Het Hageland is traditioneel een lange maar mooie rit van 150 km en met 25 vertrekkers waren we met een mooie groep.
Maar hoe langer de rit en hoe groter de groep, hoe groter de kans dat er onderweg wat gebeurt. Zo bleek ook deze rit die ondanks perfect fietsweer werd geteisterd door kleine oponthouden.
Het begon al na 10 km in Tisselt: net voor onze neus werd de brug opgehaald. We konden er eveneens onze neus voor ophalen maar wachten was de boodschap.
Andere oponthouden waren verkeerslichten. Grote groep en dan gebeurt het dat die er niet in 1 keer doorkomt of dat net de volgwagen rood krijgt. Doorrijden is te riskant en kan wel een fikse boete opleveren. Het zou niet de eerste keer zijn.
En een grote groep betekent ook meer kans op mechanische pech. Deze keer zat het Willy M. niet mee, ketting die er te pas en te onpas afliep. Dan nog proberen al rijdend dit euvel te verhelpen maar meestal noopt het tot stilstand en is er gelukkig nog onze MTBer Erwin die met een vlugge interventie de ketting er terug opgelegd krijgt. De oorzaak bleek een kapot veertje in de cassette achteraan waardoor er even werd doorgetrapt en de ketting er door de inertie vooraan afvloog.
Deze rit heeft “vals plat” ook een nieuwe betekenis gekregen. Weerom Willy M die meende dat hij achteraan plat reed. Even checken en bleek dat er niets aan de hand was: “Vals plat” dus.
Buiten de oponthouden werd er dus ook gereden. Marc B. zoals voor een groot deel op kop met een prima tempo: niet te snel om het veilig te houden, maar ook niet te traag zodat we ons zouden vervelen of in slaap vallen.
De stop was naar gewoonte in café De Zwaan in Lubbeek. Blijkbaar ver van huis want enkele Snelvoeters wisten absoluut niet in welke parochie ze hier waren aanbeland. En dat in de schaduw van de Sint-Martinuskerk.
Patje Daems werkt niet alleen in de haven en kan een aardig stuk met de fiets rijden, maar heeft blijkbaar ook aspiraties als cameraman. Als ze bij de VRT nog iemand zoeken…
Iets voor schiplaken stuurde de Garmin ons de bossen in. Een bewijs dat menselijke interpretatie van machinerie steeds noodzakelijk is. Gelukkig kennen we onze weg van daar tot café Coolhem als onze handpalm en ging het verder in gestrekte draf en zelfs wars van enig oponthoud.
