Maand: juli 2021

door Erik Seghers

Na vele regenachtige dagen konden we nog eens vertrekken onder een stralende hemel!

Klaar voor onze 20^ste rit. We zijn nog met 22 renners in het peloton. Velen zijn niet aan de start gekomen door oververmoeidheid, gevolgen van hun vaccin prik, te laat aan de start of zou het toch gewoon komen door de verlofperiode?

De afwezigheid van onze piloot Nico viel direct op, wat een stilte in de rangen. Blijkbaar is hij gisteren door de sterke stroming aan zee belandt. Ook vervanger Eddy M heeft zijn kat gestuurd. Geen nood, we hebben een back-up plan. We laten ons piloteren door gedownloade GPX bestanden.

Hop naar Neerijse voor de Druivenrit. Maar wel nog even wachten op de Vijver, die al platte band had voordat we vertrokken. Patje had zijn werk al vooraleer we op pad waren.

Bij de start probeerde Chris ons nog op het verkeerde been te zetten en wou hij ons ‘terug naar start‘ sturen . Tijd voor een gezapig tempo, het eerste uur op gang getrokken door onze kopmannen Marc L en Hans T. Voor we de heuvelzone naderden werden we (of was het echt voor Willy M) nog luidkeels toegeroepen door een blondine. Op het hellend stuk in Neerijse, kwam snelle Jelle op kop met in zijn zog onze reporter van dienst. Het duurde niet lang of lange Marc kwam aan kop op ZIJN stukje parcours. De reporter besloot om toch wat te versnellen en zo poolshoogte te nemen vooraan het aanstormende peloton. In de licht dalende lijn kwamen ze, zagen ze en stormde ze door naar beneden.

Na de lastige klim en afdaling richting Huldenberg was het tijd om te pauzeren.

Na de break dan richting Huldenberg. Daar brak het peloton in 2, de sterke beren vooraan, de mindere bengelend achteraan of … kwam het toch gewoon doordat de anderen voor het rode licht stonden ? Voor velen was dit het (m)Elodie moment en bij anderen zag het zwart voor de ogen.

Op dit moment werden de Jommekes en Jeroomekes gescheiden.

Op de verder terugweg richting Kalfort viel het sterke kopwerk van onze voorzitter heel hard op, bonken tegen de wind in !

Moe maar voldaan kwamen we aan in ons lokaal voor een heus bier en hamburger festijn. Dank u Eric en Willy M voor de traktatie. 66  route 66 , ligt zeker nog op onze planning maar dan met de fiets want zeg nu zelf, kan je nu nog uitpakken op strava met ritten van 240 km en 32 gemiddeld?

Na de vele overstromingen van de laatste dagen kon het ook niet uitblijven dat de Vijvers en de Plassen ook overliepen, maar dan van de emoties.

Tot op de Champs-Elysees !

28 vertrekkers voor de beruchte rit van 130 km naar Erpe-Mere waarvan we in het verleden reeds heel wat versies hebben gekend onder leiding van piloot Willy Meersmans. En elk jaar brengt Willy wel enkele vernieuwingen aan het parcours. Soms als gevolg van wegenwerken maar eveneens door zoektocht naar betere fietswegen langs idyllische plaatsjes.

Veel sterke koptrekkers vooraan als teken dat de meesten momenteel dicht bij hun beste vormpijl zitten. Naar gewoonte vinden we bij het vertrek een popelende Jos Scheers in de frontlinie. Het feit dat hij vertrekt als een haas en dat sommigen op zondagmorgen nog niet goed wakker zijn, zorgt ervoor dat de groep in een lange, verbrokkelde sliert door Kalfort trekt en pas na enkele kilometers een groepering tot stand komt.

Hans T. is elke rit een vaste waarde voor verschillende beurten behoorlijk kopwerk. Plat of bergop, mee- of tegenwind, het maakt hem allemaal niet uit en aan zijn houding op de fiets zal je het verschil niet merken. Frustrerend voor diegene die naast hem op kop rijdt want bij overgang van plat naar klim lijkt het bij Hans nog steeds plat.

Het tempo werd heel de rit strak gehouden. Om het toch even rustiger te doen was er een rommelmarkt in Lede nodig. Daar kwam een guitige Willy VD naar voren om er ons op te wijzen dat hij een mooie jas had zien hangen voor maar 3 Euro. Hilariteit alom.

De stop was in Woubrechtegem in café De Reisduif. Rustiek café met gezellig terras in de tuin.

Terug in Kalfort konden we naar gewoonte nagenieten in café Coolhem waar we door de uitbaters getrakteerd werden op kipsaté. Marc V. stelde vast dat hij zijn rugzak kwijt was, achtergelaten in De Reisduif. Een extra ommetje met de fiets zag hij wel niet meer zitten. Vastgesteld werd dat Erpe-Mere als rit zwaarder ervaren werd dan Alsemberg vorige week. Niet zozeer de hellingen maar vooral het vele draaien & keren en telkens optrekken maakten het verschil.

De rit naar Alsemberg is een klassieker en wordt met zijn 1000 hm als 1 van de zwaarste ritten beschouwd. De weersvoorspelling had het over dreigende regen en misschien daarom waren “slechts” 22 deelnemers op het appel voor deze 128 km lange rit.

Met wat er ons allemaal in deze rit te wachten stond werd een rustige aanloop genomen onder piloteerschap van de Gie.

De Jelle blinkt al enkele ritten uit in kop doen en rekenschap houden met de hele groep. We weten dat hij als jonge gast en ex-coureur veel harder kan, maar hij slaagt er vrij goed in de gemoederen vooraan in bedwang te houden. Zo ook in de aanloop naar Asse. Dikke merci, Jelle! Een voorbeeld voor de anderen.

Via Bodegem, Schepdaal, St.Pieters Leeuw rustig op en af tot we aan de echte kuitenbijters kwamen. De eerste ligt iets voorbij Lot: de Beerselberg met zijn venijnig knikje op het einde. Op de top ligt het centrum op een plateau met ook het café waar we zouden pauzeren weliswaar na het afleggen van een lokale ronde met flink wat hoogtemeters.

De eerste is de Alsemberg. Voor de mannen op kop moet het al lang geleden zijn dat ze hier nog passeerden want ze reden het straatje naar de kerk en de klim rats voorbij. In Dworp was de bruine put opgebroken. Gelukkig kende Eric H. hier zijn weg en met een klein ommetje kwamen we toch aan de voet. De steile kant is toch niet te onderschatten en met zijn max van 13% weegt het laatste stukje toch altijd door.

Hans M. was al een tijdje op de sukkel met zijn versnellingsapparaat tot Erwin hem erover ontfermde tijdens de stop in Beersel. Bleek het euvel niet elektronisch maar een iets omlaag geschoven voorderailleur wat met zoveel aanwezige, mechanische kennis snel verholpen was.

Na de pauze werd de rit heraangevat met de afdaling van de Beerselberg, een kolfje naar de hand van voorzitter Chris. Een vlotte terugrit langs ongeveer dezelfde grote wegen bracht ons via Asse, Impde en Londerzeel terug thuis. Zo ongeveer net op tijd want op de buienradar zaten de rode regengebieden bijna boven ons hoofd. En inderdaad, iets later viel de regen er met bakken uit. De enen droog thuis, de anderen droog in ’t cafe, en de pechvogels kletsnat ergens tussen beiden.