door Erik Seghers
En of het een blitse start is vandaag, nog maar 2 bochten verder ligt er al eentje op de grond. Erik H. heeft blijkbaar een kettingbreuk en kust daardoor het asfalt doordat hij de controle over zijn fiets verliest . Misschien was hij onderweg naar Moskou, maar het werd niet verder dan de Spoed te Bornem. Met 7 hechtingen , dubbele steek tot gevolg.
De rest van de Snelvoeters zullen zich ontfermen over Michèle, een zware opdracht😊.
Ti Tan tovenaar, en weg zijn wij, het ontploft direct, wat een snelheid . Niet iedereen wil vooraan zitten aan het raampje, al een geluk. We rijden terug richting Leuven, zoals vorige week. Bij ons clubje is er geen twijfel, Courtois of niet, bij ons blijft de Scheers onze kapitein.
Hij leidt ons langs Kampenhout, Meerbeek, Wilsele, zo richting Korbeek-Dyle.
Een beetje verder worden we gered in de Renaissance te Beauvechain, voor een welverdiende frisfrank. Dat ze daar blij zijn met zoveel volk wordt duidelijk bij de afrekening: de patron geeft een fikse korting 😊 en die overschot kunnen we goed gebruiken in Holland. Na een twintigtal minuten verlaten we Bevekom en stormen we verder langs brede glooiende wegen.
Aan de kerk te Neerijse komen we onze stop tegen van vorige week, de fietsen moeten deze keer niet gedroogd worden, dus doorrijden . We klauteren daar naar boven in de steile bocht. Hier worden de minderen van de dag gespot, en ja ik ben erbij.
Het mag gezegd worden, het is onze dag niet: we hebben alle rode lichten in ons nadeel en tot overmaat van ramp kampt Dieter in een bergop met een weerbarstige ketting. Andy moet al zijn kennis en kunsten bijzetten om het euvel te fiksen. Ne goeie technieker komt altijd van pas.
Op zeker moment krijg ik ook mijn metgezel in het afzien in het vizier. Kurt ondergaat de zoveelste pijnscheut in de rug en kramp in zijn been, de doodsteek. Dan maar de volgwagen in om Jeroen gezelschap te houden. Jeroen heeft zijn werk gehad vandaag en dan tussendoor nog flexi jobben in het café.
Na km 110 en temperatuur dik in de 30 wordt het voor mij ook teveel. Door het verschot in de rug en de mindere vorm de laatste tijd is het afzien gelijk de beesten.
Ik voelde me plots van Quickenborne, met zoveel handopleggingen van onze Vandenbrouckes. Dank u mannen voor de fysieke steun: Erwin, Andy, Patrick, Luc, Chris, Christophe en ook wel Frank. En nee, jullie zijn niet Rousseau met grensoverschrijdende gedrag, ik trek het niet voor het gerecht.
Hetgeen ik zeker onthoud vandaag , vriendschap is mooi, en ook nog alles heeft zijn prijs, en voor de juiste prijs trekt alles wat krom is, recht!
Mannen, coureurs, ik kan niet zeggen dat het plezant was vandaag, maar jullie blijven een toffe bende.
En NO pain NO gain!
In café Coolhem serveerde Tiana haar laatste dag. Café openhouden en ne kleine groot brengen is net iets te veel gevraagd. Hierbij vanwege de Snelvoeters nog eens nen dikke merci voor de goeie service en de extra’s en dat tot op het laatste moment. Merci, Tiana. Lang moge ze leven!
En dat er na zo’n rit van 140 km in tropisch klimaat veel vocht verloren gaat hoeft geen betoog. En dat dat verlies onverwijld terug moet aangevuld worden ook niet. Proost!
