Het lijkt of er weken niet gereden is bij de snelvoeters, volgens de website .
Niets is minder waar, het deed zelfs pijn aan mijn hart, telkens als ik al die ritten zag verschijnen wanneer ik mijn Strava opende. Het deed nog meer pijn als ik het nieuws hoorde van Gino Mader verongelukt in een afdaling in de ronde van Zwitserland. Het blijft plezant, wielrennen, maar men moet zich bewust zijn van de risico’s.
Na 4 weken afwezigheid zat ik vandaag normaal in de volgwagen, maar Eddy en het bestuur hebben er anders over beslist, waarvoor mijn dank.
Met 11 dapperen namen we de start op de parking en kort daarna pikten er gelukkig nog 4 Snelvoeters aan, zodat we aan het wettelijke minimum van 15 kwamen om onze rit te kunnen afhaspelen op de rijbaan. Ik denk dat de buienradar voor vele afwezigen wel de spelbreker was.
Druppelsgewijs zakten we af richting Verbrande brug, waar ook de Franstalige man aan de overkant even achter de bareel moesten plaats nemen.
Na een tijdje kwamen onze eerste hoogtemeters eraan langs de kanten van Zaventem / Diegem. In het heen rijden hadden we de wind niet als onze vriend. Toch werd er een goed tempo onderhouden. Bij het passeren van Tervuren moesten we wel de krokodillen in de fontein te vriend houden. Na het verlaten van de bossen, kwamen we voorbij het hoge gras. De mei en juni maanden waren een godsgeschenk. Zeker voor Michéle, die ongegeneerd tussen het hoge gras discreet even een dringende behoefte kon doen.
Ter hoogte van de Geitenhoek anticipeerde Els op wat er zat aan te komen en verkoos ze een kleine binnenweg. Zag ze de bui al hangen in Genval of is ze gewoon geen fan van het meer?
Of reed ze al te lang met een leegloper, dus best wat bar bij zetten in een nieuwe binnenband.
Aan het café te Neerijse werden onze fietsen dan even ten droge gehangen.
Daarna werd de tocht verder gezet: eerst namen we de klim richting Leefdaal voor onze rekening en daarna volgden er nog enkele bergjes: Everberg, Eikelenberg en Kortenberg.
Van dan af aan hadden we meewind en het nodige kopwerk werd verder gezet door onder andere Jos, Hans T en Ivan. In Steenokkerzeel passeerden we Skeys en daar vlogen de gebroeders D ons voorbij om ons aan hoge snelheid mee op sleeptouw te nemen. We voelden ons zo opdrogen en dit tempo ging maar door tot aan ons lokaal te Kalfort.
Daar werden de nodige pinten en chocomelkjes genuttigd. Tiana had weerom, vooral gefrituurde, hapjes voorzien alhoewel die niet door iedereen werden geapprecieerd. Ons Michéle is blijkbaar niet zo fan van vleesjes, ja Erik H ☹
