Maand: augustus 2021

Het Hageland is traditioneel een lange maar mooie rit van 150 km en met 25 vertrekkers waren we met een mooie groep.

Maar hoe langer de rit en hoe groter de groep, hoe groter de kans dat er onderweg wat gebeurt. Zo bleek ook deze rit die ondanks perfect fietsweer werd geteisterd door kleine oponthouden.

Het begon al na 10 km in Tisselt: net voor onze neus werd de brug opgehaald. We konden er eveneens onze neus voor ophalen maar wachten was de boodschap.

Andere oponthouden waren verkeerslichten. Grote groep en dan gebeurt het dat die er niet in 1 keer doorkomt of dat net de volgwagen rood krijgt. Doorrijden is te riskant en kan wel een fikse boete opleveren. Het zou niet de eerste keer zijn.

En een grote groep betekent ook meer kans op mechanische pech. Deze keer zat het Willy M. niet mee, ketting die er te pas en te onpas afliep. Dan nog proberen al rijdend dit euvel te verhelpen maar meestal noopt het tot stilstand en is er gelukkig nog onze MTBer Erwin die met een vlugge interventie de ketting er terug opgelegd krijgt. De oorzaak bleek een kapot veertje in de cassette achteraan waardoor er even werd doorgetrapt en de ketting er door de inertie vooraan afvloog.

Deze rit heeft “vals plat” ook een nieuwe betekenis gekregen. Weerom Willy M die meende dat hij achteraan plat reed. Even checken en bleek dat er niets aan de hand was: “Vals plat” dus.

Buiten de oponthouden werd er dus ook gereden. Marc B. zoals voor een groot deel op kop met een prima tempo: niet te snel om het veilig te houden, maar ook niet te traag zodat we ons zouden vervelen of in slaap vallen.

De stop was naar gewoonte in café De Zwaan in Lubbeek. Blijkbaar ver van huis want enkele Snelvoeters wisten absoluut niet in welke parochie ze hier waren aanbeland. En dat in de schaduw van de Sint-Martinuskerk.

Patje Daems werkt niet alleen in de haven en kan een aardig stuk met de fiets rijden, maar heeft blijkbaar ook aspiraties als cameraman. Als ze bij de VRT nog iemand zoeken…

Iets voor schiplaken stuurde de Garmin ons de bossen in. Een bewijs dat menselijke interpretatie van machinerie steeds noodzakelijk is. Gelukkig kennen we onze weg van daar tot café Coolhem als onze handpalm en ging het verder in gestrekte draf en zelfs wars van enig oponthoud.

De Dodentocht fietstocht is normaal een georganiseerde tocht vertrekkende vanuit het Breeven in Bornem. Maar zoals met veel evenementen was die wegens corona ook dit jaar afgelast. Het is een mooie tocht met een zekere zwaartegraad en daarom rijden we die graag op eigen initiatief.

De dodentocht is ook één van die ritten waar traditioneel iets meer gas gegeven wordt. En dat was deze keer niet anders. Vooral koptrekkers Marc B. en Frank VDV hadden er blijkbaar zin in.

Dankzij een omleiding wegens wegenwerken in OLV Lombeek leerden we ook de Hunselberg kennen, vanwaar we in volle heuvelzone terecht kwamen.

In Asse ligt de Brusselsesteenweg al jaren open. Daarbij komt nog dat men richting Kobbegem een dijk van een tractorsluis heeft gebouwd en in het industriepark krioelt het van de éénrichtingstraten. Allemaal goede voornemens waarschijnlijk om sluipverkeer tegen te gaan, maar voor wielertoeristen wordt het elk jaar moeilijker. Gelukkig was er voor verkenner Chris de Langestraat als enige doorweg naar Kobbegem.

Onze coureur Stijn zat al lang te popelen voor een aanval en in de Lippeloseweg achtte hij zijn moment gekomen, achterna gezeten door papa Hans en springveer Erik S. Op het kruispunt met Nijven sloeg Erik gevolgd door Hans plots linksaf, weg van het Garmin parcours, en zat hun mooie aanval erop. Hoe snel een aanval kan uitdraaien in een achtervolging. Gevraagd naar de reden was dat het parcours van de georganiseerde dodentocht ook die richting uitgaat. De macht der gewoonte dus.

Benny was zo gastvriendelijk om ons uit te nodigen in het chalet van Sporta Bornem, de aankomst van de normale de dodentocht, en dat laten de Snelvoeters zich geen twee keer zeggen. Merci, Benny.

door Patje Daems

Vandaag, 1 augustus, staat clubrit “Florival” op de planning. 18 moedigen waren present om de (weeral) aangekondigde regenbuien te trotseren.
Onder deze 18 was opnieuw Andy Roskam die ondertussen een vaste waarde is geworden en tijdens de rit ook zijn mekaniekerskills kon voorleggen bij de lekke band van Eddy Daems.
Ditmaal was het zonder onze begeleider Patte met zijn trouwe volgwagen. Hij wou een weekje genieten van een welverdiende break in de talloze strandbars aan onze Belgische kust. Of hij daar nog zal mogen terugkomen zullen we volgende week van hemzelf wel kunnen vernemen.
De rit zelf nu. Deze werd 2’ na half 8 (even een onoplettendheid van Joske) in gang getrokken door ons vast startkoppel Hans Tierens & Jos Scheers. Met een gezapige snelheid van 33 gemiddeld trokken we richting luchthaven Melsbroek-Zaventem. Hier moest Lange Marc zich even plat leggen om het landend vliegverkeer niet te verstoren.
In Kortenberg had piloot Tony een perfect alternatief gevonden om de afschuwelijke kasseistrook hier te vermijden. Dit werd door iedereen geapprecieerd want er kwamen ook nog 700 hoogtemeters aan.

De stop was klassiek in Florival naast de spoorlijn Leuven – Namen in café “Au val fleuri”. Het café met het grote terras zag er kaler uit dan anders want er waren blijkbaar werken uitgevoerd waarbij mooie exemplaren van bomen moesten sneuvelen.

Na 6 stevige hellingen werd de snelheid op het platte terug opgetrokken om via de brug van Tisselt weer richting clublokaal te bollen.
Het had misschien iets rapper gemogen want net de laatste 5 km werden de hemelsluizen, voor de eerste keer die dag, opengetrokken waardoor we de rit niet volledig droog hebben kunnen afwerken. De buitenkant nat, dan kon de binnenkant niet achterblijven, he.

19 aanwezigen in vakantietijd is niet slecht. De rit naar Axel met stop in Emmadorp is een polderrit. Dat betekent dat op de rustige en uitgestrekte trajecten vlot en veilig tempo kan gereden worden. Het is iets wat piloot Marc B op het lijf geschreven is en dan weet men ook waar men zich kan aan verwachten. Hij was dan ook de eerste El Tractor die zomaar dikke 40 km voor zijn rekening nam, grotendeel bijgestaan door een moedige hulptractor Hans M.

Jos VB was net terug uit verlof en had met deze polderrit ook de figuurlijke bui al zien hangen. Toch liet hij zich niet kennen en reed (uiterlijk) vlot mee in het pak.

Ondanks dubieuze weersvoorspellingen was het prima fietsweer: niet te warm, niet te fris.

Piloot Marc B. had zijn tocht goed verkend en ook mooi plaats gereserveerd achteraan in het rustieke café in Emmadorp, het café waar de vogeltjes binnenin een nest hebben en door een kleine opening in het venster vrolijk binnen en buiten vliegen.

Op de terugweg kwam een andere El Tractor op kop: Rene G, net terug van vakantie/stage in de Alpen, toonde even aan iedereen hoe goed de vorm wel was. Anderen willen natuurlijk ook blinken als een El Tractor en zo is Hans T. elke rit een vaste waarde.

Daar onze ritten geen competitie zijn, laten we normaal de snelheden achterwege in de verslagen. Hier willen we dan toch 1 keer een uitzondering maken want een gemiddelde van 34,5 is toch wel het vermelden waard :-).