Door Erik Seghers
Ongezien, zoals in de groene trui, ei zo na de lastigste bergrit winnen in de Ronde. Een forum van de Snelvoeters met de vraag : Doen we de rit al dan niet op verplaatsing? Een dozijn stemmen beslisten, we gaan ze doen !
De dagen ervoor nog wat zitplaatsen verdelen in de beschikbare auto’s en klaar voor 1 van de mooiste ritten van het jaar : Waver – Namen .
Aangekomen in Corroy Le Grand: fietsen uitladen, koerspakjes op de juiste plaats, versnaperingen en pocketgeld in de achterzakken, kakje in het veld, klaar ! We gaan onze kernenergie nodig hebben om deze lastige rit af te haspelen.
We vertrekken langs mooie smalle paadjes richting Walhain, het bos Bois de Buis met de kasseiweg laten we rechts liggen en maken daar een ommetje. Patrick krijgt daar al een boete aangesmeerd voor het wegsmijten van een drinkbus in een niet toegelaten zone. De kopmannen leveren goed werk af met nog een lange afdaling richting Namen Centrum.
Daar hoor je her en der in het peloton: Wij gaan rustig naar boven rijden. 1.9 km lang aan 5,3 gem percentage en dat over de welbekende kasseistroken. Boven aangekomen sluiten Marc V. en ik de rangen af, Jelle eerst en de gebroeders Daems vervolledigden de top 3 blijkbaar. Wat Jumbo deed in de toer, doen de Daems blijkbaar bij de Snelvoeters: domineren.
Dit was de eerste klim van in totaal 5 aangegeven klimmen op onze GPX. Eerst nog wat poseren en dan naar beneden vlammen.
*De volgende klimmen zijn de Mozet en de Namêche met zijn lange uitloop. Daar was ikzelf liever Michel Wuyts geweest in zijn verslagcabine, dan hier op de fiets, het loopt langs geen meter omhoog bij mij. Gelukkig stoppen we daar even voor een break langs de kant, want in de verste verte geen Café of winkel te bespeuren. Zitten we echt in België of in de Far West? Even gaf de Frank ons moed, binnen 9 km is er een café, NOT!
Op het einde zag ik toch dat er nog enkele ploeggenoten het moeilijk kregen, wat wil je: een lastig parcours in deze hitte zonder verkoelende drank.
In de verte zagen we de kasseiweg opduiken, en in plaats van dat ommetje snelde Marc richting kasseiweg, met prompt 6 snelvoeters in zijn wiel.
Ik heb vandaag, bergop dan wel te verstaan, 13 kopmannen gezien , en ik mocht achteraan de troepen overschouwen.
Mannen , weer een toffe rit, alhoewel 😉, en zwaar dat het was. En blijkbaar voor mij niet alleen…