Maand: mei 2022

door Erik Seghers

Door de steeds duurder wordende bouwmaterialen en stijgende woonleningen gaan wij niet te zot doen en gaan we op verkenning naar een bestaande Muur, de Muur van Geraardsbergen. En als deze goed wordt bevonden, zullen we er op en er over gaan, en hem laten staan .Met her en der Mattentaarten verstopt in onze achterzakken, zetten we koers richting de Muur!

Als een steeds terugkerend fenomeen, de 3 zelfde koptrekkers aan zet: Jelle, Jos en Hans T. Nee, het eerste anderhalf uur geen SWITCH aan kop, er is dan ook geen sprake van seksuele onregelmatigheden in het peloton zoals bij “één” tegenwoordig. Op een gegeven moment wil ik mij ook toeleggen op het GPS werpen, maar geen succes, snelheid verhoogt niet. Ik moet bekennen de eerste 40 km gaan we door aan een stevig tempo, en dan moet de heuvelzone nog beginnen.

Op de lange klim van Onkerzele valt het peloton in stukken uit elkaar, tijd om de benen te testen. Dit is geen Voeder voor de Puppy’s. Na de duik naar beneden richting Geraardsbergen beginnen we aan de bewuste Kloosterstraat, 850 meter aan gemiddeld 8,3 %. Sommigen hadden reeds de pas afgesneden voor de duik, anderen rijden dan weer in de Kloosterstraat rechtdoor langs de asfaltweg, maar de ECHTE mannen rijden de Muur omhoog langs de kasseien. 1,2 km lang en 8 % gemiddeld, boven op de kapelmuur applaus voor de krijgers : Jelle, L Marc, Philip en Erwin, de beste bovenaan. Ook op Strava is er tegenwoordig een weekklassement van de clubleden: daar staan de oud – strijders met de meeste kms helemaal bovenaan, zit het pensioen daar iets voor tussen?

Na enkele afdalingen en hellingen tijd voor een drankje in hartje Viane in Café El Corazon. De patron had zijn tent al voor ons uitgezet. Na een half uurtje terug de fiets op om nog enkele hellingen te gaan opzoeken. Jelle en Dave op kop, in het peloton her en der geduw om iedereen gelijk mee omhoog te stuwen. Beetje gevaarlijk mij dunkt, met de oprukkende apenpokken. We gaan met een hoog tempo door verschillende Pajottenlanddorpjes: Tollembeek, Oetingen, Vollezele, Wambeek en Eizeringen. Om dan de laatste straffe helling te nemen, De Vrijthout in Asse. Richting Steenhuffel kon ik het niet laten om toch de koptrekkers even te gaan treiteren en door te trekken, eigenlijk was het om de nieuwe BMC van de Frank te gaan gadeslaan. De laatste 20 km gingen hard maar gedisciplineerd.

WOW, wat een rit weeral, goed verkend door onze voorzitter afgelopen week. Glad to be one of the boys!

door Erik Seghers

202 , 200 , 106 seconden …. we tellen af … BOEM … om met 34 renners de rit te starten naar Melsele!

Het belooft een mooie dag te worden, na het ochtend grijs, zonnige perioden, doch met een stevige NO wind. Ze beginnen er weer stevig aan, langs Bornem naar Temse brug. Naast mij het geratel, nee niet van het getetter, maar van de overslaande ketting van Willy M . Er heerst wat twijfel of hij de rit wel zal meerijden , “Ik rij seffes links af“, hoor ik. Awel Willy, wij ook. En zo geschiedde het dat Meersmans heel de rit mee zou afhaspelen. Het tempo bleef er goed inzitten, door Steendorp en Rupelmonde, met weer dezelfde koptrekkers van de partij. Achteraan het peloton is het alle hens aan dek, of is het de Jelle op kop?

Achteraan wordt aan de rekker gehangen, heuse intervaltraining. Ja, niet enkel alleen vooraan zitten de beren, blijkbaar ook achteraan.

We passeren de gevangenis van Beveren, geen gestreepte plunjes te bemerken, zelfs geen groen geruite jassen, over en uit voor Coens. Maar wij denderen door, het is precies F1 op de fiets, het betere bochtenwerk. En dan op een lang recht stuk plat voor Willy VD. Even een rustpauze.

Halfweg, tijd voor een drankje, zeg maar dubbel drankje ineens. En dan komt de verwarring. Het tweede drankje wordt eerst gedronken. Want zeg nu zelf met de extreme droogte, beter het zekere voor het onzekere nemen. En dan is de bedienster de kluts kwijt.

Op een gegeven moment dachten we op het terras Biniaml Girmay te
spotten, maar dan zonder zijn Cube en met een warrige blik of hij mocht passeren.

Direct na de stop weeral wegenwerken en dan nog een doodlopende straat afgezet met enorme betonblokken. Een bewoner wou ons nog verwittigen door met een uitgetrokken lange stengel onkruid naar ons te slaan. Maar Snelvoeters breng je niet zo snel uit hun lood. Zeker niet met onkruid.

Terug de fiets op, Belsele, Sombeke en Tielrode met hier en daar nog een hellingske. We spotte ook roze sokken in ons peloton, wat? VDP is erbij! Maar nee, het is de Kerre. Mathieu zal het vandaag zonder de sokjes moeten doen in de Giro, maar voor de rest 1 en al roze. Wat een toptalent toch … de Kurt, he!
Via Temsebrug terug richting huiswaarts, Kalfort genaamd. We hebben weer mannen van staal gezien, iets wat Poetin niet kan zeggen in Azovstal.

Vandaag moederdag, trouwpartij van Philip en de overwinning op de Nazi’s, verdient dat geen biertje met de nodige koffiekoeken in het Coolhem? Jazekers ! Zelfs na 13h00, blijven er DIE Hards over !

van Erik Seghers

Vandaag inside/out, kaarsrecht naar het zuidelijke deel van ons Belgenland. Op de feestdag van de arbeid gaan we toch nog eens de kraan opendraaien, we gaan
Gaaz geven, veel Gaaze, naar Gaasbeek en terug !

We hebben een gehele mobilisatie op gang gebracht van 34 renners. Onze semi-prof Jelle, onze steeds sterke opgang trekker Jos en onze ik voel niks Hans, geven het eerste uur het tempo aan. In dat uur moesten we wel even halt houden voor Jos Van Boven, voor een platte band en kort nadien nog eens want blijkbaar had hij het slechtste wiel gekozen uit het winkelmandje.

In Merchtem werden we even opgehouden door voetgangers met kruis (bedevaarders?).

In de fietsstraat te Asse vroeg ik aan onze ‘ Vrienten‘ , mag ik aangaan? ‘Doe Maar , voordat de BOM valt ‘ was het antwoord om me daarna toch terug op te rapen juist bovenaan de straat.

Davy had blijkbaar teveel gewicht mee, en smeet prompt zijn GPS weg, alsof het gewoon een drinkbus was. Maar de echte reden bleek dat zijn batterij plots van 21 naar 6 % gedaald was. Dat kunnen we enkel toelaten op de BTW van gas en elektriciteit!

Aangekomen aan het rond punt, was het café nog gesloten. We hebben dan maar een lusje gemaakt, langs Sint-Pieters-Leeuw. In het café In ’t Vagevuur te Vlezenbeek zaten we precies in de uitreiking van de MIA’s, genomineerd voor een drankje en dan kans op dat drankje!

Daarna terug de fiets op, lekker fris en aan een gezapig tempo, de Noorderwind trotserend !

Nog enkele klimmetjes voor de boeg met daarbij de 1.3 km lange, door iedereen geliefde (hm…) Vrijthout.

In Liezeledorp gingen we rechtsaf om er nog een extra lus aan te breien over de Wolf. De eindmeet te Kalfort was blijkbaar weggedaan door een Reuzegom, dus iedereen winnaar.

Wat een RIT , wat een TEAM, Putain Putain, Twitter er op los, Snelvoeters zijn TOP!

Auteur: Erik Heyvaert

Nog maar voor het tweede seizoen op het programma en al gepromoveerd naar een Snelvoeters klassieker. Dit ter vervanging van de vroeger gereden georganiseerde rit die vertrok in Bodegem en ongeveer dezelfde streek aandeed. Volgens sommigen wel de mooiste rit op onze kalender. 20 Snelvoeters waren present. De rest was waarschijnlijk paaseieren aan het rapen. Kester staat niet alleen bekend om zijn mooie, heuvelachtige parcours maar eveneens om de mysterieuze, huizengrote, witte bollen die we passeren.

Onder die bollen schuilt het afluistersysteem van de NAVO. Elke radiogolf, gsm gesprek en nog zoveel meer kan van hieruit afgeluisterd worden. Big Brother is watching you. Niet dat de NAVO veel interesse heeft in de onzin die de snelvoeters via Whatsapp naar elkaar versturen, maar moest er een kernwoord instaan wat via de logaritmen als verdacht wordt beschouwd, dan gaan de alarmbellen aan het rinkelen. De vrolijk passerende wielertoeristen staren zich blind op die geheimzinnige bollen zonder te beseffen dat het zenuwcentrum van deze afluister installatie zich bevindt in een ondergrondse bunker onder de heuvel rechts van de baan.

Eens de bollen gepasseerd reden we richting het Dravershof. Dit café te Pepingen is de ambassadeur van Orval. Onze steeds presente chauffeur van de volgwagen, Patje, voelde zich als een kind in een speelgoedwinkel. Hij kon het heel goed vinden met de cafébaas. Nu weten we dat Patje wel een Orval lust.

Op de terugweg had ons nieuw lid, Erik Van Buggenhout, iets teveel power geëist van zijn sjieke Pinarello Dogma. Zijn ketting sprong gewoon in stukken vaneen. Dunne 12 speed kettingen zijn waarschijnlijk niet bestand aan de kracht van de Snelvoeters. Andy probeerde nog te herstellen, maar de schade was niet ter plekke repareerbaar. Dus werd den Erik mooi thuisgebracht met de volgwagen.

Na de rit nog gezellig nagenieten tussen pot en pint in ons clublokaal, café Coolhem, waar we na de rit getrakteerd werden op broodjes.