Als de mensen ons deze ochtend hebben aanschouwd op de parking, zullen menige gedacht hebben: “Mooi verkleed, maar waar zijn de praalwagens?” De fanfare leek wel aanwezig, want er was veel kabaal. Het was duidelijk een blij weerzien bij velen onder ons. Als een stelletje ontsnapten uit het circus, zetten we dan ook met veel overdaad aan en wat dacht je? Het was weeral Jos en Jelle die de touwtjes in handen namen. Rood overheerste. Rood, de kleur van actie, dominantie en … Seks. We waren weg onder een stralende zon, doch nog met negatieve temperaturen. Fris aan de vis. De omschakeling was nog geen feit, de winter was er nog. Er was maar één persoon in onze rangen die zich niet deftig kon kleden. Was het Zelensky in eigenste persoon? Respect voor die man, een echte durfal! In het eerste kwart van de rit zochten we de hellingen op. De eerste hoogtemeters van het nieuwe seizoen. In Sint-Brixius-Rode beklommen we de Tour Of Merckx Hill. Onze Merckx zat lekker warm binnen op …. zijn Tax. Via de Plasstraat knalden we naar beneden richting Cockaert Design. Hiermee sloten we het heuvelachtig gedeelte van het parcours al af. Ondertussen waren de temperaturen al wat aangenamer. Sommige leden hadden zelfs warmte pads nodig. Ze konden deze overal kwijt, in hun handschoenen, op de rug, in hun schoenen en zelfs in hun broek. De binnen rijders hadden deze zorgen helemaal niet. Er waren vandaag tal van gegadigden om kop te trekken. Zelfs onze wereldreiziger Jeroen deed zijn duit in het zakje. Nam hij ons mee naar Nieuw-Zeeland? De eerste rit van 76 km gebeurde aan een gezapig tempo van 30.5 kilometer gemiddeld. Onze rit sloten we af in het café, niet ons stamcafé, want die waren naar het verkleedbal. Het was te doen in de Stepp, de cafetaria van den Tennis van Puurs-Sint-Amands. Met een drankje en hapje keken we uit naar al dat lekkers dat voorbijschoof beneden aan de straatkant.
