Van onze oorlogscorrespondent Erik Seghers:
We gaan onze derde week in, wat wel is een geschiedenis rijk jaar kan worden. In de eerste week zagen we nog een zeer sterk offensief, en enkele oud-strijders hielden er een wrang gevoel aan over. Het duurde niet lang dat de eerste telegrammen de wereld werden ingestuurd. Want zeg nu zelf, soms doen mensen nogal eens domme dingen en dan kan je wel eens als een Idioot overkomen. Hiermede lijkt er wel een goed verzet tot stand te zijn gekomen, want eendracht maakt macht. Alles voor het Snelvoeters volk!
Vandaag is het doel om de stad Groot-Bijgaarden te verdedigen met man en macht, want daar ligt misschien wel het keerpunt van de wielergeschiedenis. En off we go. 24 dappere patriotten vertrekken naar het front en dat we een snelle start nemen mag wel gezegd worden .
Aan de kant staan vrouwen en kinderen om ons toe te juichen en uit te waaien wanneer het peloton voorbij raast. Daarna zoeken ze veilige oorden op en keren ze huiswaarts. Afscheid, maar hopende op een blij weerzien met de overwinningsbeker in onze handen. Al snel draaien ze de sneeuwkanonnen open, gericht op het ganse peloton. Al snel zijn er een 4-tal die sneuvelen, Hans T, Mark, Stijn en Hans VH, keren terug huiswaarts.
Met de barkoude, wel bijna Oekraïnse weeromstandigheden, lijkt de strijd snel gestreden te zijn. Door deze barkoude en felle sneeuwbuien kunnen we niet verder, zelfs Frank niet met zijn wit ondergesneeuwd regenjack aan.
35 km, verder geraken we niet. De vijand heeft ons te grazen en de 12 overgebleven zullen de eindstreep ook niet halen. Maar chapeau aan onze helden, onze strijders, de vrouwen mogen fier zijn op jullie !
Maar opgeven, nee dat kennen de snelvoeters niet. Volgende zondag wordt het volgende offensief gepland, richting Wetteren.
Nee, nee, de Poetins van deze wereld krijgen ons niet klein. Vive la Liberté, Slava Ukraini, Vive de Snelvoeters.