WTC De Snelvoeters

door Erik Seghers

Als je enkel rekening zou houden met de hoogtemeters, dan zou deze rit wel eens de tweede lastigste van het jaar kunnen worden, na Waver – Namen. In Geraardsbergen ligt de legendarische Muur op ons te wachten. Ondanks het lange weekend, toch 25 renners aan de start en Kurt K. in de volgwagen. Via Meldert en Hekelgem zoeken we het Pajottenland op. Voor ons geen Colombiaanse jungle toestanden, wij hoeven niemand te zoeken, iedereen blijft in de rangen.

Het gaat van de start, hard, snoeihard dankzij onze vaste koptrekkers. Het is een droge, zonnige dag, voor ons geen Noord- Italiaanse toestanden !

Na een km of 60 komen we aan de voet van Onkerzele berg, een lange gestage klim, en goede opwarmer voor de beklimming naar de Muur die daar even verder op de loer ligt. Na de afdaling is het zover, links de Abdijstraat op (of Klojsterstroat voor de lokale bevolking).

Een steil stuk van 360 meter om dan rechts de kasseien op te draaien, het begin van de echte Muur. Enkelen onder ons prefereren de asfalt ‘ Straight Ahead ‘.

Dat Bachmoet nu wel of niet veroverd is, weet niemand, maar wij gaan wel die verdomde Muur en kapelmuur overwinnen. Daar boven wordt onze tocht vereeuwigd door gastrijder Chris Van Dijck.

Na dit foto moment trekken we verder de weide wereld in. Soms lijkt het wel of we in een F16 zitten, maar dan met onze benen mee trappelend uit de cockpit. Voor sommigen komen de molshopen te snel en te dikwijls na elkaar. Hier en daar krijgen enkelen een duwtje in de rug door sterke beren, al meer of minder gewenst.

De mens zingt ‘ Jeroen Brouwers schrijft een boek ‘ , maar ik denk dat Jeroen gewoon zo snel mogelijk naar huis wou. Maar hij verdient van de groep alvast de prijs van de strijdlust. Ook onze Youngster Benny krijgt een vermelding, 76 jaar, het bruin is dan wel van zijn benen, maar de power zit er nog in ! Alhoewel de pittoreske witte hoevetjes van het pajottenland helemaal aan hem voorbij gingen. Maar hij zal wel niet de enige geweest zijn.

30 km voor het einde, komen de Blues Brothers Daems op kop sleuren. Het verlof van Eddy is in aantocht. Neen kinderen, dit is enkel stuff voor de grote mensen.

In de Molenstraat worden dan nog eens alle registers open getrokken en zo wordt er een finaal orgelpunt geplaatst op een mooie maar pittige rit. Aan de meet: 135 km, 31 average en 900 hoogtemeters. Astemblieft, moet er geen bier zijn. Jawel, zeker, en bitterballen hebben we ook gekregen bij Tiana.

Door Chris Verheyden

Dat de introductie van iets nieuws niet altijd loopt zoals verwacht, weten we allemaal. Het was niet anders met de volgwagen beschikbaar gesteld door carrosserie Tierens. Stond die aan de garage? Stond die bij Eddy thuis? Zaten de reservewielen en de gereedschapskisten erin?  Allemaal vragen die chauffeur van dienst meester Eddy zich zondagmorgen stelde. Het heeft dan ook enige tijd geduurd voor die allemaal opgelost waren. Het leek wel of er een mol in het spel was. Guido misschien?

Maar meester Eddy loste alle vraagstukken 1 voor 1 op en verscheen stipt om 08.00 aan het vertrek. Tja, voor iemand die al jaren de Kalfortse jeugd slimmer probeert te maken mag dat geen probleem zijn.

De weersvoorspellingen van de buienradars waren niet erg fraai met als resultaat een beperkte groep van 9 die-hards. Jos was comme d’habitude als een hazewind vertrokken doch stond na 1 bocht al stil voor een overweg. Gelukkig was het droog.

In Temse was chauffeur van dienst meester Eddy even het noorden kwijt maar broerlief pikte hem gelukkig op bij het station. Iets voorbij Rupelmonde werd de groep verrijkt met een tiende man. Hij was blijkbaar de enige startende van hun club op linkeroever en ging graag op onze gastvrijheid in om een eindje mee aan te pikken.

De engelsen hebben koning Karel en wij hebben jonkheer Jelle. Schnelle Jelle was weer in goeden doen en niet van de kop af te slaan. Den Dave was het andere trekpaard dat ons vlotjes door de polders loodste.

Patje had er blijkbaar zin in en wou ons perse filmen: het zou zo eens droog kunnen blijven en wie allemaal zou er dan geen ongelijk gehad hebben.  

Stop in Sint-Gilles-Waas, niet in de traditionele Breugel die gesloten was maar even verder in café Den Blinker. Nu, blinken deden we al lang niet meer. Dankzij de natte polderwegen was ons aanzien vervaagd tot een bende modderfiguren. Voor de uitbaatster een 2^de opkuis na het vorige gelag dat tot halfzes ’s morgens had geduurd. Sint-Gillis-Waas, blijkbaar een oord waar men serieus de bloemetjes kan buitenzetten. Trekpaarden hebben goed voeder nodig dacht den Dave en hij stak ne worst achter de kiezen.

En dat die bloemetjes niet zouden verdrogen was direct na de stop al te merken. Kemzeke, Puyvelde, Belsele, Waasmunster. Het weer bleef Sombeke en nat. Doch de draf zat er nog altijd in en het kortste pad bracht ons veilig en wel in Kalfort waar de bitterballen en een rondje van de uitbaatster de nattigheid en gemodder even deden vergeten.

Door Erik Seghers

Er komen al meer en meer korte broeken in het vizier. Zou de zomer dan echt in aantocht zijn?

De rit naar Gaasbeek is altijd een mooie heuvelachtige rit, weliswaar vandaag in een nieuw kleedje! Nee, in ons peloton geen korte jurkjes, alleen echte mannen die er voor willen gaan.

De frontlinie bevriezen we met dezelfde koptrekkers, namen hoeven niet genoemd te worden. In het heengaan hebben we de wind als vriend. We rijden richting zuiden, naar de grens met het grondgebied van Paul Magnette. Daar moet niet te hard gewerkt worden, zoals het moment dat we de Vrijthout afdalen. En ja dan weten we het al, straks moeten we die terug naar boven. Het tempo ligt vandaag ook hoog, maar het kan altijd sneller, he. Alhoewel dat niet noodzakelijk moet.

In wat een mooie omgeving kunnen wij toch fietsen. En dat zo dicht in de omgeving van onze eigen habitat.

Aan het rond punt te Sint-Pieters-Leeuw gaan we het Vagevuur binnen. Blijkbaar was dit kruispunt in de achttiende eeuw een plaats waar de mensen werden opgeknoopt.

En ja er zijn dierenvrienden onder ons, maar mannen, blijft van die hond af, want man, stinken dat die deed. Blijkbaar heeft ie indertijd de ontknoping overleefd, en ondanks de stank: “He’s Alive!”

Na de break moeten we nog de helft van onze hoogtemeters overbruggen. Via Lennik, Schepdaal en Bodegem komen we zo aan onze hoogtemeters. En vergeet vooral de beruchte Vrijthout niet, nu netjes overgoten met een nieuwe asfalt.

Het was een rit om duimen en vinger(hoetje)s af te likken. Zon, zee en strand, dat is nog niet voor direct, maar het leek er al aardig op vandaag.

Voor de komende weken vraagt de huidige Freelance Reporter om een vrijwillige vervanger. En mannen, niet allemaal tegelijk, he.

Misschien een idee voor de man in de volgwagen?

door Erik Seghers

Klaar voor een nieuwe rit,
waarschijnlijk weer één met veel pit! 

Met wat vertraging schieten we de parking af,
want onze sprekende klok is ver af!

Hij zit in het zonnige Mallorca,
wij hopen op een rit zonder natte parka.

Er is er vandaag ene komen opdagen die normaal in de namiddag in koers zat,
en misschien is ons vat dan rap af ?

Evenejelle, Froger en Of the pond,
zijn dat niet de 3 overblijvende ontsnapten van Saint-Hubert of errond?

Die 3 gaan goed vooruit
en wij krijgen zelfs “een eigen huis, een plek onder de zon” onze keel niet meer uit!

We voelen constant de zuiderwind,
die blaast en hij is niet goed gezind.

Stoempen, harken, duwen, man man man, wat hebben die vooraan een power,
lijkt wel of ze mijn lichaam zijn aan het verbouwen.

Dan ergens te Lokeren, een verademing en een drankje daarenboven,
het padellen laten we aan anderen over.

Daarna blijft het tempo onverminderd,
zijn mijn benen vandaag enkel de mindere?

Naast de Rijksweg voel ik me plots Pistorius. Wetende dat hij vorige week nog vrij wou komen om zonder enkelband te gaan.
Maar had zoals ik vandaag geen poot om op te staan.

Het ging hard, 
amai ons hart.

Nu languit de zetel in, 
LBL , met hopelijk wat Belgen voorin !

Door Erik Seghers

Door de onmiddellijke stopzetting in maart van Patje, de volgman, heeft het bestuur een nieuw plan gelanceerd. Vanaf begin mei tot eind Augustus zullen de piloten leiden en de andere apostelen ieder om beurt vliegen met de volgauto van Eddy T.

Maar wat zal dit volgend jaar brengen als er enkel nog piloten zullen zijn, wie gaat er dan vliegen? Maar zover zijn we nog niet en het nieuwe volgsysteem zal sowieso wel op een democratische manier gestemd worden, niet? Niet getreurd, iedereen vertrekt nu samen met de fiets met piloot.

Onze eerste echte heuvelrit zal ons naar Kester leiden, onze Brabantse klassieker. En het beloofde een mooie dag te worden, daar is de zon, daar is de lente, gisteren dan toch. We zijn met 31 renners en onze VAR piloot Erik H. zit in zijn luie zetel.

Het tempo gaat direct de hoogte in, met een zijwind in ons voordeel. De eerste test ligt op de Koereit, aan een gezapig ritme. Even later nemen we dan de duik op het nieuwe asfalt wegdek van de Vrijthout. Zo zakken we verder af naar het Brusselse. 

In Gooik merken we mysterieuze ballonnen op, zijn het Chinese spionage ballonnen?

Ongeveer halverwege zien we voor de eerste maal het bordje Kester verschijnen. Maar aanvallen doen we nog niet, als aasgieren blijven we even rondcirkelen. En op het goede moment zetten we de aanval in, recht Kester binnen.

Na de aanval tijd om in het Dravershof te Pepingen ons drankje te nuttigen. Op de veel te smalle bankjes proberen we er niet af te schuiven. Twintig minuutjes later kruipen we terug op onze horses, om al direct verkleumd te zitten.

En nog wat later, vallen bij God de eerste druppels, en het is niet van ons zweet .

We proberen ons warm te houden door op de klimmetjes wat meer power te geven. Maar plots, ergens tussen Dilbeek en Zellik valt het op een helling stil. Oeps, ik had beter niet opgemerkt en geroepen: “Het valt stil!” “Zwijg, zwijg”, hoor ik plots galmen! 

Wat een mooi parcours weeral, stel u daarbij nog een blauwe hemel en zonneschijn bij, WOW! 

We passeren tot slot nog enkele hellingen in Kobbegem en Asse.

Wat me enorm opviel vandaag, Jelle die bijna steeds aan kop reed en zo galant was. Steeds achteruit kijkende of iedereen mee was en soms wat afstopte, waar was onze kapoen gebleven? Was het uit eigen gevoel of was hij op het matje geroepen? 

Zoals die moslim die zijn matje uitklopte vooraleer hij een gebedje ging schieten, werkte zijn motor niet dacht die voorbijganger?

Aangekomen in Kalfort tijd om na te keuvelen over de voorbije gebeurtenissen.

door Erik Seghers

Paasweekend, dan denk je, de Haas en de ‘ Paas ‘ zullen er staan, maar niets is minder waar : 25 man paraat !

We gaan de eieren vandaag halen in Holland! Het beloofd een mooie tocht te worden met 1 BFT Oostenwind, tijd voor waaiers ? Het tempo zit er goed in maar niet ver van de start, heeft er ene pech. Tja op zwift heb je zoiets niet voor. Onze mechanieker van dienst helpt den Eddy M. met veel plezier verder.

Via Meerdonk rijden we dan de grens over. Hier geen stakingspiketten van Delhaize of Jumbo. Ik weet niet dat er in Nederland een record aantal alleenstaanden zijn zoals bij ons, maar 1 ding is zeker : Pornhub zal hier ook wel bovenaan de lijstjes prijken.

Voor we halt houden, lijkt er wel een omsingelingsoefening aan de gang te zijn, niet van Taiwan maar van de Erwtenweg te Grauw. Verderop sloeg de kop iets te voorbarig naar links – gelukkig voor hen – een parallelstraat in van de Graauwsedijk. Dan verder even de plaatselijke ronde afhaspelen en terug naar Hulst centrum. Traditioneel belanden we op de markt op het terras van het Raedthuys. Daar één en al verwondering, niet voor de paashaas maar voor de plaatselijke Schone in het zwart die ons vlot bedient.

Na de nodige energie inname, tijd voor het tegenoffensief, terug naar Belgenland. En dat het snel gaat, het mag gezegd worden. Er wordt vandaag wel wat afgeroepen, trager, trager … maar we noemen nu eenmaal niet de Traagvoeters, toch?

Je merkt het in ons peloton, enkel de kasseien en de valpartijen ontbreken, maar de gedrevenheid is er. Dus voor ons geen Parijs – Roubaix toestanden.

We hebben vandaag misschien wat chance gehad met gevaarlijke momenten, maar gelukkig geen Malchance. Waarschijnlijk was het voor velen onder ons de langste rit zover dit jaar, 115 km.

Het was pittig, en het kwam niet door de mosterd. En blijkbaar was Frank dan ook nog ‘ schijtes ‘ in het clublokaal.

Tot het volgende monument.

08u00 stipt, en onze vast-benoemde kopmannen trekken de troepen op gang. Het is weer grijs en miezerig weer alhoewel er een zonnetje beloofd was. De waterkiekens van vorige week zijn op post en de zwifters lekker warm binnen.

Onze Ronde van Oost-Vlaanderen kan beginnen. Het is een nerveus begin met een stevig tempo. We zien de 37 km/h niet van ons scherm verdwijnen.

Na 30 km komt het peloton tot stilstand omwille van platte band Dieter. Even rusten waarna terug op hetzelfde elan verder. We passeren het domein, de Koolputten, verder over het bruggetje en de gas blijft open staan. De prijs is toch terug op een normaal niveau belandt.

We glijden zo de Schelde voorbij. Aan het rond punt in Zele zien we plots 4 achterblijvers uit de zijstraat verschijnen. We halen ze wat verder terug in. Blijkbaar had Hans V H een spaak los getrokken met zijn forse kracht. Hij zal achteraan het peloton verder moeten met een zwalpend wiel.

Na een km of 50, onze eerste tussenstop dit jaar. Onder den toren is er de nodige drank voorzien en een schooier 😊!

 Na de break is het even koude lijden want we zijn snel terug opgewarmd door de sprint op de brug. Maar dan is het weer van dat, een platte band, nu van Ivan. We zetten onze tocht verder via Merchtem en Londerzeel. Ik hoor het gekraak van Frank zijn knieën of is het dan toch zijn goed gesoigneerde fiets? Ook Mr Van Boven vertelt me dat het daar beneden toch niet zo goed zit, zijn benen hé, mannen.

Ergens in Merchtem sturen we ook nog Hans M in een steegje voor een persoonlijke plaspauze, ver genoeg van ons, want we willen niet dat hij ons in verlegenheid brengt.

Om toch even polshoogte te nemen helemaal vooraan, mezelf even in de picture gezet voor blijkbaar de volle 200 meter, amai mijn benen.

Tijdens de laatste kilometers nog een plotse aanval van Eddy M, met toch een zestal die op zijn wiel springen, wat een rotvaart.

Na de rit was er dan de nodige drank en een broodje met warme worst voorzien in ons clublokaal. Voor 1 keer wou Hans wel een warme worst in de mond en voor Kurt en de Willy was er blijkbaar wat teveel mosterd op. En als er iemand eens ooit een wilde nacht wil met eender wie dan is er nog de bril in bruikleen van Ivan.

Tot volgende week naar Holland!

door Erik Heyvaert

Wanneer je hoog van de toren blaast dat een beetje regen je niet mag weerhouden om de clubrit te rijden, dan moet je er natuurlijk wel zelf staan. De wekker ging af om 06h30, al leek het eerder 05h30.

Na een stevig ontbijt naar Kalfort en daar kwamen zowaar nog twee waterkiekens opdagen. Erwin op zijn dikke banden en Willy die het als zijn morele plicht vond om als piloot zijn rit te leiden. Even getwijfeld om nog een uurtje te wachten met te vertrekken, wie weet kwamen er nog snelvoeters opdagen die de overschakeling naar zomeruur uit het oog verloren waren. Maar we kregen kou en niet om 08h30 stipt, want daarvoor misten we onze sprekende klok Jos, maar enkele minuten later toch vol goede moed vertrokken.

Erwin wierp zich al direct op als locomotief waar wij met plezier ons wagonnetje aan hingen. Onderweg even getwijfeld of we de rit met enkele kilometers zouden inkorten maar aangezien we toch al nat waren besloten we gewoon het volledig parcours te rijden.

Groot-Bijgaarden, een deelgemeente van Dilbeek, zijn we op de terugweg gepasseerd. Net zoals nog enkele andere Dilbeekse deelgemeenten Zibbeek, Sint-Anna-Pede en Dilbeek zelf. Dat komt ervan als je in de loop der jaren het parcours steeds een stukje langer maakt.

Omdat een clubrit steeds afgesloten wordt in ons clublokaal mochten wij ook nu niet onderdoen aan deze traditie. Tiana zag onze aankomst met lede ogen aan. Feit is dat het café direct onder water stond. Er werden nog net geen zandzakjes aangerukt. Wel kregen we een handdoek aangereikt om het meubilair toch wat te beschermen. Dat we als snelvoeters in normale omstandigheden door haar verwend worden maakte direct duidelijk dat ze ons totaal niet verwacht had. Geen soep of ander lekkers deze keer. Ook bij collega’s Willaert-Van Boom houdt men van tradities. Eveneens geen rit maar wel genieten van zwarte pensen en het nodige gerstenat. Uit compassie kregen we ook ne pens en wat brood aangeboden.

Terug thuis vanuit mijne luie zetel met respect naar de echte coureurs gekeken die eveneens in barre omstandigheden hun koers moesten rijden. Bij hun ging het precies allemaal wat vlotter. Die drinken precies geen bier?

door Erik Seghers

Met een Reuzegom wissen we wat wolkjes weg zodat we kunnen starten onder een stralend zonnetje. Welbepaald 25 Reuzen rijden niet naar Vorselaar maar naar het Oost-Vlaamse Wetteren.

In het eerste deel zal de tegenwind van de partij zijn, hopelijk krijgen we geen Strontvlieg te slikken, want het gaat goed vooruit. Juist voor het binnen rijden van Dendermonde moeten we halt houden, want er staat een Pronker voor het rode licht. Na het hervatten van onze rit, duurt het weer niet lang of we staan weer stil. Het lijkt wel een Rustdag vandaag! Er is een Jonker plat gereden,
waarschijnlijk over een Zaadje? Ondertussen is het weer ook terug grijs en grauw geworden.

Met een nieuwe binnen band rijden we verder richting ons doel. De rest heeft ondertussen wat reepjes en visolie kunnen binnen kappen. Ongeveer halfweg ons traject, rijden er 6 kanjers door richting oude brug, de 19 anderen nemen een binnenweg via de fietsersbrug te Wetteren.

Dan maar even een plaspauze. Een paar luttele minuten later zien we de 6 voorbij razen. Alle hens aan dek en de achtervolging kan ingezet worden. Geen Jankers toegelaten op dat moment, maar gewoon “gaze” geven.

Nu is het echt hard gaan, zeker met de Westenwind die ons mee vooruit stuwt. Er wordt niet met losse Flodders geschoten maar met scherp. Kicken!
Ik denk dat er deze ‘ DIA ‘ maar een 8-tal koptrekkers waren, maar wat voor een kracht.

In de laatste rechte lijn van Lippelo tot ons clublokaal wordt er hard gereden met hier en daar wat prikacties, nee niet die van de Delhaize. BBB was niet van de partij, maar wel die van de Snelvoeters.

Het proces is klaar, het verdict gevallen, de strafmaat wordt nog bepaald! Tot volgende week !

TIK TOK, TIK TOK …. nog enkele minuten en het startschot kan gegeven worden voor onze tweede rit! Wat een opkomst weeral, 30 man. Hopelijk
staat TIK TOK ons niet in de weg en kunnen de Chinezen ons doen en laten niet traceren.

Na een week met barslecht weer, lijkt het vandaag een mooiere dag. Ook Parijs – Nice en de Tireno hebben er deze week onder geleden met ingekorte en
afgelaste wedstrijden.

We vertrekken via Ruisbroek, Eikevliet, Bornem om zo naar Opdorp af te zakken. Akkoord, het is miezerig weer met veel wind, maar weinig stikstof in de lucht. Klaar voor het verder zetten van onze rit met de eerste hoogtemeters.
Als ik zo rond me kijk moet ik toch even op mijn wezen tikken, om te beseffen dat ik echt wel bij de Snelvoeters rijd. Want met al die nieuwe leden en dan nog met de helm op, zijn er gelukkig toch enkele herkenbaar.

Na km 40, krijgen we onze eerste heuvels voorgeschoteld, de eerste test voor onze klimmersbenen, behalve voor de Vingerhoets. Terug van hoogtestage op Calpese bodem en fit genoeg om vrouwlief Els her en der een duwtje te geven.

Via Moorsel richting het keerpunt te Meldert. Dan wat later verschijnen de bewuste kasseistroken van de Putberg. Een derde van het Peloton opteert toch voor de Leftside Offroad kant of zoals piloot Willy het op volkse manier noemt: het geitepaadje.

Het met gezegd worden, wat een kasseistroken vandaag! We vlammen nu de Koereit af, het peloton wordt uit elkaar gereten. We komen nog enkele pittige klimmetjes tegen en het ‘Rode Stiksel‘ hierbij is niet doeltreffend, telkens wordt de groep in 2 gebroken…

Op Strava kom je ook verschillende segmenten tegen, diegene zeker noemenswaardig is vandaag : Bami Pang Pang ��! En dat er wat afgeschoten wordt vandaag, de poort achteraan staat wagenwijd open. Doch “samen uit, samen thuis” is het motto en er wordt ten gepaste tijde getemporiseerd.

Via Opdorp en Buggenhout, verder door naar Oppuurs. We ruiken onze stal, gelukkig is er een stikstof akkoord, onze toekomst is verzekerd.

Nu in ons clublokaal tijd voor de recupererende chocomelkjes: voor de ECHTE onder ons! De goei grote pinten voor de ECHTE MANNEN onder ons!
En voor de ECHTE MANNEN MET BALLEN: Soep !! (of is het ballen met soep?)