2023-Rit-Beauvechain

door Erik Seghers

En of het een blitse start is vandaag, nog maar 2 bochten verder ligt er al eentje op de grond. Erik H. heeft blijkbaar een kettingbreuk en kust daardoor het asfalt doordat hij de controle over zijn fiets verliest . Misschien was hij onderweg naar Moskou, maar het werd niet verder dan de Spoed te Bornem. Met 7 hechtingen , dubbele steek tot gevolg.
De rest van de Snelvoeters zullen zich ontfermen over Michèle, een zware opdracht😊.

Ti Tan tovenaar, en weg zijn wij, het ontploft direct, wat een snelheid . Niet iedereen wil vooraan zitten aan het raampje, al een geluk. We rijden terug richting Leuven, zoals vorige week. Bij ons clubje is er geen twijfel, Courtois of niet, bij ons blijft de Scheers onze kapitein.

Hij leidt ons langs Kampenhout, Meerbeek, Wilsele, zo richting Korbeek-Dyle.
Een beetje verder worden we gered in de Renaissance te Beauvechain, voor een welverdiende frisfrank. Dat ze daar blij zijn met zoveel volk wordt duidelijk bij de afrekening: de patron geeft een fikse korting 😊 en die overschot kunnen we goed gebruiken in Holland. Na een twintigtal minuten verlaten we Bevekom en stormen we verder langs brede glooiende wegen.

Aan de kerk te Neerijse komen we onze stop tegen van vorige week, de fietsen moeten deze keer niet gedroogd worden, dus doorrijden . We klauteren daar naar boven in de steile bocht. Hier worden de minderen van de dag gespot, en ja ik ben erbij.

Het mag gezegd worden, het is onze dag niet: we hebben alle rode lichten in ons nadeel en tot overmaat van ramp kampt Dieter in een bergop met een weerbarstige ketting. Andy moet al zijn kennis en kunsten bijzetten om het euvel te fiksen. Ne goeie technieker komt altijd van pas.

Op zeker moment krijg ik ook mijn metgezel in het afzien in het vizier. Kurt ondergaat de zoveelste pijnscheut in de rug en kramp in zijn been, de doodsteek. Dan maar de volgwagen in om Jeroen gezelschap te houden. Jeroen heeft zijn werk gehad vandaag en dan tussendoor nog flexi jobben in het café.

Na km 110 en temperatuur dik in de 30 wordt het voor mij ook teveel. Door het verschot in de rug en de mindere vorm de laatste tijd is het afzien gelijk de beesten.

Ik voelde me plots van Quickenborne, met zoveel handopleggingen van onze Vandenbrouckes. Dank u mannen voor de fysieke steun: Erwin, Andy, Patrick, Luc, Chris, Christophe en ook wel Frank. En nee, jullie zijn niet Rousseau met grensoverschrijdende gedrag, ik trek het niet voor het gerecht.

Hetgeen ik zeker onthoud vandaag , vriendschap is mooi, en ook nog alles heeft zijn prijs, en voor de juiste prijs trekt alles wat krom is, recht!
Mannen, coureurs, ik kan niet zeggen dat het plezant was vandaag, maar jullie blijven een toffe bende.
En NO pain NO gain!

In café Coolhem serveerde Tiana haar laatste dag. Café openhouden en ne kleine groot brengen is net iets te veel gevraagd. Hierbij vanwege de Snelvoeters nog eens nen dikke merci voor de goeie service en de extra’s en dat tot op het laatste moment. Merci, Tiana. Lang moge ze leven!

En dat er na zo’n rit van 140 km in tropisch klimaat veel vocht verloren gaat hoeft geen betoog. En dat dat verlies onverwijld terug moet aangevuld worden ook niet. Proost!

2023-Rit -Meer Van Genval

Het lijkt of er weken niet gereden is bij de snelvoeters, volgens de website .
Niets is minder waar, het deed zelfs pijn aan mijn hart, telkens als ik al die ritten zag verschijnen wanneer ik mijn Strava opende. Het deed nog meer pijn als ik het nieuws hoorde van Gino Mader verongelukt in een afdaling in de ronde van Zwitserland. Het blijft plezant, wielrennen, maar men moet zich bewust zijn van de risico’s.

Na 4 weken afwezigheid zat ik vandaag normaal in de volgwagen, maar Eddy en het bestuur hebben er anders over beslist, waarvoor mijn dank.

Met 11 dapperen namen we de start op de parking en kort daarna pikten er gelukkig nog 4 Snelvoeters aan, zodat we aan het wettelijke minimum van 15 kwamen om onze rit te kunnen afhaspelen op de rijbaan. Ik denk dat de buienradar voor vele afwezigen wel de spelbreker was.

Druppelsgewijs zakten we af richting Verbrande brug, waar ook de Franstalige man aan de overkant even achter de bareel moesten plaats nemen.


Na een tijdje kwamen onze eerste hoogtemeters eraan langs de kanten van Zaventem / Diegem. In het heen rijden hadden we de wind niet als onze vriend. Toch werd er een goed tempo onderhouden. Bij het passeren van Tervuren moesten we wel de krokodillen in de fontein te vriend houden. Na het verlaten van de bossen, kwamen we voorbij het hoge gras. De mei en juni maanden waren een godsgeschenk. Zeker voor Michéle, die ongegeneerd tussen het hoge gras discreet even een dringende behoefte kon doen.

Ter hoogte van de Geitenhoek anticipeerde Els op wat er zat aan te komen en verkoos ze een kleine binnenweg. Zag ze de bui al hangen in Genval of is ze gewoon geen fan van het meer?

Of reed ze al te lang met een leegloper, dus best wat bar bij zetten in een nieuwe binnenband.

Aan het café te Neerijse werden onze fietsen dan even ten droge gehangen.
Daarna werd de tocht verder gezet: eerst namen we de klim richting Leefdaal voor onze rekening en daarna volgden er nog enkele bergjes: Everberg, Eikelenberg en Kortenberg.

Van dan af aan hadden we meewind en het nodige kopwerk werd verder gezet door onder andere Jos, Hans T en Ivan. In Steenokkerzeel passeerden we Skeys en daar vlogen de gebroeders D ons voorbij om ons aan hoge snelheid mee op sleeptouw te nemen. We voelden ons zo opdrogen en dit tempo ging maar door tot aan ons lokaal te Kalfort.

Daar werden de nodige pinten en chocomelkjes genuttigd. Tiana had weerom, vooral gefrituurde, hapjes voorzien alhoewel die niet door iedereen werden geapprecieerd. Ons Michéle is blijkbaar niet zo fan van vleesjes, ja Erik H ☹