De winter was terug van nooit weggeweest. Zie maar naar de rittenkoers Parijs-Ijs, dat was not zo Nice! De rit werd zelfs geneutraliseerd, op de parking. Verzameld te Kalfort, werd er dan ook vertrokken achter de klokvaste Scheers. Vandaag geen Scheers en de Schepper Jelle, die was zijn grenzen ergens anders gaan verkennen. Dan maar iemand anders die mee op kop ging sleuren, den Dave. Een frisse start, zowel in onze benen als op onze snoet. De korte broeken lagen terug waar ze horen te liggen in de winter, in de kast. De vraag van vandaag: Welke ijsberen zullen wel uit die kast komen? Het tempo ging direct de hoogte in, vooraan waarschijnlijk niet beseffend. De rugwind deed wel goed voor het koude gevoel wat te verdoezelen. Achteraan zaten onze hekkensluiters: De familie Brys, Guido, Nico en ook ikzelf een hele tijd. Defensie is in deze tijd dan ook heel belangrijk geworden. Ze willen zelfs 17 miljard spenderen in de komende 4 jaar. Zij houden iedereen goed in de gaten en vooral bijeen als 1 groep. Maar ze hangen aan de rekker, intervaltraining in de hoogste graad. De kolonels van het peloton. In Lede klonk er plots een hels lawaai, een mannenstem die heel het peloton over galmde. Tom V. merkte een breuk op, halfweg ons vuurpeloton. Was dat vrouwlief Els dat een beetje in de problemen geraakte?Love is All! Door die kordate stem, bracht hij wel alles terug tezamen. Niet veel later werd het tempo terug opgedreven. Er klonk nog veel getetter in de rangen. Vele onderwerpen kwamen aan bod, soms te zot voor woorden. Trump en Elonmochten niet ontbreken. Hadden zij deze week onze GPX verstoord in de WhatsApp Community? Lip-Bu Tan is op zijn 65 jaar de nieuwe grote man van Intel, die hen van de afgrond moet redden. Hier hoorde ik enkelingen zeggen dat ze op die leeftijd liever op pensioen zouden gaan, weliswaar op fietspensioen. Alhoewel onze voorzitter is op echt pensioen, maar zien we hem nog terug in ons clubje? Inmiddels kraken her en der al wat pionnen. Door het gebeuk vooraan deed het pijn. Vooral beer Dave kende geen genade, blijven gaan dacht hij. Hij was heel de dag in het offensief, voor hem geen defensiebudget! In de buurt van Lede, roken we de geur van warme chocolade van Callebaut. Door die walm geraakten we in een roes, in een soort trance. We kregen visoenen, alsof we Erwin De Clerck zagen opduiken op zijn Specialized. Raar! Nee dit kon niet waar zijn. De wind was intussen al gedraaid, recht op ons hoofd. Velen moesten hun pijn verbijten om aan te klampen. Maar de visoenen bleven, want in Kalfort stak Erwinator ons terug voorbij. Was het een droom?
