door Erik Heyvaert
Pieter Aspe zaliger schreef zijn romans steeds met een Duvel in de hand. Ik weet niet hoe onze hete Erik zijn eerste roman geschreven heeft, maar Duvel kwam er zeker niet aan te pas. Aangezien onze twee vaste verslaggevers, heten Erik en schoolmeester Eddy, de laatste tijd nogal deserteren voor onze clubritten, mag ik weeral eens het verslag schrijven.
Dus met een duvel in de hand dit verslag. De weersvoorspellingen zagen er zaterdag niet veelbelovend uit. Ik denk dat sommige toen al de knop omgedraaid hadden en hun wekker niet op een ontiegelijk vroeg uur gezet hadden om tegen 07h30 paraat te staan aan de start. We waren met 16 snelvoeters. De kop van het peloton werd al snel overgenomen door Dave M en Bjorn M. Dave, die nat in ’t zweet reed, met het gevoel dat zijne achterband plat stond en de wind op kop zat. Dat laatste klopt. Het was wind op kop. Diene band stond hard en dat zweet was de alcohol van ” the night before” die aan het verdampen was. Enkel klasbakken kunnen onder die omstandigheden presteren. Bjorn zijne prostaat had vandaag zijn kuren. In Machelen moest hij effe aan de kant, maar we mochten doorrijden, hij haalde ons wel in. De trigger voor Jelle VH om eens de gas open te draaien. Ons inhalen heeft wel enkele kilometers geduurd. Jelle moest inhouden omdat Hans M even naar de kop reed met de mededeling dat Bjorn nog steeds niet bij het peloton zat. Zelfs voor superman kan het soms lastig zijn.
Voorbij Zaventem begonnen de heuvelzones. Vanuit Eizer richting Overijse werd het peloton op de klim in een mooi tempo bijeengehouden door Jan VB en Joren B. Een toonbeeld hoe men als club rijdt. De sterke renners houden rekening met de iets minder sterke renners, want snelvoeters zijn per slot van rekening allemaal sterk. Op de volgende klim buiten categorie, de Hagaard, mocht iedereen zich eens laten gaan. Stond daar boven den Bjorn langst de kant weeral eens te plassen. Gelukkig was hij nu al ruimschoots voor ons boven zodat zijn inhaalbeweging wel moest lukken. Dat dachten we althans, want we hebben ons toch eventjes aan de kant moeten zetten omdat den Bjorn maar niet afkwam. Dus besloot Hans M ook zelf ook maar eens een piske te doen. Heel ons schema naar de knoppen.
Het meer van Genval, wat voor 80% op het grondgebied van Overijse ligt, hebben we na de verschillende natte edities van de vorige jaren voor het eerst in de clubgeschiedenis eens droog kunnen aandoen. Marc VH wilde een foto voor het nageslacht dus spraken we een lieve dame aan om van ons groepje een foto te maken met het meer op de achtergrond. Van het meer ging de rit via Tombeek, Neerijse, Leefdaal richting Vossem. Na de klim van Neerijse richting Leefdaal stond Michèle haar blaas op springen, dus ook hier een kleine tussenstop omdat ze even tussen de maïs dook. De stop was voorzien in café de Congo. Het supporterslokaal van Remco Evenepoel. Even hadden we gedacht dat Remco gisteren bleitend de toer verlaten had om ons vandaag met een brede glimlach te verwelkomen, maar we zijn een desillusie rijker. Ik denk niet dat er een goedkoper café bestaat als de Congo. Hier betaalt men voor een pint of een frisdrank €1. We waren met 16 snelvoeters en de eindafrekening kwam na twee consumpties op €37. De meerprijs lag waarschijnlijk bij de warme choco en de koffies. Niettemin heb ik hiermee de Willy verslagen in het vinden van het goedkoopste café van Vlaanderen.
De terugweg ging vooruit met wind in de rug. Michèle heeft naast een resem PR’s nog 22 bekers en 3 QOM’s, de vrouwelijke variant aka Queen of the Mountains, van de mannelijke KOM’s gehaald op Strava. Zelfs op de heenweg heeft ze nog één QOM en enkele bekers behaald. Sterke madam tussen dit testosteron geweld. We mogen dus stellen dat het er stevig aan toe ging. Nu wind in de rug doet onze klasbakken stevig doorrijden. Soms zo stevig dat er eens moest geroepen worden om het tempo iets te milderen.
In ’t Coolhem werden we getrakteerd op taart. Het viel op dat er opvallend meer “snullekes” gedronken werden. Moest Duvel ooit een ” snulleke” variant van hun hemels bier maken, en dat niets inboet aan smaak, gaat Michèle minstens evenveel Duvel drinken als mezelf. Tot volgende zondag.
