Door Erik Seghers
De laatste rit, althans voor jullie auteur. Dus volgende week zal er een vervangende Free Lance Reporter moeten aantreden. Misschien iemand die juist uit verlof komt, Achiel of een re-entry van Patrick of Chris à la manière Boris?
We vertrekken zoals gewoonlijk met onze stipte man Jos en bengel Jelle. Oei … waar is de Jelle gebleven? Blijkbaar is er deze week een democratisch verkozen nieuwe regel in het leven geroepen. Het is niet enkel democratie voor Xi Jingping me dunkt.
We gaan vanaf nu het eerste half uur op een rustiger tempo vertrekken om onze oudere van dagen niet direct af te matten van in het begin. Wetende dat deze oudere sloebers 15 jaar geleden de jongeren pijnigden . Maar wat is de definitie van ouder, is dat 56, de gemiddelde leeftijd van de snelvoeters? Dus Chris en Jos op kop aan een rustig tempo, wat een verademing! “Dit zullen we later wel goedmaken”, vrees ik dan.
We passeren al snel den Duvel, ja Jelle , we doen u den Duvel aan vandaag, met uwe nieuwe ivoorkleurige gravel!
Dan via Hazewinkel richting Zemst. Het is een echt najaarsgevoel vandaag: mooie herfstkleuren, vallende bladeren en hier en daar kastanjes en eikels op de grond. Het tempo is ondertussen al aardig opgetrokken en we naderen zo snel de Verbrande brug te Grimbergen. Hier passeren we dan ook de driekastanjelaarstraat. Daar komt de naam van deze rit blijkbaar vandaan. Drie imposante kastanjebomen. Wij Snelvoeters zijn er nietig bij.
Op de lange baan richting Meise wordt er zwaar doorgetrokken, de adrenaline gutst door de lichamen!
Dan komen de lang verwachte hellingen eraan regio Meise. Goed dat deze ons extra opwarmen. Lekker meegenomen in deze tijden van energiecrisis.
Op een gegeven moment komt weliswaar Erik Heyvaert aan kop sleuren, naderen we dan echt de grens van 62 km? Het is zover, de zo gegeerde café stop.
Na het nuttigen van een snack en drankjes terug onze fiets op. Het lijkt ineens 5 graden frisser. Maar wij stoere beren , laten ons niet kennen. We trappen dan maar wat harder en laten ons bloed sneller stromen. Geen toneel, zoals El Kaouakabi, what a S(hi)Hame.
Zoals ik voorspelde: de tijd die we het eerste half uur zogezegd verspeelden, maken we nu dubbel en dik goed.
Zo razen we voorbij Emrin richting St Jozef. Daar rapen we ook nog lange Marc op. Zwartrijder of toch een beetje op de sukkel. Welkom Marc in ons peloton. Ik heb het de meeste snelvoeters horen zeggen: mooie kastanjes onderweg en wat een mooie rit weeral, vandaag verzorgd door piloot Jan VDE!
Achteraf in café Coolhem had Tiana voor ons lekkere frikadellen met heerlijke krieken voorzien. Een waar genot.
Vrienden, makkers, mes amis, graag à l’année prochaine, vous allez bien! Erik.
