en Jos op kop aan een rustig tempo, wat een verademing! “Dit zullen we later wel goedmaken”, vrees ik dan.

We passeren al snel den Duvel, ja Jelle , we doen u den Duvel aan vandaag, met uwe nieuwe ivoorkleurige gravel!

Dan via Hazewinkel richting Zemst. Het is een echt najaarsgevoel vandaag: mooie herfstkleuren, vallende bladeren en hier en daar kastanjes en eikels op de grond. Het tempo is ondertussen al aardig opgetrokken en we naderen zo snel de Verbrande brug te Grimbergen. Hier passeren we dan ook de driekastanjelaarstraat. Daar komt de naam van deze rit blijkbaar vandaan. Drie imposante kastanjebomen. Wij Snelvoeters zijn er nietig bij.

Op de lange baan richting Meise wordt er zwaar doorgetrokken, de adrenaline gutst door de lichamen!

Dan komen de lang verwachte hellingen eraan regio Meise. Goed dat deze ons extra opwarmen. Lekker meegenomen in deze tijden van energiecrisis.

Op een gegeven moment komt weliswaar Erik Heyvaert aan kop sleuren, naderen we dan echt de grens van 62 km? Het is zover, de zo gegeerde café stop.

Na het nuttigen van een snack en drankjes terug onze fiets op. Het lijkt ineens 5 graden frisser. Maar wij stoere beren , laten ons niet kennen. We trappen dan maar wat harder en laten ons bloed sneller stromen. Geen toneel, zoals El Kaouakabi, what a S(hi)Hame.

Zoals ik voorspelde: de tijd die we het eerste half uur zogezegd verspeelden, maken we nu dubbel en dik goed.

Zo razen we voorbij Emrin richting St Jozef. Daar rapen we ook nog lange Marc op. Zwartrijder of toch een beetje op de sukkel. Welkom Marc in ons peloton. Ik heb het de meeste snelvoeters horen zeggen: mooie kastanjes onderweg en wat een mooie rit weeral, vandaag verzorgd door piloot Jan VDE!

Achteraf in café Coolhem had Tiana voor ons lekkere frikadellen met heerlijke krieken voorzien. Een waar genot.

Vrienden, makkers, mes amis, graag à l’année prochaine, vous allez bien! Erik.

Mid-oktober, klaar voor onze rit naar Waasmunster, ook wel de bruggenrit genoemd. Nee, nee, niet de stad Brugge of Club Brugge, maar de 6 viaducten over de E-17!

We vertrekken met een knal richting Ruisbroek – Eikevliet, de pees wordt er al stevig opgelegd van bij het begin, want zeg nu zelf half 9 is half 9, hé Jos! 😊

We zijn met een talrijk peloton, 25 man! Op de eerste viaduct beseffen we dan al: het wordt een knotsgekke, snelle rit. En wanneer we eender welke brug opgaan, gaat het telkens een tikkeltje sneller. Op een gegeven moment snel ik naar voor om de koptrekkers aan te manen effe in de remmen te gaan. Chris moest even zijn pomp vastzetten want deze was al enige tijd aan het ratelen tegen zijn trapper. Sommigen onder ons hadden iets anders verstaan, maar was niet voor kinderoortjes, nietwaar Eddy D. ? 😊

Na alle viaducten te hebben doorstaan, alsook het klimmetje richting Waasmunster, tijd om te buurten. En waar kan dat beter dan in het buurthuis, te midden van de dancing Dimmys.

Dan tijd om naar buiten te gaan , genietend van het zonnetje, om de laatste 40 km af te haspelen. In de regio Sombeke en Tielrode nemen we nog enkele klimmetjes mee.

Op een gegeven moment , na mijn verplichte 2 minuten kopwerk opgelegd door Frank, snel ik Jelle en Frank na een tijdje terug voorbij. En dan zit het hooi op de wagen en beleven we een pittig eindgedeelte, de finale is ingezet. Aan Temse brug is er dan wat commotie tussen enkelen.

Nou zeg, wees niet bang, je mag fouten maken, geen probleem. Dat is toch wat mijn mama altijd zei. Mocht je de weg kwijtraken, volg dan gewoon de GPX.

Via Bornem, Hingene en Eikevliet zo naar Mc Donalds, nee we stoppen niet voor een hamburger. En het mag gezegd worden, wat een kopwerk door Ivan, enkele jaren geleden nog languit in de zetel.

We hebben er weer vol van genoten, ons ook een weg gebaand doorheen de vele eikeltjes op de grond, en misschien hier en daar ook eentje op ne velo 😊

Na de rit nog een frisse pint bij lekkere sandwiches van Tiana.

door Erik Seghers

Afgelopen weken waren er geen referenda bij ons. Ook de annexatie van Puurcycling ligt al jaren achter de rug. En geen enkel lid van de snelvoeters heeft zich teruggetrokken, alhoewel de Debike van vorige zondag was voor mij een beetje verwarrend.

Een afgelaste rit wegens een beetje regen, er was zelfs geen code rood? Bij ons clubje zit een allegaartje van types, maar geen mensapen , enkel een paar ‘killer whales‘. Deze trekken de troepen op gang, 18 en 2 bijrijders, richting Peulis. We moesten voor de eerste keer terug de koude trotseren, we gaan weer stilletjes de herfst/winter tegemoet. Het eerste uur wat bibberen om dan te kunnen genieten van de zonnestralen.

Langs Hombeek ging het zo richting stad Mechelen. Door 1 of andere opgeblazen brug waren we plots de volgauto met Katrijn kwijt. Met wat over en weer gebel vonden we elkaar terug ergens te Muizen. Met deze muizenissen in ons hoofd reden we verder met doel de chique coté van de Vermeirens en co, Keerbergen! Met steeds dezelfde koptrekkers van dienst stoten we verder door. En als Jelle dan eens niet op kop rijdt, kan hij dat putje niet vermijden , en staat hij zo plat als iets.

Door dit oponthoud komen we wat later aan in het paradijs te Peulis. We werden goed onthaald in een overvolle kroeg. De barmadam maakte kennis met onze Eddy Merckx en wij met haar repliek: “…en ik ben Lotte Kopecky”. Ik kreeg nadien nog de privé gegevens van de barmadam, some guys have all the luck, niet waar?

Na de break werd een stevig tempo aangehouden, en ook ons Els reed op haar gemakje mee. Zo passeerden we Koningshooikt, bekend van de bussen van Hool en tegenwoordig ook de negatieve bijklank van Porsche.

Zo verder naar Lierke plezierke en via Duffel richting Waarloos. Aan de autokeuring te Ruisbroek komen de killer whales weer aan bod met snelheden tegen de 50 per uur, sneller mag daar trouwens niet.

Het was een zalige rit , buiten de troubles in Mechelen, prachtig parcours met een zalige herfstzon!

door Erik Seghers

Ze hadden regen voorspeld, maar NIET op zondagvoormiddag. Dat zullen veel snelvoeters niet geweten hebben, want er verschenen maar 8 stuks aan de start! Less is More.

Zoals de gas en elektriciteit : Less verbruik en More betalen.

– Wie zijn ze : Jelle, Marc V., Willy M, Jos S., Luc, Frank , Hans M en ik.

– Wat doen ze : Ze doen van alles en niks.

– Wat drijft hen: De Westenwind drijft hen naar Emmadorp.

– Jambers, 30 jaar later…

Patrick heeft vandaag een kleine groep in het oog te houden, zo kan hij ons op de hoogte houden van het WK tijdrijden, samen met onze rijdende reporter Willy M . Hij zorgt voor het laatste nieuws van de verwikkelingen Down Under. Wij verdienen sowieso Goud voor de moed , Patrick krijgt van ons Zilver en Remco Brons. We kiezen vandaag voor de zekerheid de korte versie van 90 km, Less dus. Ondanks het kleine peloton wordt er stevig doorgetrokken. We waren al om 9u22 aan het café in Emmadorp. Daar werden we in de watten gelegd door de uitbaatster, kaarsjes en oliekachel aan en een lekkere koffie erbij. En dan de straffe verhalen van Frank, was het nu de eerste Seat ooit of toch die witte Audi?

Pauze in café Het Verdronken Land te Emmadorp

In deze koudere tijden zou ik zeggen, raampjes omhoog, maar dan zonder rekening te houden met de Van de Vijver 😊 .

Na de iets More dan verwachtte afrekening trokken we ons terug op gang richting België. En of dat het snel ging. Je hoort de laatste weken niets anders dan zuiniger om te springen met energie, maar daar merken we hier niks van. Hier wordt energie verspild om steeds hogere snelheden te halen, maar weet je wat, deze energie is gratis!

Iedereen heeft vandaag zijn steentje bijgedragen , ieder heeft wat kopwerk verricht. Alhoewel sommigen wel rotsen hebben bijgedragen. Wat houden we er aan over vandaag ? In ieder geval MORE, vuile fietsen en een zeer goed gevoel. Het waren geen 10 kleine zwartjes, maar LESS, het waren er 8!