Rit 22 Waver – Namen

Waver – Namen is de laatste rit op verplaatsing van het seizoen. De meeste snelvoeters hadden onderling afgesproken om te poolen en waren direct naar Corroy-le-Grand, een dorpje iets voorbij Waver, afgezakt.

Enkel Frank stond om 06.45 op parking Coolhem, druk doende met in orde brengen van fiets, uitrusting en ik weet niet wat nog allemaal. Frank in zijn wagen en Chris in de volgwagen om chauffeur Patte thuis op te pikken. Die was bij aankomst daar al druk bezig in de voortuin van zijn huis. Na 3 kwartiertjes kwamen ze samen aan in Corroy-le-Grand waar de andere leden al druk in de weer waren zich klaar te maken. Nieuwkomer Luc dacht dat het hier een door externen georganiseerde rit was, maar het was hem snel duidelijk geworden bij aankomst daar dat dit niet het geval was.

Met 16 fietsers zijn we dan begonnen aan deze mooie rit. Na een tiental km maken we sinds enkele jaren een ommetje om de minder geliefde kasseistrook van de Rue du bois de buis aan de Chausee de Charleroi te omzeilen. Dat je tegenwoordig voor navigatie zelfs goed op de hoogte moet zijn van boomsoorten bleek in de Rue fond des saussalles. “Aan die eenzame eik naar rechts afslaan”, werd er geroepen. Bleek dat dit dus geen eik was maar een andere soort met als gevolg dat de kopmannen ei zo na doorreden, volledig gefocust op een andere boom, wel een eik, die ons daar eenzaam 200m rechtdoor voorbij de splitsing lonkte.

Dat de wegen in Wallonië er soms abominabel bij liggen weten we allemaal. En dat zo een afbrokkelende betonbaan voor lekke banden kan zorgen is dan ook geen verrassing. Slachtoffer van dienst was Hans M.

Na het kruisen van de E42 autostrade volgt de afzink naar Namen waar heten Erik zich blijkbaar goed in zijn sas voelde en de groep tegen >50 per uur op sleeptouw nam. De klassieker in Namen is natuurlijk de beklimming van de citadel langs de kasseikant, de route Merveilleuse. Toch waren sommigen verrast door de lengte van de klim van bijna 2 km. Ook hier is goed doseren de boodschap. Boven merkten we heel wat werken die de ronde bocht van de esplanade afsloten. Tijd voor enige ravitaillering en daarna op weg naar de volgende klim in Rue d’Erpent Val die loopt vanaf de Maas naar de N4. Willy M toonde zich de Thibeau Pinot van het gezelschap met enkele niet afgevende aanvallen. Zo zie je maar dat op passie geen leeftijd staat.

Hierna was het genieten van het glooiende Ardeense landschap en de afdaling naar de Maas ter hoogte van Namêche. Dit dorpje was vroeger onze stopplaats maar over de jaren heen gingen alle cafés hier dicht of kregen ze andere bestemmingen. Tegenwoordig zit er niets anders op dan direct de Maas over te steken en aan te zetten voor de steile klim (rue Emile Vandervelde – vroegere patron van de Belgische socialisten). Thierry kloeg al heel de rit over pijnlijke benen. Maar of je dan deze klim moet afleggen op de grote plaat – zoals hij doet – is wel de vraag. “Net zoals de Jelle”, verrechtvaardigde hij zich tijdens de klim. Maar zelfs speelvogel Jelle stond op de kleine vooraan en om Thierry toch gelijk te geven schakelde hij gauw groot. “Ja, klopt nu, Thierry”.

Ondertussen was het uitkijken naar een café waar we konden pauzeren en onze dorst lessen. Na nog enkele hellingen van 10% en meer, waren de meeste bidons ondertussen al enkele keren volledig uitgeknepen. Die stopplaats vonden we in Grand-Leez, dicht tegen Gembloux, na bijna 100 km, waar we in La Pom d’Epices bediend werden door een charmante mademoiselle.

De laatste kilometers werden op gepast tempo in groep afgelegd en zo kwam de groep na 115 km en 1050 hm weer aan bij de wagens in Corroy-le-grand.

Volgende week is het weer heuvelen, deze keer richting Florival. Vertrek om 07.30 aan parking Coolhem.

Auteur: admin chris

Voorzitter Wielertoeristenclub De Snelvoeters