Maand: april 2025

door Erik Seghers

Zoals de paaseitjes op zijn, was ook de laatste adem van paus Franciscus op. Het plein stond overladen vol, het leek wel het Vaticaanplein in kleinere vorm. Geen foto’s en camera’s toegelaten, dus geen groepsfoto. Onze Padre Familia had het parcours enigszins aangepast, en het weer had hij in een andere stijl gegoten in vergelijking met het vorige jaar. Onder een stralende zon trokken enkele kardinalen hun apostelen op gang, richting Oordegem. Sommigen konden nog juist een kruisteken maken, in de hoop dat dit hen onderweg ging ondersteunen. Marc V had zijn zegen van thuis uit gegeven. Het nuttigen van te veel wijwater de avond voordien was hem blijkbaar niet goed bekomen. Ook al is hij er niet, hij slaagt er steeds in om in het verslag te komen, wordt dit onze nieuwe Trump?                                                   

Andere apostelen kunnen blijkbaar wel beter tegen de drank, want zij stonden er wel, op het moment dat de koers gereden wordt. We vertrokken met iets minder dan de 400 000 aanwezigen gisteren in Rome, met welgeteld 29.  Er werden enkele grenzen verlegd , doch bleef het parcours dat voor onze voeten lag wondermooi. De mannen in de voorste gelederen kwamen vliegensvlug in beeld, achter hen de bengelende bende. De roste van de USA zou zeggen: ‘De Nepcoureurs ‘ in actie, die willen geen vrede maar oorlog!                                                 

Halfweg de rit ging dan heel het peloton in de “Beek”. Het was totale chaos, wie ging er bij de fietsen blijven als wij daar allen in de beek zaten? Jawel, den enige echte coureur onder ons, den Eddy Merckx. Nadat we het leeggoed op het plateau gezet hadden, gingen we het traject verder verkennen. Stapvoets. Want die eerste helling na de stop, hakten er bij velen in. No pain no gain! Niet veel later werden alle remmen al dichtgetrokken. Er werd geroepen dat er iemand gelost was uit onze rangen, weliswaar was het Lange Marc. Had hij zijn beste tijd gehad, zijn prostaat? Achter de breed gevleugelde schouderpartij van ons nieuw lid, kon er zich wel 3 man verstoppen. Welkom Fredje de Burghgraeve.                                                                                                            

Onze Padre had op dat moment het hazenpad gekozen, hij wilde blijkbaar ons verdere pad effenen. Meester Kerremans en Mister Pro brachten hem terug. En zo ging de stoet verder richting onze thuishaven. Eendracht maakt macht, en binnen afzienbare tijd met nog meer veiligheid, met onze nieuwe Kasket. En zo arriveerden we veilig en wel in onze Kathedraal Coolhem. Met het nodige ‘weinige’ wijwater! Kruis erover. Maar niet voor Meester Daems, want hij is de beste onder de dekens.

door Eddy Daems

Eerst een klein dankwoordje aan de Snelvoeters die zo snel en spontaan reageerden op de oproep tot het overnemen van enkele ritten van onze voorzitter. We zullen Chris nog een tijdje moeten missen tijdens onze zondagse ritten en wensen hem langs deze weg alvast veel sterkte en beterschap toe! Het ga je goed, Chris!

Het voorspelde wisselvallige weer – en mogelijk ook de paaseieren – hadden alvast enkele van onze pedaalridders doen besluiten deze door Erik H fijn voorbereide rit te skippen. ‘Platte zjatten’, noemde men hen vandaag in ons peletonnetje. Daarnaast hadden we nog enkele afzeggingen door ziekte. Tot nu heeft wel enkel Jan Suys een doktersbriefje binnengebracht als geldig bewijs van afwezigheid. Merci, Jan!
De enige die we vergeving schenken is ons Michèle R, omdat zij er op haar verjaardag tegenop zag van al die naar zweet ruikende Snelvoeters, met restjes snot in het aangezicht, drie kussen te moeten geven.

17 Snelvoeten en gastrijder Jens Meersmans kozen daarna het hazenpad richting de splinternieuwe gemeente Pajottegem in het Pajottenland, met als keerpunt het dorp Kester.
Van een paasbestand – zoals afgesproken tussen Rusland en Oekraïene – was bij ons geen sprake. Jelle en Jos vuurden in de eerste helft van de rit immers de ene cartouche na de andere af. Eddy en Hans T hadden onderweg al eens een vruchteloze poging gedaan om de Jelle de kop af te rijden, maar zij betaalden hun inspanning zelf meteen cash. De Jelle had vandaag ook weer precies ‘haas’ gegeten. Bij zulke snelheden voelden weinigen zich vandaag geroepen de kop te nemen.
Misschien moeten we voor Jelle en onze andere jonge snelheidsduivels een kilometerheffing in het leven roepen, wat zoveel betekent als hen te laten betalen voor het aantal kilometers dat zij op kop hebben gereden.
In Ternat gingen plots enkele SV’ers hun territorium afbakenen, toen we in de mot kregen dat Erwin DC, die net teruggekeerd was uit revalidatie na een meniscusoperatie, spoedarts Hans VH onder de arm nam voor een ingreep aan zijn ‘platten tuub’.

Onderweg was hét gespreksonderwerp: ‘Is er ne stop of nie?’ Het antwoord kwam er op km 66, toen enkele SV’ers op weinig democratische manier hun vélo tegen de muur van café Dravershof in Pepingen parkeerden. Zoveel fietsen zelfs, dat papa Marc zijn ongehoorzame zoon (Hij reed twee km per uur te rap voor ons) als straf niet zelf meer tegen de muur kon zetten. Uit pure wanhoop verplichtte papa zoonlief dan maar om onmiddellijk rechtsomkeer te maken om hem thuis eens duchtig over de knie te leggen.
Vertwijfeling en ongeloof alom toen nog ééntje van de onzen rechtsomkeer maakte. Ene Bart DH liet zijn groot dierenhart spreken, toen hij een verdwaalde bok opnieuw op zijn grasgroene weide plaatste na een zelfmoordpoging in de dichtstbijzijnde gracht. Enkele SV’ers zongen Bart toen dankbaar toe: ‘En onzen bok is nog niet dood!’

In de tweede helft van de rit was het tempo wat gezapiger, maar toen kwam de wind weer de kop opzetten. Erik S had dan al het meeste van zijn kruit verschoten, want met weinig doordachte versnellingen en kopbeurten verzekerde hij zich al van een plek in het verslag.
Hans M (die zich deze week een nieuwe gravelbike aanschafte), Lange Marc en Spanjaard Patricia Damos hielden het tempo daarna nog goed strak.
Na de passage aan feestzaal ‘De Waerboom’ in Dilbeek brak de zon eindelijk door en konden we onze bleke body’s de laatste kilometers nog wat vitamine D gunnen.

De aanplakborden met de uitspraak ‘Boeren zorgen voor uw eten’, die we onderweg voorbij reden, werden meteen naar de prullenmand verwezen, want vandaag waren het weerom Jurgen en Cindy die ons van de nodige mondvoorraad voorzagen.
Tot slot mogen we de hoop uitspreken dat we volgende week – een weekje later dan voorzien – de verrijzenis mogen meemaken van een groot aantal Snelvoeters.

door Erik Heyvaert

Wegens een vakbondsactie werd er geen verslag geschreven van de rit van vorig weekend naar Hulst. Het ging snel en er was veel wind. Daarmee is alles gezegd.

Vandaag reden we naar Gaasbeek. Een rit waarvan Eddy T in het verleden de piloot was, maar die dit seizoen door Tom V in goede banen werd geleid. De buienradar voorspelde niet veel goeds en dit laat zich direct voelen in de opkomst van de snelvoeters. Gestart met 11 snelvoeters en 4 gastrijders. Straks zijn we nog met meer gastrijders dan snelvoeters. Frederik P heeft vandaag alvast aangekondigd dat hij volwaardig snelvoeter wil worden. Dus hopelijk tegen de volgende rit in clubkledij. De andere “zwartrijders”, waarvan er sommigen al meer clubritten gereden hebben dan aangesloten leden, moeten misschien ook eens overwegen zich lid te maken van onze club. Vandaag leken we op een duivenkot maar dan zonder onze prijsduiven. Vorig weekend alles kapot gereden om nu te gaan chillen in Roubaix en Curaçao. Het is ze gegund, en gaf ons rust.

Terug naar de start. De opkomst viel naar alle verwachtingen nog mee. We waren met 15. Genoeg om op de weg te rijden. Het regende nog niet bij de start en daar verscheen Jan VB zowaar in een zomerse outfit zonder mouw- en beenstukken. Ook Eddy T was van de partij voor zijn ex-rit, maar wel met mouwstukken. Hadden zij de buienradar gecheckt voor vertrek? Nog maar juist vertrokken en de eerste druppels vielen al uit de lucht. Jan VB gaf er al direct de brui aan en verliet geniepig het peloton aan de Deltabrug. Via omwegen, want hoe kan je een rit naar Gaasbeek meer dan 100km maken, reed Eddy T lek op de Veilinglaan richting Steenhuffel. ” Rij maar door, ik ga naar huis”. Eddy heeft op de terugweg naar huis nog 2 KOM’s behaald met zijne velo in de kofferbak van den auto. De rechtmatige eigenaars van die KOM’s zullen nu al klacht ingediend hebben bij Strava. Bij de eerste klim had den hete Erik een dipje. We reden op dat moment nog met 12 dus hergroeperen, en in groep blijven, was de boodschap. Zonder prijsduiven lukt dit net iets makkelijker. Aangezien we uitgeregend waren, besloten we in groep om niet te stoppen aan het vagevuur. We zullen dit volkscafé later in het seizoen nog wel eens aandoen. Zonder prijsduiven op kop werd er toch nog snel gereden en de laatste 30km kreeg Marc V het moeilijk. Marc wou de groep niet ophouden maar tot twee keer toe hebben we hem kunnen overtuigen om bij de groep te blijven. De kopmannen hebben hun tempo aangepast en we zijn als hechte club richting clublokaal gereden. Het gemiddelde lag iets lager, maar so what. Aangezien we maar met een select groepje waren was de mand met boterhammen, die Gunter en Cindy met liefde gemaakt hadden, een indigestie. De tweede mand werd aan onze schoolmeester gegeven die gedeserteerd was naar Puur Vitesse. Zou hij daar het verslag schrijven?  Achteraf kwam er nog een afvallige het cafe binnen. Gisteren een gravelrit van 175km gereden en vandaag een recupritje. Ook geen waterkieken maar al bij al een sterke madam.

Volgend weekend Kester. een zware rit met mij als piloot. Hoe sadomasochistisch kan men zijn? Hopelijk als een hecht peloton zodat de vakbond geen reden tot klagen heeft.