Maand: augustus 2019

We zijn om 08.00 vertrokken, een half uurtje later dan bij vorige ritten, voor een 110 km en bij uitzondering op een zaterdag wegens Kalfort kermis, met 19 deelnemers wat niet slecht was voor een zaterdag. 

De MS-tocht is een mooie rit die frequent bezochte oorden aandoet maar met een aantal alternatieve wegen op het parcours zoals de klim langs de terlindenvijverstraat en hoogpoort naar de top van de Vrijthout in Asse. Net de Vlaamse Ardennen.

Het parcours was door piloot Erik C op voorhand in GPX formaat rondgestuurd. Blijkbaar gold het hier de versie van 2015 waar de verkeerssituatie ondertussen hier en daar toch al wat is aangepast. Zo ook de Heirbaan in Opalfene die al een tijdje afgesloten is voor autos waardoor we einde oude brusselsestraat niet rechtdoor oversteken maar links afslaan naar Bodegem.  Kwestie dat de volgwagen ook mee kan. Piloot Erik was blijkbaar een beetje in de war en riep eerst “Rechts rechts! “ en daarna op het laatste moment “Ah nee, links links! “ met gevolg dat de kop rechts ging en de rest links. 

De rit ging verder naar Lennik en Sint-Pietersleeuw langs rustieke wegen, ideaal voor wielertoerisme. Erik C zorgde voor vakkundige pilotage bijgestaan door hulppiloot Gie die we eigenlijk meer achteraan het peloton hebben gezien. Lieten de voorbereidingen van Kalfort kermis al hun sporen na? 

Pauze namen we in het Vagevuur, onze klassieke stopplaats halverwege  Sint-Pietersleeuw en Vlezenbeek. 

De terugweg verliep vlot met uitzondering van een ommetje wegens volledige blokkage van een afgesloten Zittert in Asse, de straat tussen spoorweg en steenweg op Brussel. 

Op het laatste traject zagen we nog een ijzersterke Marc B op kop die de wijzer over de 40 joeg, dit ten koste van verschillende mede kopdoeners. 

Volgende week rijden we de Merckx boys rit. Vertrek om 07.30 aan parking Coolhem of 08.00 aan de abdij in Bornem, zonder volgwagen. 

De rit werd afgelast wegens het slechte weer.

Volgende Zaterdag  (weekend van Kalfort kermis) doen we de MS-tocht. Vertrek om 08.00 aan parking Coolhem. 

21 vertrekkers voor 1 van onze langste ritten – 147 km – die dan soms nog langer uitvalt wegens omstandigheden. Piloot van dienst was de Gie om alles in goede banen te leiden. Kurt was net een week terug uit verlof en voelde zich niet echt gerust. “Dit is toch een platte rit?”, probeerde hij. Hageland is nu wel geen bergrit, maar echt plat kan je het toch ook niet noemen. De eerste 50 km moest Kurt niet wanhopen: tot Holsbeek volgden we een plat parcours met mooie, rustige wegen kronkelend doorheen de streek tussen Mechelen en Leuven waar deze rit mooie alternatieven opzoekt ten opzichte van klassieke fietsroutes in deze streek.

Platrijden lijkt wel wekelijkse kost en deze keer was de pechvogel Willy VD, gelukkig iemand zonder schijfremmen. Voorbij Holsbeek ging het op en neer, richting stopplaats in Lubbeek. Doch, in de Boskouterstraat wordt deze tijd traditioneel een straatfeest gehouden waarbij heel de baan is afgesloten en dit mochten we nu ook weer ervaren. Best dat we hier volgende jaar rekening mee houden in onze kalender. Want dat dit niet zonder gevolgen is, bleek nu ook weer. Bij het terugkeren ontstond verwarring en viel de groep in twee delen. En dat sommigen er beter in slagen dan anderen om de stopplaats te vinden, is een feit. Piloot Gie en co hadden hun consummaties al binnen toen de andere groep na 10 extra kms arriveerde. Even het noorden en de weg naar Lubbeek kwijt bij groep 2 onder aanvoering van Erik C, Tom Vingerhoets en een GPS waarop Lubbeek ergens anders lag.

Kurt was er nog altijd niet gerust in: “Vanaf nu is het plat, zeker?”. “Wel”, antwoordde Gie, “eens je boven gekomen bent wel, hé. Maar, zeg, het moeilijkste van de rit moet wel nog komen. ” En daar gingen Kurts illusies.

Hellingen betekent ook veel schakelwerk en dat dit soms kan foutlopen, ervaarde Dirk. Bij wisseling van grote plaat kwam de ketting even vast te zitten. Maar met 5 reparateurs onder aanvoering van topmechanicien Willy VD, was de oorzaak snel ontdekt en met enige “tournevis”-handigheidjes werkte de vastgelopen schakel weer vlot.

Ondanks de incidentjes en enig tijdverlies verliep de rit vlot en zonder ongelukken. Op de terugweg werd een stevig tempo aangehouden dankzij sterkhouders op kop: Dirk DB, Eddy T, Frank, Hans T, Marc B, Tim en anderen. Na 150 km (160 km voor groep die omreed) waren we omstreeks 13.30 terug in Kalfort.

Volgende week rijden we Beauvechain met vertrek om 07.30 en piloten Erik C. en Tony. (Dit ter vervanging van Sas van Gent waar er volgens Willy VD te veel wegenwerken en omleidingen zijn. )

De dodentocht is een georganiseerde rit die naar goede gewoonte één week voor de voetgangersdodentocht gereden wordt over dezelfde lengte van 100 km met traditioneel vertrek en aankomst in het Breeven te Bornem.

De rit leent zich voor stevige gemiddelden daar de organisatie op de meeste kruispunten seingevers plaatst. Jos S was er niet bij om als eerste kop te trekken, Marc B en Hans M namen perfect zijn rol over met een stevig tempo van bij het begin.

Was het omwille van het relatief vroege uur, of veel mensen op verlof, of iedereen wat later vertrokken, maar iedereen had de indruk dat er minder volk was dan de vorige jaren. Dit maakte het voorbijsteken van andere groepen toch comfortabeler.

De eerste stopplaats na reeds een 40-tal km zijn we voorbijgereden, behalve Marc V dan, die moest van de gelegenheid gebruik maken voor een sanitaire stop.

In de buurt van Schepdaal werd het parcours heuvelachtig en kwamen de eerste kuitenbrekers. Dit dorp herinnerde ons natuurlijk aan de heimat van Remco Evenepoel en zijn magistrale overwinning daags tevoren van de Classico San Sebastian.

Dat het oppassen is met putten op Vlaamse wegen ondervond ook Eddy iets voorbij Bodegem. En als een mechanieker iets doet, diet ie het goed: zowel voor- als achterband moesten eraan geloven. Dubbel plat, dat hebben we nog niet zoveel meegemaakt.

De stop in Steenhuffel na 85 km hebben we wel meegenomen. En dat was vooral een zegen voor de zoon van Frank die voor de gelegenheid meereed. Als enige training was ie al enkele weken op en af naar het werk gereden. Om dan in volle seizoen mee met de Snelvoeters te rijden bracht hij het er al bij al nog zeer goed af. Chapeau, de naam Van De Vijver waardig. En zijn vader zelf had het hem ook niet gemakkelijk gemaakt. Zoals we van hem gewoon zijn, houdt hij ook wel van een stukje kopwerk. Dat hij dan al eens in een tunnel zit, bewijst het feit dat Marc B hem er moest op wijzen dat hij volle bak bezig was zijn zoon eraf te rijden, wat waarschijnlijk toch niet de bedoeling was.

De meewind bracht ons snel terug naar het Breeven, waar nog stevig werd nagepraat bij het nodige gerstenat. Vooral de typische gezelligheid op de weide zijn sterke troeven. Vorig jaar kregen we daar nog het gezelschap van ex-renner/ploegleider en nu ook tv-commentator José De Cauwer. Blijkbaar een goede, oud-bekende van Frank die José nog kent als ploegleider uit zijn periode als profcoureur. En dat José ook een pintje – vooral zwaarder bier – kan verzetten, hebben we met eigen ogen kunnen aanschouwen.

Volgende week rit naar Hageland 140 km met vertrek om 07.30 op parking Coolhem.