Door Erik Seghers
Wat een mooie bodies weeral aan de start, van het WK Atletiek vrouwen in Budapest.
Op de parking van de Okay te Kalfort is het allemaal wat minder impressionant!
Vandaag, eens niet op een zondag maar uitzonderlijk op een zaterdag te vertrekken van hier .
Dit doen we allemaal op vraag van de echte Kalfort Kermisennaars. Guido, Willy, Cleymans, Daems E en Co. Want een snelvoeter wil geen enkele rit missen he. Na deze rit kunnen ze heel de week volledig losgaan.
We zouden eigenlijk eerst een minuut stilte moeten houden voor het overlijden van het jonge wielertalent Tyl De Decker, wielrennen blijft een gevaarlijk iets.
Maar dit wordt ons niet gegund, want er wordt direct een raket afgeschoten. Blijkbaar had Poetin er nog eentje op overschot, voor Prigozjin was eentje meer dan genoeg. Gelukkig geen crash voor ons, maar wel een stevige start.
Met onze trouwe 2 voeter Jelle en de prof van vervlogen jaren Frank , alhoewel hij om één of andere reden wel plots veel jonger leek, was het kopwerk verzekerd.
Met een stevige zuidwesten wind reden we richting MS, of beter gezegd Gaasbeek.
Ofwel zijn er op zaterdag veel andere verplichtingen , of zijn ze het vergeten , we zijn maar met een 14-Tal. Nog met een 7-tal te veel, of we hadden er een ploegentijdrit van kunnen
maken. Het zal moeten gebeuren in de straten van Barcelona.
We krijgen heel wat hellingen te verwerken onderweg, de eerste echte lastige ligt tegen de Vrijthout, Hoogpoort. We rijden verder richting Ternat, de hellingen volgen elkaar snel op.
Als je het gemiddelde bekijkt na 40 km denk je, het gaat hier niet vooruit, maar niets is wat het lijkt. Het is een bochtig parcours, constant remmen en optrekken na elke bocht.
We passeren vele mooie dorpjes om zo uit te komen op de kasseien aan de kerk te Sint-Pieters-Leeuw. Daar nemen we onze break, geen Tsatsiki, maar Pepsi en Val .
Daar op het terras komen we ook te weten van ons 100-Jarig lid dat de zoon van Dracula ook meedoet aan de Vuelta, Vinegaard genaamd.
Na de interessante weetjes, trekken we onze carbonnen fietsen terug op gang, er zullen wat tandjes bijgeschakeld worden . De eerste helling zullen we al goed voelen, de benen branden, ze lopen vol, op naar het Vagevuur. Zo lijkt het echt wel!
Het tweede deel lijkt zwaarder voor velen onder ons, of sluipt de vermoeidheid in de benen?
Ergens in een bocht te Brussegem is het even schrikken, daar vlamt een motard bijna in de voorste gelederen van ons peloton. Even naar adem happen en de tikker laten zakken en terug doorgaan. Alhoewel die tikker niet echt meer zakt, want het blijft een razendhoog tempo.
Na de rit banen we ons door de aankomende kermis en babbelen we nog wat na op het wel
grote terras van het Coolhem.
De nodige pinten worden aangevoerd , alsook de chocomelkjes voor de kleinsten onder ons.
Het is nu éénmaal Kalfort kermis, maar ik denk dat er deze namiddag niet veel meer aan de ‘ Floche ‘ gaat getrokken worden .
