Door Erik Seghers
Afgelopen week werden we bestookt met wel 3000 berichtjes, foto’ s en ja zelfs filmpjes. Ze werden verstuurd via een IP-adres in Calpé. De thuisblijvers moesten ondergaan. We voelden ons zelfs op momenten de mannelijke slachtoffers van Bart de Pauw. Maar de man met grijze baard en pintje in de hand “Oordegem” al zeggen: ‘ Ik weet van niks’. Dat geloof ik wel, maar al die anderen aan dat zwembad waren wel op hun smartphone bezig.
Misschien komen ze wel tot schuldbesef, ooit? Een halfuurtje voor onze zondagsrit, weer van hetzelfde. Het regende weer berichtjes op onze Whatsapp groep. Het waren gelukkig geen grensoverschrijdende deze keer. Maar velen onder ons voelden nattigheid, hadden ze bang om de confrontatie aan te gaan met die van Calpé? Toen ik aankwam in de regen op de parking te Kalfort zag ik daar dezelfde man met baard staan. Hij was holder de bolder met zijn grijze camionette uit Spanje gevlucht. Hij wilde afstand nemen van al die berichtjes. Wat later kwamen er nog twee thuisblijvers aanstormen.
We vertrokken maar snel vooraleer het droog werd. Want zeg nu zelf, wat voelt er nu beter aan dan een kletsnatte broek? In Oppuurs wilden we Erwin nog even enkele schunnige opmerkingen toeroepen, nog te …in zijn bed.
Den Heyvaert was thuis nog even een body aan het bewonderen van …. zijn fiets, en kwam daardoor te laat aan start. Je zou denken dan moet hij maar langs de gevangenis passeren, maar nee we kwamen hem tegen in Wieze, in zijn gevangenispak. Dan maar met 5 verder, daar gaat mijn eenzame nummer 1 plaats in het klassement. We probeerden het veilig te houden onderweg, dus werd er veel op fietspaden gereden. Maar hoe onveilig kan het eigenlijk zijn , op die fietspaden? Geef mij maar de straat. Daar had Bart beter ook zijn slag gehaald.
In Zonnegem was ondertussen de zon weer in haar schulp gekropen. In Erpe bereidde we onze tussenstop voor. Voor we binnen gingen in het café, werd er nog aan elkaar gefriemeld om al dat vuil eraf te krijgen. En dan rap naar binnen, niet bij haar, maar dicht tegen dat afzuigapparatuur. Naast de intellectuele gesprekken was er ook plaats voor platte kleedkamer humor van mannen. We kregen de streken al over van onze Spaanse vrienden en Bart.
We reden verder richting Olst. De portemonnee van de Willy had hij laten liggen in het café, bewust? Zaten daar de bezwarende bewijzen in? Op de terugweg was er nog een krachtige Noorderwind die ons bijna omver blies. Het kopwerk van Patrick, Jelle en de Willy hielpen nu de iets minderen onder ons: Erikken de Vikings. Het was koud, het was vies en het was nat! Maar we waren close, maar niet te close zoals aan die voordeur bij Liesa Naert. Zijn we allemaal niet te streng voor elkaar?
Me Too!
