Maand: augustus 2023

Door Erik Seghers

Wat een mooie bodies weeral aan de start, van het WK Atletiek vrouwen in Budapest.
Op de parking van de Okay te Kalfort is het allemaal wat minder impressionant!
Vandaag, eens niet op een zondag maar uitzonderlijk op een zaterdag te vertrekken van hier .
Dit doen we allemaal op vraag van de echte Kalfort Kermisennaars. Guido, Willy, Cleymans, Daems E en Co. Want een snelvoeter wil geen enkele rit missen he. Na deze rit kunnen ze heel de week volledig losgaan.
We zouden eigenlijk eerst een minuut stilte moeten houden voor het overlijden van het jonge wielertalent Tyl De Decker, wielrennen blijft een gevaarlijk iets.
Maar dit wordt ons niet gegund, want er wordt direct een raket afgeschoten. Blijkbaar had Poetin er nog eentje op overschot, voor Prigozjin was eentje meer dan genoeg. Gelukkig geen crash voor ons, maar wel een stevige start.
Met onze trouwe 2 voeter Jelle en de prof van vervlogen jaren Frank , alhoewel hij om één of andere reden wel plots veel jonger leek, was het kopwerk verzekerd.
Met een stevige zuidwesten wind reden we richting MS, of beter gezegd Gaasbeek.
Ofwel zijn er op zaterdag veel andere verplichtingen , of zijn ze het vergeten , we zijn maar met een 14-Tal. Nog met een 7-tal te veel, of we hadden er een ploegentijdrit van kunnen
maken. Het zal moeten gebeuren in de straten van Barcelona.
We krijgen heel wat hellingen te verwerken onderweg, de eerste echte lastige ligt tegen de Vrijthout, Hoogpoort. We rijden verder richting Ternat, de hellingen volgen elkaar snel op.
Als je het gemiddelde bekijkt na 40 km denk je, het gaat hier niet vooruit, maar niets is wat het lijkt. Het is een bochtig parcours, constant remmen en optrekken na elke bocht.
We passeren vele mooie dorpjes om zo uit te komen op de kasseien aan de kerk te Sint-Pieters-Leeuw. Daar nemen we onze break, geen Tsatsiki, maar Pepsi en Val .
Daar op het terras komen we ook te weten van ons 100-Jarig lid dat de zoon van Dracula ook meedoet aan de Vuelta, Vinegaard genaamd.

Na de interessante weetjes, trekken we onze carbonnen fietsen terug op gang, er zullen wat tandjes bijgeschakeld worden . De eerste helling zullen we al goed voelen, de benen branden, ze lopen vol, op naar het Vagevuur. Zo lijkt het echt wel!
Het tweede deel lijkt zwaarder voor velen onder ons, of sluipt de vermoeidheid in de benen?
Ergens in een bocht te Brussegem is het even schrikken, daar vlamt een motard bijna in de voorste gelederen van ons peloton. Even naar adem happen en de tikker laten zakken en terug doorgaan. Alhoewel die tikker niet echt meer zakt, want het blijft een razendhoog tempo.
Na de rit banen we ons door de aankomende kermis en babbelen we nog wat na op het wel
grote terras van het Coolhem.
De nodige pinten worden aangevoerd , alsook de chocomelkjes voor de kleinsten onder ons.

Het is nu éénmaal Kalfort kermis, maar ik denk dat er deze namiddag niet veel meer aan de ‘ Floche ‘ gaat getrokken worden .

Door Dees2 (schuilnaam Daems Eddy & Erik Seghers)

Na de afgelaste rit van vorige week door het slechte weer, nieuwe kansen deze zondag! Waar het vorige week waarschijnlijk nog zo klonk in menig slaapkamer: ‘Zotte gem is ni in de garage laten staan en dat ander spel is boven pakken?’, was het nu bij het afgaan van de wekker, spring uit bed, koersbroek aan en wegwezen . Niet naar het beloofde Hageland, maar naar die van Zottegem. (noot van de mede-auteur: dit is duidelijk een Erik S seksueel geïnspireerd schrijven, waarvan ik volledig afstand neem)

En wat bleek bij de start? Menige snelvoeters vertrokken richting het beloofde land: dus een valse start.

Na het WK baanwielrennen, nog eens echt buiten rijden op de baan. En jawel ook onze Swifter Pur Sang, de Merckx was van de partij. Altijd leuk om eens met zulk voornaam heerschap een serieus gesprek aan te knopen, nietwaar copain?

Geen WK criterium met de nodige valpartijen in de bochten. Ah nee, onze Heyvaert (en zijn Michele) zitten (lees: fietsen) een maand in Spanje. Tom was vandaag onze piloot, zijn madam lag waarschijnlijk nog afgepeigerd in haar bed, herstellend van hun Vogezenritten, hé mannen. (Duidelijk weer een typisch Erik S stuk). Het tempo zat er weer goed in, what else? Misschien een Machiato? In het eerste deel reden we veel over brede betonbanen: Kedenk kedeng kedeng…

In de regio Steenhuize/Wijnhuize kwamen we dan op prachtige smalle asfaltwegjes, kronkelend en in een wondermooi glooiend landschap terecht. Minder mooi waren de talrijke geschilderde ‘SCHOOL’ op de weg, ons herinnerend aan de stilaan op zijn einde lopende grote vakantie.

Tot dan dus een geschiedenisloze rit, tot het moment dat een zwarte (maar ook deels witte) kat de straat dreigde over te steken. Voor ons verslag was het beter dat ze dat ook deed. Ze schrok zich echter een ongeluk (kan ook zijn omdat de Pat D net op dat moment even zijn zonnebril afzette) en dat was voor de veiligheid van ons 20-renners tellend peletonnetje alleszins beter.

Via verschillende lange 1000 meter klimmetjes , kwamen we na 85 km – en dat werd tijd – aan in Sint-Lievens-Houtem in het café ‘Bij ons Kleine Mien’ .

Daar klampte ons bij vertrek een Zottegemenaar aan die ons zijn levensverhaal begon te vertellen. Hem meedelend dat we een heuse ex-prof in ons midden hadden, bracht geen zoden aan de dijk. Hij bleef – doof voor wat wij te vertellen hadden – verder zijn verhaal doen. Uit pure frustratie niet herkend te worden, had Frank VDV zijn ‘pulle’ (lees drinkbus), zoals ze in ’t Zottegems zeggen, kapot geknepen.

Na de break lagen er nog een goede 100 hoogtemeters ons op te wachten.

Via Lede en Gijzegem reden richting het thuisfront, waar plots de alarmbellen bij ons afgingen omdat er een auto in tegenovergestelde richting voor ons peleton een parking opdraaide… Wat een mens al niet overheeft om tijdig in den Delhaize te geraken op zondagvoormiddag. Vandaag was er geen Jelle te bespeuren, hij bleek heel de nacht te hebben geslaapwandeld, dus niet fit genoeg vandaag. Maar zijn plaats werd gretig ingenomen door ander sterke mannen: De Pettier, Hans M, Lange Marc, de Jos natuurlijk en Frank. Het ging snel, soms leek het buitenaards, of was dat toch gewoon de Patrick die aan kop sleurde? Voorzitter en secretaris konden ons ditmaal niet de levieten lezen, wanneer de snelheidsmeter boven de 40 ging.

In de kantine van Sparta Bornem was het vechten voor ne choco en ne Vedett. Onder de indruk van Benny’s fietstalenten (hij volgde probleemloos vandaag), dachten we ‘Die gaat ons ook nog aan tafel bedienen!’. Maar neen, ook Superhelden kennen hun limieten.

Al snel werden de nodige motiverende ‘Kudo’s’ uitgedeeld, want een helse rit aan een gemiddelde van bijna 33 staat fier gebeiteld op ieders Strava. Er werd verder geklonken op een mooie rit, waarbij de fiets eens niet gepoetst moest worden.