Maand: april 2024

door Eddy Daems

Code geel (rukwinden tot 75 km/uur) kon de 31 vertrekkers niet tegenhouden voor hun 115 km lange rit naar keerpunt Gaasbeek. En dat er ‘gaas’ gegeven is, kon elke rechtgeaarde Snelvoeter al snel bevestigen. Guy M en Chris V moesten die jonge snaken meermaals tot de orde roepen, wanneer de gashendel weer werd opengetrokken.
Pas op, 30 jaar geleden was ik ook behoorlijk atletisch en kon ik alle heuvels (Côtes) op zonder probleem. Nu doe ik het wat kalmer aan en geniet ik wat meer van Côtes de Provence, Côtes du Rhône, Côtes de Beaune, Côtes de Bourg en Côtes de Blaye.

Door het wisselvallige weer verschenen nog velen in lange broek, enkel de Calpe-(wieler)toeristen wilden per sé hun mooi bruingebrande benen tonen in korte broek.

Twee kerels die alvast met de vingers in de neus hun rit afwerkten, waren Hans VH en Jan S. Met hun beidjes vonden ze tijdens de rit de tijd om een volledige podcast op te nemen over ‘renners en doping’ (bedankt Geert M om mee af te luisteren).

5 minuten voor de Daemsen broederlijk plat vielen. Toen was er nog niks aan de hand.

Na de eerste hellingen kozen Erik C en Benny DP al meteen eieren voor hun geld en dachten snel een aangepaste rit uit, alvast eentje die hen sneller naar het lokaal en de nodige verfrissingen bracht. Ook Els T, Christophe W en Luc DS maakten vroegtijdig rechtsomkeer, deze laatste om tijdig Anderlecht de leidersplaats te zien verspelen.
De afwezigheid van onze verslaggever Erik S zorgde meteen voor een wissel van de wacht aan de kop van het aanwezigheidsklassement. Wie anders dan Willy M kan zo vaak uithuizig zijn zonder dat zijn vrouwtje hem daarvoor op het matje roept? Of is Erik H de nieuwe koploper? Volgens de app althans wel. Dat zoeken we even verder uit!

De wind speelde – in combinatie met de vele hoogtemeters – vandaag een hoofdrol, waardoor de meeste Snelvoeters al snel zonder brandstof vielen. Gelukkig was daar de stop in ’t Vagevuur in Vlezenbeek, waar Joske verkeerdelijk den advocaat voor appelsiensap nam (zie foto). Hoedanook, hij kwam er daarna opnieuw helemaal door!

Jos aan de bevoorrading

Volgens sommigen hing daar in ’t café ook een geurtje. Was het ons eerste lentezweet of was ’t van den hond? Van den Hans M kon het zeker niet zijn. Die had zijn nat onderlijfje tijdig gewisseld voor een droog (zie foto).

Hans was net zijn onderlijfke gaan wisselen.

Nog net niet in ’t warm na de stop viel – mijn excuses daarvoor – ondergetekende plat. Geen mens die hulp bood. Ah neen, niemand durft nog nog herstellingswerken uitvoeren wanneer Hans VH erbij is. Die kerel heeft zijn job gemist!
Terwijl Hans M en Erwin nog fijne herinneringen ophaalden aan hun reis naar Calpe, kwam Patje D tot de vaststelling ‘Godver, ik ben ook plat vanveu!’ Of hoe jaloezie toch ook op volwassen leeftijd blijft spelen bij de Daems-broers.

Deelnemers aan de kaartwedstrijd in Café ’t Vagevuur

Terwijl Michèle R in Londerzeel iedereen ‘dag’ zei, wilde Erik H nog eens controleren of de smaak van den Duvel nog altijd dezelfde is. Hij bracht, samen met 13 anderen, nog een gezwind bezoekje aan ons lokaal, waar de bokes met eitjes met veel smaak werden verorderd en waar Jurgen en Cindy nog eens werden gefelicteerd met hun mooie artikel in het Nieuwsblad.
Zolang dat wij niet in de gazet komen, is ’t goed!

Door Erik Seghers

Afgelopen week werden we bestookt met wel 3000 berichtjes, foto’ s en ja zelfs filmpjes. Ze werden verstuurd via een IP-adres in Calpé. De thuisblijvers moesten ondergaan. We voelden ons zelfs op momenten de mannelijke slachtoffers van Bart de Pauw. Maar de man met grijze baard en pintje in de hand “Oordegem” al zeggen: ‘ Ik weet van niks’. Dat geloof ik wel, maar al die anderen aan dat zwembad waren wel op hun smartphone bezig.

Misschien komen ze wel tot schuldbesef, ooit? Een halfuurtje voor onze zondagsrit, weer van hetzelfde. Het regende weer berichtjes op onze Whatsapp groep. Het waren gelukkig geen grensoverschrijdende deze keer. Maar velen onder ons voelden nattigheid, hadden ze bang om de confrontatie aan te gaan met die van Calpé? Toen ik aankwam in de regen op de parking te Kalfort zag ik daar dezelfde man met baard staan. Hij was holder de bolder met zijn grijze camionette uit Spanje gevlucht. Hij wilde afstand nemen van al die berichtjes. Wat later kwamen er nog twee thuisblijvers aanstormen.

We vertrokken maar snel vooraleer het droog werd. Want zeg nu zelf, wat voelt er nu beter aan dan een kletsnatte broek? In Oppuurs wilden we Erwin nog even enkele schunnige opmerkingen toeroepen, nog te …in zijn bed.
Den Heyvaert was thuis nog even een body aan het bewonderen van …. zijn fiets, en kwam daardoor te laat aan start. Je zou denken dan moet hij maar langs de gevangenis passeren, maar nee we kwamen hem tegen in Wieze, in zijn gevangenispak. Dan maar met 5 verder, daar gaat mijn eenzame nummer 1 plaats in het klassement. We probeerden het veilig te houden onderweg, dus werd er veel op fietspaden gereden. Maar hoe onveilig kan het eigenlijk zijn , op die fietspaden? Geef mij maar de straat. Daar had Bart beter ook zijn slag gehaald.
In Zonnegem was ondertussen de zon weer in haar schulp gekropen. In Erpe bereidde we onze tussenstop voor. Voor we binnen gingen in het café, werd er nog aan elkaar gefriemeld om al dat vuil eraf te krijgen. En dan rap naar binnen, niet bij haar, maar dicht tegen dat afzuigapparatuur. Naast de intellectuele gesprekken was er ook plaats voor platte kleedkamer humor van mannen. We kregen de streken al over van onze Spaanse vrienden en Bart.

We reden verder richting Olst. De portemonnee van de Willy had hij laten liggen in het café, bewust? Zaten daar de bezwarende bewijzen in? Op de terugweg was er nog een krachtige Noorderwind die ons bijna omver blies. Het kopwerk van Patrick, Jelle en de Willy hielpen nu de iets minderen onder ons: Erikken de Vikings. Het was koud, het was vies en het was nat! Maar we waren close, maar niet te close zoals aan die voordeur bij Liesa Naert. Zijn we allemaal niet te streng voor elkaar?
Me Too!

Door Eddy Daems

Op deze eerder kille maar droge aprilzondag waren de klimgeiten (lees: de mannen die verlof konden krijgen of op pensioen zijn) onder de Snelvoeters afgereisd naar het zonnige Spanje voor een rittenkoers in de buurt van het bij wielertoeristen steeds populairder wordende Calpe. De thuisblijvers – met 24 vandaag (en da’s toch veel!) – kregen een typische Vlaamse klimkoers (685 hoogtemeters) voor de wielen, waarvoor het parcours vlekkeloos uitgewerkt door werd door Erik H.

Met de Vrijthout, de Koereit, de Molenberg, de Mottenberg, de Geynsberg en de Draaiberg stond aardig wat klimwerk op het menu, door de enen bejubeld, door anderen verafschuwd.

Maar dat waren nog lang niet de enige hindernissen die vandaag moesten overwonnen worden. Want het was alsof alle nog resterende Vlaamse boeren hadden afgesproken om vandaag massaal onze richting uit te rijden met alles wat ze in hun stallen nog staan hadden: pikdorsers, maaidorsers en meststrooiers. Hun enthousiasme werd collega-verslaggever Erik S bijna fataal, hij werd ternauwernood bijna gespiest op één hunner voertuigen. Het deerde Marc V niet, want om nog langer te kunnen genieten van al die vers geploegde akkers reed hij met opzet in een nagel, waardoor de groep een eerste maal werd opgehouden. Hans VH was weerom mekanieker van dienst. Terwijl Hans zich uit de naad werkte, merkte Marc V plots droogweg in de verte op: ‘Kijk mannekes, Limousin-koeien, schoon hé!’

Waar kan ik zo’n plakkerkes kopen, Guy M?

De vaakst gehoorde aanwijzingen in ons fietsgroepje vandaag waren ‘aansluiten’ (de groep lag na de menige klimmetjes vaak uit elkaar) en ‘rustig’ (het tempo van deze rit was best wel pittig). Maar niet iedereen was helemaal mee met dit aloude rennersjargon. Daarom even deze korte uitleg, zodat daar in de toekomst rekening mee kan worden gehouden: Aansluiten = de afstand verminderen/ Rustig = niet in beweging, vrij van drukte, stil.

In stopplaats ‘het Dravershof’ – volgens Wikipedia de beste Orval-schenker van de wereld – bleef onze drankpauze helaas beperkt tot cola en koffie. (Dave M en Dieter D keken schuimbekkend naar al dat alcoholisch lekkers.) Dave was vandaag trouwens de enige in korte broek en korte mouwen… Een rit als deze is voor deze jongen kinderspel als je weet wat die vorige maand moest doorstaan: https://www.sportevents.eu/grand-raid/  

Onderweg in het idyllische Pajottenland passeerden we nog een peloton van oldtimers, maar hun tempo was – in tegenstelling tot de onze – beter aangepast aan de leeftijd van hun bestuurders. Mededaders van het hoge tempo waren nieuwbakken kopman Joren B (die het kopmanschap van papa Marc stilaan overneemt) en Frank VdV die vandaag duidelijk zijn tweede (of is het al derde) jeugd terugvond. Als Stijn VH zich er binnenkort ook nog vooraan weet tussen te wringen, hebben we genoeg kopmannen om menige profploeg jaloers te maken.

Op de Kesterheide passeerden we ook dit jaar de vier witte bollen, de superantennes van het nieuwe communicatiecentrum van de NAVO. Of zij iets van de tactische geheimen van de Snelvoeters hebben kunnen achterhalen, lijkt me weinig waarschijnlijk. Michèle R, die zich niet zo lekker voelde, besloot op eigen tempo de rit af te werken.

Aan het einde van de rit plaatsen enkele onverlaten nog een versnelling richting lokaal, wellicht om de felbegeerde plaatsjes op het terras voor hun collega’s vrij te houden. Tevergeefs, de mannen van Willaert-Van Boom hielden hun stoeltjes klemvast, zodat we in verspreide slagorde onze dorst dienden te lessen.

Alvast veel leesplezier met het langverwachte verslag vanuit het zonnige Calpe! Een fotootje zullen we er zelf als aperitiefje al bijplaatsen…

door Erik Seghers

Wordt het een vlucht vooruit, of eentje met chicanes? Daar vallen wij echt niet voor! Dan liever ribbetjes op de BBQ. De vraag van vandaag is, waar gaat het sleutel (been) moment liggen? Alle toppers (ont)breken, dus het zal van de Snelvoeters moeten komen. Het is niet de waaiertocht, maar het zal wel ene worden met deze Zuidwester wind.
Hulst, here we come.
Onze vaste pionnen Jelle en De Scheers zijn terug van de party. De zekerheid van een sterke start is een feit. Geschoren of ongeschoren benen kunnen vandaag het verschil maken. Sommige steken ze nog weg onder de lange broek, maar we zien ook de eerste blote benen verschijnen. 24 in totaal, dus 12 dapperen. Eentje kwam precies rechtstreeks uit de slaapkamer met zijn rode panty’ s aan, maar nee die konden ons niet bekoren.
In Bornem kwamen we dan ook nog een deserteur tegen met zijn nieuwe blauwe clubje.
Escapes from school, dat verslag zal helemaal anders klinken vandaag.
Ergens in Vrasene ontstond er wat verwarring met de Garmins, de helft reed rechtdoor, en de anderen waren links verdwenen met de Zuiderwind. We waren in de achtervolging geslagen. Alle hens werden aan dek gehesen. Zalig die snelheid, het gewriemel, de zenuwachtigheid. Op het moment dat we terug gingen aansluiten, gingen de vluchters in de remmen. Veel te laat! Nu doorgaan, Godverdomme. Go Go Go!
Niet veel later kwamen we in de Nederlands polders. Eerst nog even een ketting eraf smijten en dan gaan. Ondertussen was den Heyvaert al zijn huishoudlijstje aan het afwerken thuis. Je moet het maar kunnen verkopen, die verdiend een derde van zijn punten vandaag.
En daar waren ze, de eerste echte waaiers. De eerste breukjes ontstonden. In Hulst hielden we even een stop op een plaatselijk terras. Bediend worden door een met een volwaardig balkon geschapen dame, niet slecht zou je denken. Maar er waren er die liever op het recht tegenover gelegen terras wilden zitten. Daar hadden ze een deerne gespot. Mannen, het blijven nu eenmaal jagers.

Na de zonnige break, trokken we met onze paardenkracht onze carbonnen rossen terug op gang. Dezelfde zijwind als daarstraks, maar anders. Je moest de goede kant kiezen, maar soms leek het wel of de wind kwam van alle kanten, behalve van de goede kant. De slijtage deed zijn intreden onder de ego’s . En regelmatig kwamen ze ook de Amazones tot bedaren brengen, iedereen moest mee. De eerste zonnestralen deden enorm deugd, en ik wilde dan wel is even een frisse neus halen. En waar kan je dat het beste doen? Jawel, vooraan, helemaal vooraan. En wat een eer, plots kwam in naast de zijde van Shnelle Jelle. Van Elversele naar Temse brug. Daar merkten we het gemis op van Leon. Was hij dan echt op dat terras blijven hangen met zijn Fanta en zijn roze tinder date? Rond de middag arriveerden we dan aan ons clublokaal. De beste plaatsen op het terras waren reeds ingenomen door het blauwe leger. Dus maar snel naar binnen dan. De chocomelkjes werden massaal aangebracht, zaten er dan toch zoveel piepedood vandaag?
Met aan de muur het nieuwe grote TV-scherm, konden we Parijs-Roubaix volgen. Om dan plots onverwachts, een ingezoomde blote piet, boven het hoofd van Michèle te zien hangen. Dat wordt terugspoelen straks voor haar, als Erik zijn dutje aan het doen is. Ja mannen, de pinten sluiten een mooi, maar toch heftige rit af.