Door Eddy Daems
Bloed. Zweet. Tranen. Dat is wat ex-wielrenner Jan Bakelants moet doorstaan in het VTM-programma ‘Special Forces’. Niemand die er vandaag dan ook aan dacht te klagen over de lengte en de hoogte van de rit, ook al was die loodzwaar. Voor Bart DH paste die uitdrukking nog voor hij goed en wel vertrokken was. Die bonkige kerel – niet te verwarren met zijn tweelingbroer Geert M – was twee minuten te laat bij het vertrek waardoor hij al op zijn adem trapte nog voor onze rit goed en wel was gestart.
Maar na een 30-tal km namen we al afscheid van dokter Jan. Op de vraag: ‘Seg, welke rit is dat vandaag?’, kreeg hij onmiddellijk het antwoord: ‘Ha, Geraardsbergen, hé Jan!’. Geschrokken koos Jan stante pede het hazenpad… Of hij moest nog gaan werken, dat kan ook!
Ook Benny – die ik van Frank VdV eens moest interviewen om hem het geheim van zijn eeuwige jeugd te ontfutselen – keerde eerder dan verwacht zijn ‘kar’. Om de concurrentie met ons lokaal te kunnen blijven aangaan, moest hij nog rap ‘kommisses’ doen om onze afgepeigerde clubleden na aankomst van de nodige mondvoorraad te voorzien.
Frank wist toch één van de recepten los te krijgen van de beresterke 70’er: ‘Ik drink elke week gemiddeld 14 wijntjes!’ Frank antwoordde meteen: ‘Ah, dan ben ik ook goed bezig!’
In Ninove nam de spanning al toe. Neen, niet vanwege de aanblik van Vlaams Belanger Guy D’Haeseleer, wel de spanning in onze broek voor wat nog moest komen. Een kort plasje nam de eerste nervositeit weg.
Maar al op de eerste helling, de Onkerzeleberg, werd het kaf van het koren gescheiden. De jeugdige springveulens namen daar al voor de eerste maal afscheid van hun meer geroutineerde collega’s.
Opmerking tussendoor: Waarom de Jos S het nodig vond aan de veelvuldige verkeerslichten telkens luidkeels zijn partijvoorkeur voor de volgende verkiezingen mee te delen (‘Groen!’) is mij een raadsel. Discussies die verder hun vervolg kregen in stopplaats ’t Hoeksken in Galmaarden, waar de gedecideerde uitbater ditmaal geen hulp van Patrick D dulde.
Over de kiezing gesproken: Nog nooit zagen wij burgemeester Koen Van den Heuvel ons zo lieftallig glimlachend aankijken als vandaag.
Nog voor we de Muur trotseerden, passeerden we nog een uitvaart- en een rouwcentrum. Het was alsof de buurt wist waar het met ons de volgende kilometers naartoe moest!
Opnieuw geen Snelvoeter die er aan dacht van zijn vermoeide spieren een gespreksonderwerp te maken. Al zeker niet toen we tientallen – vooral Nederlandse – atleten hun 500 km lange estafetteloop met de grote glimlach te zagen afwerken, de Roparun (Rotterdam – Parijs).
Het is dan ook verwonderlijk dat er toch enkele Snelvoeters kozen voor de ‘Chicken Run’ (dixit Erik S) bij de beklimming van de Muur, m.a.w. het ingekorte, geasfalteerde deel.
Terwijl enkele welgekende Snelvoeters hun hart ophaalden bij de parade van de vele retrotractoren, werd Joren B door één van de laatste van die stoet parmantig van de weg gereden, daarbij nog de ‘nodige’ hoeveelheid zwarte diesel- en petroldampen de lucht inpompend. Dat ze wegblokkades opgooien in Brussel zoveel ze willen, maar de smalle wegjes horen op zondagmorgen aan de wielertoeristen toe.
Geef ons dan maar die vele kermissen die we vandaag passeerden, al had die van Steenhuffel ook zijn best gedaan onze weg te barricaderen. Ivan P leidde ons evenwel feilloos opnieuw naar het juiste pad.
In Liezele opnieuw een breuk in het peloton, ditmaal tussen de mannen die het gezelschap verkozen van Benny of dat hun vrouwtje. Erik H was de enige die die keuze niet hoefde te maken, dat deed Michèle voor hem.
Over het overmatig alcoholverbruik na de rit ga ik voortaan niet meer vertellen. Naar verluid lezen er ook dames van onze fietsende heren mee, is het niet, Marc V?
Sommige Snelvoeters pasten meteen hun verbruik aan en kozen voor een pateeke met koffie aangeboden door den Benny. Danke, Benny, hiermee een tweede geheim van zijn eeuwige jeugd prijsgevend: ‘Pak het er af en toe maar eens goed van!’
