De officiële start is dit keer niet aan de Okay maar aan de Abdij van Bornem.
Met een twintigtal kwamen we daar toe vanuit Kalfort. Inschrijven, betalen, bandje aan en weg. Plots waren we met 11 Snelvoeters meer. Met 31 per uur reden we daar van het erf af, de zwarte pijlen op een mooie blauwe achtergrond volgend.
Aan den Dries rijden we een splinternieuwe witte kerk voorbij, althans voor mij dan toch. We hebben geen tijd om even een kaarsje te laten branden , wegens te snel. Van hier op naar de Hoge Jan, het kriebelt om aan te gaan, doch laten we de koptrekkers het tempo maar bepalen. Safe Harbour. Op de Koereit komen we in de mist terecht, het is dan vandaag ook de Herfstrit van de Merckx boys, heel toepasselijk!
We komen uit in de fietsstraat Prieel, klimmen geblazen en dan downhill de Vrijthout af. Het parcous leidt ons langs mooie smalle wegjes. Na 45 km komen we aan de eerste bevoorrading aan, te Schepdaal REV 1703!
Het ziet één en al rood aan de snoeptafel, misschien staat de Remco er wel tussen in zijn RED shirt?
Dan worden de woorden van Evenepoel heel letterlijk: “It’s breaking My Balls!”.
Na de stop is er een hele groep vroeger weggereden terwijl andere nog ondergoed uitspeelden als gevolg van de warmte van het opzetten van een zwoele nazomerzon. Het zal even duren vooraleer we terug gegroepeerd zijn. Hier op dit parcours is dikwijls het betere bochtenwerk van tel.
Vandaag heeft kleine Eric wat moeite bergop, maar hij krijgt meerdere helpende handen, de handen helpen zelfs andere helpers. Mooi naast elkaar in het gelid, en zo omhoog. Volgens mij hebben ze wel het spuitje van Eric per ongeluk aan Marc V toegediend, want wat is die goed, die blijft maar ratelen.
Te Itterbeek werd het heel stil in het peloton, wat een steil klimmetje lag daar!
In Kobbegem, was er dan op het graspleintje, de tweede bevoorrading.
Met wat extra gras aan de schoenen reden we daarna verder voor de klimmetjes te Kobbegem. Het mag gezegd worden: de Boys hadden een prachtig parcours uitgestippeld.
Aan de aankomst planten we ons neer in het zand aan de lange tafels. De eerste is eentje van onze voorzitter Chris, je wordt nu eenmaal maar 1 keer 46! Schol, santé! Er kan er blijkbaar nog eentje af en veel meer bij sommigen.
Tot 46 zijn ze blijkbaar niet geraakt, het werden er maar 44!
