Mid-oktober, klaar voor onze rit naar Waasmunster, ook wel de bruggenrit genoemd. Nee, nee, niet de stad Brugge of Club Brugge, maar de 6 viaducten over de E-17!
We vertrekken met een knal richting Ruisbroek – Eikevliet, de pees wordt er al stevig opgelegd van bij het begin, want zeg nu zelf half 9 is half 9, hé Jos! 😊
We zijn met een talrijk peloton, 25 man! Op de eerste viaduct beseffen we dan al: het wordt een knotsgekke, snelle rit. En wanneer we eender welke brug opgaan, gaat het telkens een tikkeltje sneller. Op een gegeven moment snel ik naar voor om de koptrekkers aan te manen effe in de remmen te gaan. Chris moest even zijn pomp vastzetten want deze was al enige tijd aan het ratelen tegen zijn trapper. Sommigen onder ons hadden iets anders verstaan, maar was niet voor kinderoortjes, nietwaar Eddy D. ? 😊
Na alle viaducten te hebben doorstaan, alsook het klimmetje richting Waasmunster, tijd om te buurten. En waar kan dat beter dan in het buurthuis, te midden van de dancing Dimmys.
Dan tijd om naar buiten te gaan , genietend van het zonnetje, om de laatste 40 km af te haspelen. In de regio Sombeke en Tielrode nemen we nog enkele klimmetjes mee.
Op een gegeven moment , na mijn verplichte 2 minuten kopwerk opgelegd door Frank, snel ik Jelle en Frank na een tijdje terug voorbij. En dan zit het hooi op de wagen en beleven we een pittig eindgedeelte, de finale is ingezet. Aan Temse brug is er dan wat commotie tussen enkelen.
Nou zeg, wees niet bang, je mag fouten maken, geen probleem. Dat is toch wat mijn mama altijd zei. Mocht je de weg kwijtraken, volg dan gewoon de GPX.
Via Bornem, Hingene en Eikevliet zo naar Mc Donalds, nee we stoppen niet voor een hamburger. En het mag gezegd worden, wat een kopwerk door Ivan, enkele jaren geleden nog languit in de zetel.
We hebben er weer vol van genoten, ons ook een weg gebaand doorheen de vele eikeltjes op de grond, en misschien hier en daar ook eentje op ne velo 😊
Na de rit nog een frisse pint bij lekkere sandwiches van Tiana.
