Maand: juli 2020

Volgens de website van de VWB op 14 augustus was het terug toegestaan in de provincie Antwerpen om met maximum 50 personen in georganiseerd verband fietstochten te ondernemen. Dat is niet on dovemansoren gevallen. Ook bij de snelvoeters niet en we zijn zondag 16/8 terug gestart in Kalfort. 21 deelnemers tekenden paraat voor een rit van 130 km.

Ook Patrick was terug van de partij in de volgwagen. Andere vermeldingswaardige deelnemers zijn Sven Gevers, collega van Nico en de man die met de fiets vanuit Ronse komt, en ook Hans, vader van Stijn.

De rit naar Sas van Gent is gekend voor het volgen van kilometerslange rechte hoofdbanen waar een hoog tempo kan aangehouden worden. Met lange mark en Hans T op kop was het nu niet anders.

De Sas van Gent rit is de laatste jaren een uitdaging vooral omwille van vele wegenwerken en omleidingen op het parcours. Zo heeft Willy Van Dijck de voorbije jaren het parcours al stevig moeten wijzigen tot hij er uiteindelijk de brui aan gaf omdat het niet meer doenbaar was. Daarbij komt dat dit een vrij lange rit is waarbij een verkenning toch wat tijd inneemt. Vraag dat maar aan voorzitter Chris die in zijn verlof het wel zag zitten om dit op zich te nemen. Uitgangspunt was een originele versie van de rit met parcours gekregen van kleine Eric. Niet alleen was het keiwarm tijdens de verkenning tot 36 graden maar al snel zou blijken dat wegenwerken weer noopten tot parcourswijzigingen. Vooral in Oostakker was het goed prijs: heel de dorpskern was opgebroken zodanig dat het veer nauwelijks met fiets te bereiken was, laat staan met een volgwagen. De unieke bootovertocht van het kanaal Gent-Terneuzen viel hierbij dus in het water.

Als alternatief werd er op de N449 verder noordwaarts gefietst naar Zaffelare en langs het provinciaal domein Puyenbroeck. Daarna lieten we Wachtebeke rechts liggen (ook daar was het centrum onderbroken door werken) en volgden we de Langeledevaart tot het dorpje met dezelfde naam. Vervolgens kwamen we via de rustieke akkerstraat in Zelzate waar we even werden op gehouden door een geopende brug.

Het was 09.30 toen we toekwamen in Sas van Gent. Alle cafés waren nog gesloten en het enige café dat open was, zat natuurlijk al vol. Dan maar door, hopend op meer geluk in een volgend dorpje.

Op de stekkerweg reden er 2 heren plat: Eddy Daems zat al enige tijd met een leegloper en Stijn. Natuurlijk alle 2 met schijfremmen waardoor er niet snel wielen konden gewisseld worden en het reparatiewerk wat meer tijd vroeg. Blijkbaar was dit nog een druk bezocht baantje want we stonden gedurig in de weg van andere passanten.

Dat de Willy M veel familie heeft in Nederland wisten we al maar dat hij ook een schoonbroer had wonen in het nabijgelegen dorpje Overslag was nieuw. En dat kwam hier goed van pas om te weten in welk cafe we onze pauze konden nemen. Cafe ’t Hoeksken bleek prima te voldoen. Er zat een fietsgroep uit Lokeren die net vertrekkend was en met veel plezier voor ons plaats ruimde.

Patje Daems was ondertussen doorgereden. Er zijn er die nog moeten werken op een zondagnamiddag. Hij moet met hulp van de GPS goed thuisgeraakt zijn want in de namiddag postte hij al een foto van zijn werkplek in de haven.

De terugweg verliep vlot via Klein-Sinaai, Sinaai, Waasmunster-Heide, Temse en Bornem. Om 12.30 waren we terug thuis in Kalfort, waar de biertjes na zulk een rit het lekkerst smaken.

16 vertrekkers is niet slecht voor een rit op verplaatsing en bij perfecte weercondities zoals vandaag is zo’n rit echt een plezier. Waver-Namen geldt dan ook als 1 van onze mooiste ritten.

Iedereen was op tijd op post. Willy met Jos in de camionette en Gie samen met Hans sloten het rijtje in de Rue de l’Eglise.

Bij sommigen was toch enige zenuwachtigheid te merken. Waarschijnlijk omdat de hellingen vandaag iets langer, stijler of hoger zijn dan normaal. Maar de meesten zitten goed in vorm en hoeven eigenlijk niets te vrezen in deze 112 km lange rit.

De eerste 35 km brengen ons onder aanvoering van Jos (wie anders) en Hans T. over Waals-Brabantse heuvels naar Namen, de hoofdstad van het Waalse gewest. Vandaag geen citadel langs de gebruikelijke kasseitjes wegens wegwerkzaamheden. Dan maar een andere kant en daar wachtte ons toch een kleine verrassing: de klim begon in de Rue Charles Wérotte, langs de Rue de la Colline en dan de Chemin des Mélèzes waar de percentages opliepen tot 15%. Kort maar krachtig. Zelfs het versnellingsapparaat van Eddy Tierens hield het hier voor bekeken en zou hem de rest van de rit parten spelen. Voor de meesten was dit de eerste keer langs hier de citadel op, behalve voor kleinen Eric natuurlijk, maar langs welke paden heeft die nog niet gefietst? En boven waren inderdaad sommigen de kluts kwijt: “Waar zitten we nu?”. Maar geen paniek, we waren gewoon daar waar we andere keren aan de afdaling beginnen.

Vanuit Namen ging het even langs de Maas richting Hoei en dan de tweede noemenswaardige helling naar Erpent. Niet echt steil maar de groep valt hier wel in stukken als er tempo gemaakt wordt. Bovenaan linksaf op de N4 waar de weg toch nog meer dan een km blijft oplopen. Bovenaan linksaf in de Rue Grande waar we een stukje van de mooie Ardennen meepakken. Het laatste deel sluiten we af met de lange afdaling naar de Maas in Namêche waar steeds stevig tempo gevoerd wordt. Namêche is ongeveer halfweg en een goede locatie als tussenstop. Maar dit was de voorbije jaren al meermaals anders en moesten we onverrichterzake verder rijden omdat het ene na het andere café ermee ophield te bestaan. Maar de inwoners hebben ingezien dat Namêche zonder café toch wel iets te triestig oogt en hebben het stationnetje, dat toch geen dienst meer deed, omgevormd tot café. Of dit op verzoek van piloot Gie was laten we hier in het midden, we zijn er wel blij mee.

Na de stop is het direct vanaf de eerste meter zwoegen om boven te geraken op de steile noordoever van de Maas. Er was gevraagd om bovenaan te wachten waar het steilste van de klim gedaan is. Zodoende konden de mindere klimmers terug aanpikken en bleven die gespaard van een stukje eenzame tegenwind. De weg loopt hier zeker nog meer dan 1 kilometer vals plat bergop over kale velden tot aan de bomen die het eerste dorpje omgorden. In vroegere edities werden hier traditioneel nog heroïsche vluchtpogingen en achtervolgingen ingezet. Doch, we zijn misschien wat wijzer geworden en verkiezen voor het mooi verdelen van de krachten tot op het einde.

Dat is wel nodig want er komen nog enkele hellingen aan die er mogen wezen. Ondertussen kreeg ook Jelle problemen met zijn schakelapparaat: van groot naar klein was ok maar omgekeerd lukte niet meer. Maar had hij het niet gezegd, ik had het nog niet eens gemerkt.

Sterke koprijders melden zich vooraan zoals Frank, Hans T en Jos die vandaag weeral rijdt voor wat hij waard is.

We trekken mooi rond de kasseiweg in het Bois de Buis want blijkbaar is die zelfs met de auto niet meer te doen. Veilig en voldaan komen we toe in Corroy-le-Grand. Behalve voor Jelle dan die liever met de fiets naar huis rijdt als extra training dan mee met pa in de auto.

———————————————————–

Richtlijnen

OPGEPAST: Dit is een rit op verplaatsing met vertrek iets voorbij Waver in Corroy-le-grand. Met de wagen is het ongeveer 45 min rijden. 

Er zijn 2 mogelijkheden betreffende verplaatsing naar het vertrek:  

• Ofwel vertrek in groep vanuit Kalfort om 06.45, samenkomst op Coolhem parking 
• Ofwel vertrek direct in Corroy-le-grand  –  Rue de l’eglise 10 om 07.45 stipt. (probeer met de wagen aan te komen om ong. 07.30) De start is te bereiken via E411 voorbij Waver – Afrit 9 dan links, paar km volgen en dan rechts voorbij kerk.  

Piloot voor deze rit is Guido. 

De Corona lock-down ligt al enkele weken achter ons en ook de redacteur is terug ten tonele verschenen. Sinds 14 juni zijn we terug beginnen fietsen in clubverband en dat deed voor iedereen veel deugd. Telkens waren we op de toegestane limiet af met een 20-tal leden.

Voor de rit naar Overijse zijn we zelfs met 26 alhoewel hier ook enkele gastrijders tussen zitten. Ook Kurt was erbij die nog gevallen was vorige week in de rit naar Erpe-Mere. Gelukkig zonder veel erg: schaafwonden en kneuzing aan de schouder (zijn trui bleef wonderlijk onbeschadigd) en helm gebarsten! Niet verwonderlijk dat hij er vandaag nog een beetje last van had.

Vorige week was er ook heel hard gefietst op de terugweg: meewind en lange Marc en Frank VDV op kop. Als piloot is het absoluut niet gemakkelijk om een snelle groep veilig over Vlaamse wegen met vele bochten en kruispunten te leiden en piloot Willy moest dan ook orde op zaken stellen en tot kalmte aanmanen.

Het eerste deel van de rit naar Overijse werd traditioneel aangevoerd door Jos Scheers samen met piloot Nico. Ideaal weer, geen wind, alle windmolens stil, en een zomerzonnetje in de wolken. Wegens werken aan de brug in Tisselt konden we het normale parcours niet volgen. Dan maar via Willebroek en Heindonk over Leest naar Hombeek en daar over de vernieuwde weg naar Zemst en Weerde. Het parcours blijft plat tot Kortenberg en dan begint het geheuvel. Met Erwin erbij als nieuw lid hebben we altijd beziens. Twee fietsers die we waren voorbijgestoken hadden ook de man op de mountainbike opgemerkt en staken hun ontzag niet weg. “Wouw, hedde da gezien, die met zijne mountainbike?”. Maar wij weten: den Erwin is gene gewone.

De groep beklom voorbeeldig met allen samen de Neerijse Steenweg in Leefdaal. Deze loopt verder uit in de langestraat waar lange Marc zich op kop zette om zijn grotere versnellingen eens uit te proberen. Met licht bergaf gaan de wijzers al snel boven de 45 richting 50.

De beklimming van de Huldenberg is lang niet meer de scherprechter van weleer. Wat een verschil met vroeger op de kasseien die nu helemaal geasfalteerd is. Toch blijft het begin van de helling meer dan 5% en is het altijd wel even zwoegen. Een groep van een 12tal kwam eerst boven gevolgd door versprokkelde groepjes. Daar werd gewacht tot iedereen samen kon afdalen naar de dorpskern van Huldenberg waar we traditioneel stoppen. Een aangepikte sportieveling was al ettelijke kilometers met ons aan het meerijden, maar voor de stop in café ’t Gouvernement bedankte hij.

Na de stop ging het verder naar Overijse waar de weg omhoog slingert rondom de kerk. Waar die weg een paar maanden geleden nog helemaal open lag, was ie nu gelukkig helemaal nieuw geasfalteerd was. Even later kregen we een tractor met remorque voor ons als gangmaker. Niet ideaal en geduld was de boodschap. Voorbijsteken was te gevaarlijk en ook voor de volgwagen niet doenbaar. Op de rechte stukken kon ie doorrijden maar op de vele verkeersdrempels was ie genoopt om serieus gas terug te nemen of zijn tractor zou nogal “dansen”.

Het keerpunt voorbij kregen we dan toch lichte tegenwind, maar dat konden hardrijders als Hans Tierens en Stijn niet deren.

Nico had het parcours richting Kapelle o/d Bos enigszins aangepast zodat we net voor de “chicane” aan de spoorwegtunnel uitkwamen. Mooie verbetering al is het op die smalle wegen wel oppassen voor tegenliggers en andere obstakels.

Iets voor twaalven waren we terug in Kalfort en konden we voor de eerste keer postvatten op het terras vooraan café Coolhem. Cindy had lekkere caracollen voorzien. Voor sommigen een delicatesse (want ze waren echt goed), andere laten die toch liever links liggen :). “De gustibus et coloribus non est disputandum”, wisten de Romeinen ook al, maar zij hadden wel iets als garum…