Door Erik Seghers
Volgens de laatste nieuwsberichten ging het afgelopen zondagen snel in de club, dit kan echter niet bevestigd worden door onafhankelijke bronnen.
Is het misschien daarom dat ze verwarring wilden scheppen met het vertrekuur, om de snelle mannen dan zo thuis te laten ? Was het nu 8h30 of toch 9h00, en was het dan al met het winteruur?
Maar met een twintigtal renners aan de start voor ons laatste grondoffensief dit jaar, kan het niet mis gaan. Mij hebben ze in ieder geval uit verre oorden terug geroepen om deel te nemen aan deze actie. Ik neem met veel plezier mijn plaats in voor deze laatste kans van het jaar. We verlaten de parking, al zal dat een hele poos in beslag nemen, vooraleer we eindelijk het stad bereiken, de Wever is gewaarschuwd. We trekken richting Boom voor onze eerste en laatste molshoop van de dag, de Bosstraat. Het gaat eerst aan een gemoedelijk tempo tot er enkele enkelingen de snelheid opdrijven. Sommigen zullen al sterren zien, maar we zijn belange nog niet in de diamantbuurt.
In Gaza vragen ze de mensen om naar het Zuiden te trekken, maar wij weten beter, wij troepen naar het Noorden. Wij laten ons niet kisten, wij zetten door!
In het stad aangekomen merken de allerten onder ons enkele schoonheden op aan de waterkant, maar nee, wij laten ons zeker niet verleiden door al dat lekkers. Wij blijven geconcentreerd op ons doel af gaan.
We duiken even 90 jaar terug de tijd in, tussen de 2 Wereldoorlogen in, de roltrappen op van de voetgangerstunnel.
We zijn misschien wat onbezonnen maar helemaal niet gek, als we uit de tunnel uitkomen aan de Linkeroever, beseffen we het.
We gaan doen wat de Gazanen worden opgedragen, wij keren ons kar en rijden toch naar het verre Zuiden, waar we vandaan kwamen.
Safety First, we vlammen richting Burcht, met een sterke wind op kop.
Nu is het alle Hens aan dek, mannen, nee Hens is geen lid van de Snelvoeters, namen blijven hier geheim.
Langs mooie smalle wegen proberen we zo snel mogelijk van het Oost-Vlaamse gedeelte weg te geraken, richting Temse.
Enkele Quads willen nog roet in het eten te gooien, maar dan kennen ze ons nog niet. Aan de brug moesten we dan de trappen op wegens zogezegde werken aan de brug, maar niet veel later zitten we terug op Antweirpse grond.
De laatste poging van onze tegenstrijders komen van enkele motards, deze willen ons nog van de weg duwen. Maar we geraken allen heelhuids in ons stamcafé.
Daar zijn we getuige van Gazaanse toestanden, sommige strijders vliegen op de stukken stoofvlees , de rest zal moeten desterren in de saus, niet zo Koosjer als je het mij moest vragen, maar die vraag komt niet.
Ons offensief was succesvol, er vielen geen gewonden en iedereen had er een goed gevoel bij, vooral na de nodige pinten.
Volgend jaar zijn we terug paraat, en dan hopen we met z’n allen op een vredevolle WERELD !