Door Dees2 (schuilnaam Daems Eddy & Erik Seghers)
Na de afgelaste rit van vorige week door het slechte weer, nieuwe kansen deze zondag! Waar het vorige week waarschijnlijk nog zo klonk in menig slaapkamer: ‘Zotte gem is ni in de garage laten staan en dat ander spel is boven pakken?’, was het nu bij het afgaan van de wekker, spring uit bed, koersbroek aan en wegwezen . Niet naar het beloofde Hageland, maar naar die van Zottegem. (noot van de mede-auteur: dit is duidelijk een Erik S seksueel geïnspireerd schrijven, waarvan ik volledig afstand neem)
En wat bleek bij de start? Menige snelvoeters vertrokken richting het beloofde land: dus een valse start.
Na het WK baanwielrennen, nog eens echt buiten rijden op de baan. En jawel ook onze Swifter Pur Sang, de Merckx was van de partij. Altijd leuk om eens met zulk voornaam heerschap een serieus gesprek aan te knopen, nietwaar copain?
Geen WK criterium met de nodige valpartijen in de bochten. Ah nee, onze Heyvaert (en zijn Michele) zitten (lees: fietsen) een maand in Spanje. Tom was vandaag onze piloot, zijn madam lag waarschijnlijk nog afgepeigerd in haar bed, herstellend van hun Vogezenritten, hé mannen. (Duidelijk weer een typisch Erik S stuk). Het tempo zat er weer goed in, what else? Misschien een Machiato? In het eerste deel reden we veel over brede betonbanen: Kedenk kedeng kedeng…
In de regio Steenhuize/Wijnhuize kwamen we dan op prachtige smalle asfaltwegjes, kronkelend en in een wondermooi glooiend landschap terecht. Minder mooi waren de talrijke geschilderde ‘SCHOOL’ op de weg, ons herinnerend aan de stilaan op zijn einde lopende grote vakantie.
Tot dan dus een geschiedenisloze rit, tot het moment dat een zwarte (maar ook deels witte) kat de straat dreigde over te steken. Voor ons verslag was het beter dat ze dat ook deed. Ze schrok zich echter een ongeluk (kan ook zijn omdat de Pat D net op dat moment even zijn zonnebril afzette) en dat was voor de veiligheid van ons 20-renners tellend peletonnetje alleszins beter.
Via verschillende lange 1000 meter klimmetjes , kwamen we na 85 km – en dat werd tijd – aan in Sint-Lievens-Houtem in het café ‘Bij ons Kleine Mien’ .
Daar klampte ons bij vertrek een Zottegemenaar aan die ons zijn levensverhaal begon te vertellen. Hem meedelend dat we een heuse ex-prof in ons midden hadden, bracht geen zoden aan de dijk. Hij bleef – doof voor wat wij te vertellen hadden – verder zijn verhaal doen. Uit pure frustratie niet herkend te worden, had Frank VDV zijn ‘pulle’ (lees drinkbus), zoals ze in ’t Zottegems zeggen, kapot geknepen.
Na de break lagen er nog een goede 100 hoogtemeters ons op te wachten.
Via Lede en Gijzegem reden richting het thuisfront, waar plots de alarmbellen bij ons afgingen omdat er een auto in tegenovergestelde richting voor ons peleton een parking opdraaide… Wat een mens al niet overheeft om tijdig in den Delhaize te geraken op zondagvoormiddag. Vandaag was er geen Jelle te bespeuren, hij bleek heel de nacht te hebben geslaapwandeld, dus niet fit genoeg vandaag. Maar zijn plaats werd gretig ingenomen door ander sterke mannen: De Pettier, Hans M, Lange Marc, de Jos natuurlijk en Frank. Het ging snel, soms leek het buitenaards, of was dat toch gewoon de Patrick die aan kop sleurde? Voorzitter en secretaris konden ons ditmaal niet de levieten lezen, wanneer de snelheidsmeter boven de 40 ging.
In de kantine van Sparta Bornem was het vechten voor ne choco en ne Vedett. Onder de indruk van Benny’s fietstalenten (hij volgde probleemloos vandaag), dachten we ‘Die gaat ons ook nog aan tafel bedienen!’. Maar neen, ook Superhelden kennen hun limieten.
Al snel werden de nodige motiverende ‘Kudo’s’ uitgedeeld, want een helse rit aan een gemiddelde van bijna 33 staat fier gebeiteld op ieders Strava. Er werd verder geklonken op een mooie rit, waarbij de fiets eens niet gepoetst moest worden.
