door Erik Seghers
Het circus kon weer vertrekken. Met onze clubpakjes aan konden we evengoed meegedaan hebben aan de rariteiten show van Eurosong. We zouden nogal opvallen: Douze points. We verkozen wijselijk voor een rit naar de Muur. Niet in Oostenrijk en al zeker gene in de Gazastrook, daar staat geen muur meer recht! Het wordt die van Geraardsbergen dan maar. De winnaar van het festival kon dezelfde zijn als onze 2 vaste kopmannen voor de eerste 45 minuten: JJ. Dezelfde naam, andere capaciteiten. Er zijn nog zekerheden in het leven, zoals de heropleving van Erwinator. Daags voordien nog zand in onze ogen strooiende. Er werd veel gepalaverd in de rangen, onder meer over wanneer we met pensioen kunnen gaan, zowel op werkniveau als Snelvoetersniveau. Voor de pré-leden Senne en Robbe is dat zeker nog niet aan de orde, die jongens moeten eerst nog enkele examens afwerken, vooraleer ze losgelaten worden in de arbeidsmarkt. Hier rijden ze al rond als losgeslagen honden, jong geweld. Ondertussen zaten we al diep in de heuvelzone. We namen onderweg nog een smalle spleet te grazen, waar we allen doorheen moesten. Boven werd er wel gewacht op de wildplassers. Het gezin van Pamel lieten we rechts van ons liggen en via de Klakvijverstraat reden we naar de Onkerzeleberg, 2.5 kilometer lang klimmen. Boven aangekomen aan de top, stak Tom zijn band plat, zodat onze oudste aanwezige kon bijbenen. Aan het kruispunt werd het peloton in twee gedeeld. De bangeriken dwaalden af naar links, de echte durvers namen de vlucht naar rechts. De zonnebloem af! En daar lag hij, de Vesten en zijn rommel. Daarna nog de andere rommel: de enige echte Muur, er bestaat maar ene. De kapelmuur namen we er dan maar bij. Alles werd vastgelegd op film, waren het dan toch geen lafaards? We konden het niet goed zien, wie was de eerste die daar voorbij vlamde, was het Bjorn, onze kampioen?
Toen iedereen zich aan de kapelmuur aangemeld had, bolden we naar de Bosberg, om die dan naar boven te klauteren. Het betere kasseiwerk! In Pajottegem werden we getrakteerd op lekker fris en vervallen energierepen. In sommige stroken zouden ze er een moord voor plegen. Maar daar zitten de Joden niet mee. Er zit geen enkele Jood in de Giro, die vandaag meerijdt op de gravelstroken. Via Ternat werd er aan een gezapig gezwindheid de Morette naar boven gereden. Goed gedaan, Joren en Stijn. En als beloning mochten ze nog eens alle registers opentrekken. Hun leraar – coach zat pal achter hen, naast mij nog wel. Luxepaarden kracht! We hebben geen straaltje zon gezien vandaag, het was bij momenten koud, maar we houden er een warm gevoel aan over. Wat een prachtig parcours van Chris, gefinetuned door een zekere J. En die zotte pakjes, die nemen we er met veel plezier bij. Zoals je bij Trump niet weet wat er ons morgen te wachten staat, weten wij het ook niet. Maar wel dat we volgende week zondag weer paraat staan. Misschien zitten we dan wel in de finale!
