2024-Rit-Groot Bijgaarden

door Erik Seghers

Ik zou er 30 pagina’s over kunnen schrijven, dat is meer dan één uur leesplezier! Maar dat ga ik niet doen. Toch ga ik ze een vermelding geven. Het eerste volle uur, reden ze daar op kop: Patrick en Marc B. Het ging wel aan een gemoedelijker tempo als anders, maar toch berenwerk onder deze omstandigheden. Rond de 32 bleef het schommelen op onze Garmins. En safety First speelde ook mee vandaag, het was namelijk nat en winderig onderweg. Langs de Côte de La Piscine reden we richting Vrijthout. De banen leken hier en daar zelfs meer op een zwembad. Maar nog iets te koud om daar echt met volle moed in te duiken. Downhill ging ik daar de troepen eens inspecteren, 14 in totaal heb ik er moeten voorbij vlammen, om dan als eerste beneden aan te komen. Daar werden we even opgehouden door een dikke Mercedes. Zonder pinken reed hij dan nog naar rechts, wij naar links. Om daar de brug van de Assestraat op te knallen.
Met de bollen van Brussel in het vizier moest Lange Marc eerst zijn band vervangen. Heeft hij door dat kopwerk op zijn adem getrapt en dat putje in de weg niet opgemerkt?

Vandaag voelde de verplichte stop niet zo koud aan als vorige week. Het zonnetje dat geregeld kwam piepen door de wolken gaf ons dat beetje extra warmte vandaag. Zouden we met volgwagen, sneller beholpen geweest zijn vandaag of vorige week met deze pech? Ik denk het niet, want zoveel verschillende wielen en remsystemen maakt het er niet gemakkelijker op. En wie heeft er nu in de volgwagen een steen liggen? Dus bestuur, we zijn blij dat jullie in de week samen komen om zo een goede beslissingen te nemen, schol!
Nadien werden de troepen verder aangestuurd door berenwerk van Ivan en Frank. Vorig jaar reed onze piloot van dienst Willy nog met drie man rond hier, nu mocht hij dat aantal al maal vijf doen. Prachtig heuvelachtige parcours, deed ons zelfs soms denken aan de Ardennen. Mooie smalle wegen kregen we voorgeschoteld, met modder en water overgoten. Sint-Anna-Pede, Itterbeek en Groot-Bijgaarden werden aangedaan. Ineens ook de naam van deze rit. Na de kassei in Kobbegem kwam dan het klimmetje van het Ganzenbos. Daarvoor was ons natuurtalent met zijn MTB al serieus wat kopwerk aan het verrichten. Dat zijn we niet echt gewoon van hem, maar op die klim moest ik hem voor blijven. Het ego is nu soms eenmaal sterker dan mezelf. Maar die beer is niet tegen te houden. Ook de man met de natste naam van ons clubje liet het niet gebeuren. Dan nog maar een paar klimmetjes mee pikken tussen Mollem en Brussegem. Om dan veelal bergaf naar onze nest terug te keren. Wel met die verdomde wind op kop of sterke zijwind. Het gemiddelde lag vandaag niet zo hoog, maar het voelde wel zo aan door deze stormwind en pittige hellingen onderweg.
Daarna alleen naar huis, want de anderen wilden eerst nog langs het Coolhem passeren voor die overheerlijke cola’s en 1 pint, of was het andersom?

2024-Rit-Wetteren

Door Erik Seghers

Op de Velofollies app waren er maar 19 ingeschreven deze ochtend. Klaar voor de rit naar Wetteren. Maar dankzij de buienradar die wel wat regen voorspelde, vertrokken we met 29. Geen tijd om te gaan kiezen vandaag, maar die Rus wint toch sowieso. Dan liever het risico nemen om wat nat te worden op de fiets. En in Dendermonde was het al van dat, de eerste druppels vielen neer op onze Calpé shirts. Her en der werd er al wat over en weer geroepen: Regenvestjesaan-stopdefiets-moment. En niet veel verder, ergens in de veldstraat, werden de remmen dichtgeknepen. Een pitstop werd ingelast om de regenvestjes aan te doen. Eén derde van ons peloton had zich voorzien van een regenjacket, Fluo geel, Zwart of gewoon een Chineeske werden aangetrokken. Hans VH had het niet goed begrepen, en hij verving prompt zijn achterband. Eén snelvoeter zag haar kans om het werelduurrecord , zoveel mogelijk vestje aan en uit doen op een uur, te verbeteren. Maar zoveel tijd gaven we haar niet. Ze zag ons vertrekken, en ze gooide uit angst haar fiets op de grond en trok snel weer haar jasje aan. Het duurde lang voor we op de terugweg waren. Regen, koude en wind, het Calpé gevoel was ver weg vandaag. Zeven dwergen kozen dan ook het hazenpad onderweg. Chicken tonight, angsthazen. We bleven uiteindelijk met 22 dapperen over. Ondanks de hoge snelheid vandaag, bibberden de jacket lozen hard op de fiets. Hadden we onder deze weersomstandigheden op de Cipressa gereden tegen 40 gemiddeld hadden we het misschien niet zo koud gehad? Maar we zaten hier en niet daar. We hadden beter richting Diest of Brussel gereden hoorde ik enkelen zeggen. Dan hadden we het misschien droog en warm gehouden. Maar het enige warmtestraaltje vandaag, stond op onze rug, CyclingCalpe, maar oh zo ver weg. In Lebbeke bleven we rondjes draaien, tot het droog was. Als je maar lang genoeg blijft draaien, komt alles goed. Het was niet de aangenaamste rit, maar we vinken ze toch weer mooi af.

2024 – Rit 2 – Land van Waas

Door Eddy Daems

Schots en scheef, maar we staan er gelukkig allemaal op

De tweede, maar ook meteen de laatste rit dat we ons nog even konden draaien in bed, want vanaf volgende zondag loopt onze wekker een halfuurtje vroeger af.

Kort opzoekwerk leert ons dat ‘Waas’ komt van het Germaanse ‘wasu’, dat ‘drassige grond’ of ‘slijk’ betekent. Daar hadden we de voorbije maanden genoeg van. Gelukkig beleefden we vandaag zowaar een compleet droge voormiddag.

En het was alsof niemand wou ontbreken op deze Land van Waasroute van de Marc B en terecht, want de route was pico bello in orde: mooie wegen, weinig verkeer… Op die ene wegpiraat na die ons op de Hingenesteenweg met zijn Mini van de baan wou rijden. (Of hoe zelfs na het dodelijk ongeval met wielertoeristen in Antwerpen sommige hardleerse automobilisten zich toch onaantastbaar blijven wanen!) Toegegeven, misschien gingen we net iets te vlot door de dorpskernen, zoals Erik C opmerkte.

Als zelfs Tom V speciaal van Calpe afkomt naar het nederige Kalfort om deze rit met ons te rijden. Tenslotte verschillen CAL-pe en KAL-fort maar enkele letters (en enkele graden!).

Willy M had zijn neef Senne speciaal meegebracht om even als fotograaf te fungeren, want zo vaak zullen we dit seizoen niet met meer zijn dan 35, dus het ideale moment voor een groepsfoto (inderdaad, Chris, die foto op de website mag eens vervangen worden!).

Van onze voorzitter kregen we tijdens de rit de geruststellende woorden dat alles weer OK was met zijn hartslag. Voor de zekerheid plant hij wel een bezoek aan de cardioloog en rondvraag in ons peloton leert ons dat hij niet alleen is. Helaas, we worden er inderdaad allemaal niet jonger op! Dat maakte gelegenheidsfotograaf Senne nog maar eens pijnlijk duidelijk, want hij volgde ons probleemloos, met nauwelijks enkele kilometers in de benen.

Halfweg hield het peloton plots halt. Achteraan dacht men aan een plas- en eetpauze, maar het was Patje D met ne platten tuub. Hans VH wou nog even een poging doen zijn record ‘binnenband vervangen’ te verbeteren. Tevergeefs, want de herstelling bleef maar duren. De commentaar van Patje was: ‘Mijnen as zat vast in mijne kader! Te weinig vet volgens de specialisten!’ En dat terwijl een deel Snelvoeters uit hun vel bibberden. En heus niet alleen de Philip DK, want die was de voorbije winter zowaar drie kilogram aangekomen. Het was vooral Tom V die die koude Belgische temperaturen maar niks vond.

In Branst aan de kerk vond Erwin DC het nog eens nodig ons zijn indrukwekkend atletisch vermogen te tonen: hoe hij een job als reporter probleemloos combineert met zijn ritjes op de mountainbike… Er zijn er weinigen die het hem nadoen!

Het nodige beeldmateriaal dat vandaag geschoten werd, zal onze sponsor Erik VB verblijden. Hopelijk zien we hem één van deze weken ook eens in ons pelotonnetje rondrijden.

Na afloop was er weer die moeilijke keuze: bij den Benny blijven plakken of het vrouwtje gelukkig maken en Remco ritwinst zien pakken in Parijs-Nice.

Samengevat: een plezant ritteke (90 km op 2.50 uur aan een gemiddeld vermogen van 180W) om te onthouden en nog es over te doen!

2024-Rit 1-Openingsrit Meise

Door Eric Seghers

Er zat een heel peloton met hun verzorgsters, daar in het Vrededael te Kalfort.
17 November 2023 was het, het was een mooi gezelschap bij elkaar. De sfeer zat goed en dan nog met lekker eten en drank erbij, de avond kon niet meer stuk.
Gedurende de avond werden er nog tal van Snelvoeters in de bloemetjes gezet. Ze hadden misschien beter de wederhelften allemaal in de bloemetjes gezet? Voor de momenten dat we niet op hun zaten, maar weeral op die verdomde fiets. Dat is misschien de reden dat er koppelvorming is in onze club?
Na die avond werd het alleen maar natter, buiten. Slecht voor de wintertraining. In de maanden November en December waren de banen overgoten met water, man wat een slecht weer was het.
Na Nieuwjaar werd het toch al wat beter, alhoewel de nattigheid niet echt verdween. Maar toch, zonder namen te noemen werden er de eerste 2 maanden van het jaar al wat kilometers afgemaald.
De twee koppels in onze club spanden de kroon met respectievelijk 4220 en 4560 Km. En ik ga hier geen namen bekend maken. Anders zou er misschien wel is een vuurtje geblust moeten worden in Calpé.
En of de tijd vliegt, zoals vele onder ons op de fiets. Daar stonden we al terug te wachten, op de parking te Kalfort. Met 33 man, te blinken in onze nieuwe outfit. Het bestuur had deze week nog een spoedvergadering bijeen gelegd. Thema: een aangepaste snelheid voor de eerste 30 minuten: Max 32. En weg waren we, een deja-vu. Want het waren dezelfde koptrekkers van weleer, 2023. En nee, ik weiger om hun naam te noemen deze keer. We moeten ook anderen eens de kans gunnen om het verslag te halen. Sorry, Jos en Jelle!!
Niet veel later aan het rond punt te Liezele, zag ik er enkele plaatselijke rondjes maken rond die rotonde. Volgens mij is onze voorzitter daar nu nog aan het rondbollen. Aan het eerste vals plat in Wolvertem wilden we toch onze nieuwe pakjes tonen aan de wereld en aan die grote andere groep die we voorbij reden. Blinken zenne, met die strepen, De Chille werd klaarblijkelijk niet gespot, raar?

Daarna was het de klim richting Meise. Maar voor de klim smeet ons nieuw of hernieuwd lid Bart zijn drinkbus weg, wat was zijn plan? Voorbij het voormalige atelier van Mercxk begon het echte werk dan. Maar waar was onze Merckx trouwens vandaag? Met het derde jaargang van de WAR Ukraine-Russia, is hun buskruit bijna op, maar hier zit er bij sommige nog veel kruit in hun kuiten. Daar ging een select groepje, de vaart vooruit! Nadien, tijdens de afzink naast de A12, kwam datzelfde gevoel weer naar boven. Ik reed precies heel de tijd in het verkeerde clubje. Maar niets was minder waar, het was onze nieuwe outfit dat me in verwarring bracht. Ik moest de nieuwe kledij nog gewoon worden. En ja, er zijn nog lelijkere pakjes in omloop, zie maar naar die van Trek-Lidl.
Dit jaar moeten we ons geen zorgen meer maken als we onderweg elektronische pech hebben, want ons nieuw lid, Geert Muyshondt lost dat dan wel op. De rest van het traject werd er iets sneller gereden, waardoor we ons gemiddelde toch nog konden opkrikken naar 31. Ik moet bekennen, ik zat goed vandaag. Of was het gewoon omdat de eerste rit nog aan een rustig tempo afgehandeld werd?
Nog 69 ritten te gaan, tot einde seizoen 2025. En dat hopelijk met onze nieuwe sponsor ‘Cyclingcalpe.eu’. En daar kan wel is de titel in verscholen zitten van mijn aankomende boek. Met dit reclamespotje trekken ze richting Coolhem café? Schol en tot volgende week.

De aanvang van het seizoen 2024

Weldra beginnen we aan een nieuw seizoen 2024, met nieuwe sponsor Cycling Calpe en nieuwe, aangepaste kledij. Het vertrek is op 3 maart 2024 om 09.00 op de parking Coolhem. Als bestuur hopen we op een talrijke opkomst en natuurlijk ook op goed en vooral droog weer.

Nieuwe sponsor: Cycling Calpe

2023-Rit-Naa ’t Stad

Door Erik Seghers

Volgens de laatste nieuwsberichten ging het afgelopen zondagen snel in de club, dit kan echter niet bevestigd worden door onafhankelijke bronnen.
Is het misschien daarom dat ze verwarring wilden scheppen met het vertrekuur, om de snelle mannen dan zo thuis te laten ? Was het nu 8h30 of toch 9h00, en was het dan al met het winteruur?
Maar met een twintigtal renners aan de start voor ons laatste grondoffensief dit jaar, kan het niet mis gaan. Mij hebben ze in ieder geval uit verre oorden terug geroepen om deel te nemen aan deze actie. Ik neem met veel plezier mijn plaats in voor deze laatste kans van het jaar. We verlaten de parking, al zal dat een hele poos in beslag nemen, vooraleer we eindelijk het stad bereiken, de Wever is gewaarschuwd. We trekken richting Boom voor onze eerste en laatste molshoop van de dag, de Bosstraat. Het gaat eerst aan een gemoedelijk tempo tot er enkele enkelingen de snelheid opdrijven. Sommigen zullen al sterren zien, maar we zijn belange nog niet in de diamantbuurt.
In Gaza vragen ze de mensen om naar het Zuiden te trekken, maar wij weten beter, wij troepen naar het Noorden. Wij laten ons niet kisten, wij zetten door!
In het stad aangekomen merken de allerten onder ons enkele schoonheden op aan de waterkant, maar nee, wij laten ons zeker niet verleiden door al dat lekkers. Wij blijven geconcentreerd op ons doel af gaan.
We duiken even 90 jaar terug de tijd in, tussen de 2 Wereldoorlogen in, de roltrappen op van de voetgangerstunnel.


We zijn misschien wat onbezonnen maar helemaal niet gek, als we uit de tunnel uitkomen aan de Linkeroever, beseffen we het.
We gaan doen wat de Gazanen worden opgedragen, wij keren ons kar en rijden toch naar het verre Zuiden, waar we vandaan kwamen.
Safety First, we vlammen richting Burcht, met een sterke wind op kop.
Nu is het alle Hens aan dek, mannen, nee Hens is geen lid van de Snelvoeters, namen blijven hier geheim.
Langs mooie smalle wegen proberen we zo snel mogelijk van het Oost-Vlaamse gedeelte weg te geraken, richting Temse.
Enkele Quads willen nog roet in het eten te gooien, maar dan kennen ze ons nog niet. Aan de brug moesten we dan de trappen op wegens zogezegde werken aan de brug, maar niet veel later zitten we terug op Antweirpse grond.
De laatste poging van onze tegenstrijders komen van enkele motards, deze willen ons nog van de weg duwen. Maar we geraken allen heelhuids in ons stamcafé.
Daar zijn we getuige van Gazaanse toestanden, sommige strijders vliegen op de stukken stoofvlees , de rest zal moeten desterren in de saus, niet zo Koosjer als je het mij moest vragen, maar die vraag komt niet.
Ons offensief was succesvol, er vielen geen gewonden en iedereen had er een goed gevoel bij, vooral na de nodige pinten.
Volgend jaar zijn we terug paraat, en dan hopen we met z’n allen op een vredevolle WERELD !

2023 Rit Peulis

door Eddy Daems

De langslapers mochten vandaag een halfuurtje langer in bed blijven, want vandaag vertrokken we pas om half negen. Tijd genoeg dus om u een beetje deftig te scheren, neen, niet de benen, wel de baard. Maar daar had de anders zo gestroomlijnde pennenlikker Erik S geen boodschap aan.

Het ongewoon mooie herfstweer zorgde ervoor dat de Snelvoeters maar bleven toestromen. Zelfs oude rakkers als Jan VDE en Leon B wilden hun oude knoken aan het einde van dit seizoen nog een keer pijnigen voor ze hun winterslaap zouden induiken. Op pad dus met 31 liefhebbers van zelfaangedreven tweewielers.

De rit van vandaag was er eentje van piloot Guy, die er meteen zijn vrouwtje Addy een plezier mee deed en zo het nuttige aan het aangename paarde. Addy is al langer van plan Kalfort voorgoed vaarwel te zeggen en heeft al een tijdje haar oog laten vallen op de prachtige Keerbergse villa’s. De verkenningsrit van het echtpaar Moons-De Smedt was dan ook eigenlijk een gecamoufleerd immobezoek geweest.

Een vraag die we ons allemaal stellen: Hoe kan een eenvoudige werkman als Guy M zich luxe vastgoed in het Mechelse veroorloven? Het antwoord is even simpel als ingenieus: Het door Guy opgegeven nieuwe rekeningnummer van de Snelvoeters is in werkelijkheid zijn eigen persoonlijk rekeningnummer. (Herinner u het bericht van deze week: ALLE OVERSCHRIJVINGEN MOETEN NU GEBEUREN OP ONS NIEUWE CLUB REKENINGNUMMER VAN KBC BE40 7330 7542 0863)

Geen enkele Snelvoeter die dit in het snuitje had, want op de stopplaats in Peulis was het gespreksonderwerp van de dag onze nieuwe kleding. Menig Snelvoeter transformeerde in een mum van tijd tot wielergek tot modegoeroe, want er werd enkel nog gekeuveld over kleuren en ontwerpen.

Jan VDE en Eric C hielden zich ver van alle modepraat en hadden enkel oog voor de fausse keu’s van de plaatselijke topbiljarters en haalden fijne herinneringen op aan de tijd dat het café nog gerund werd door twee anders geaarde mansmensen. Eric C wist zelfs nog te vertellen dat ge daar in den tijd nog geknipt kon worden… uw haar welteverstaan! ‘Fiets aan den haak hangen’ is er voor onze nestors Eric C, Jan VDE en Leon nog lang niet bij, maar toch gingen ze zich al verder bekwamen in de edele sport van ’t kickeren (sjotterskaske).

In Boom passeerden we nog onze purperen collega’s van de WIK, die duidelijk onder de indruk waren van ons uitgebreide peloton: ‘Amai, met wa nen hoop zijde gelle?’ Meer aanmoediging hadden onze kopmannen niet nodig om die laatste kilometers het gaspedaal nog even dieper in te duwen.

Aan ’t Coolhem was het vechten voor een vrij plaatsje voor ons carbonnen speelgoed. Daar gaf Jos S ons nog een gratis clinic over gezonde sportvoeding, ongezonde en gezonde cholesterol, die hij afsloot met de wijze woorden: ‘Iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt!’, waarop Guy M meteen reageerde: ‘Awel, laat ons dan nog eens drinken!’ En dat is iets wat elke rechtgeaarde Snelvoeter zich maar één keer laat zeggen. Schol!

Het niveau van de geanimeerde gesprekken die daarop volgden ging – naarmate de middag vorderde – steeds crescendo. Nu ging het van ‘Zijge gij al ingeschreven voor het teerfeest?’ tot ‘Waar zaten onze dames vandaag?’ En toen we van den duivel spraken, zagen we zijn staart, want wie kwam daar ons lokaal binnengestapt? Els van den Tom. Zij kreeg meteen volle lof en bewonderende blikken over haar gereden kilometers deze week, waarop Tom antwoordde: ‘’t Waren er toch geen 400!’ Iedereen dook toen verlegen onder tafel met de woorden: ‘Tommeke… Tommeke… Tommeke… toch, wat doede nu?’

2023 Rit Gaasbeek

door Erik Seghers

We rollen de laatste maanden veel over de tongen! De geruchtenmolen draait maar door.
Onze sponsors: Aquastructo, Reparal, Algrobo ( lijken nieuw voor mij ) zouden de stekker uit onze sponsporing willen trekken ! Doch, wij Snelvoeters, staan klaar voor onze volgende rit, richting Gaasbeek.
Onder een stralende zon, terug met ons zomertenue, en dat op 1 Oktober !
We zijn nog niet in Buggenhout of sommigen onder ons hebben al meer nieuws over de geruchten. Het zou al in de zondagkrant staan van deze ochtend: Calpécycling zal onze nieuwe sponsor worden . Blijkbaar hebben ze een superbudget voor de wielrennerij over.
CEO Erik Van Buggenhout heeft grootse plannen met ons. Is de gastrijder Jan Van Buggenhout misschien een undercover om ons gade te slaan ?
Maar ondanks alles rijden we verder op een gezapig tempo. Aan de voet van de Koerijt ontstaat er plotseling tumult in de groep: “ Mannen , Mannen , wachten , Hey!! “.
Er wordt geroepen en getierd, maar de kopgroep van 11 trekt door, zonder enig argwaan .
Cleymans had het moeilijk, maar er gebeurde ook vanalles achteraan in het peloton.
Terwijl we boven aan het wachten waren op hun, reed plots de Merckx ons voorbij : “ Onnozelaars “, en hij reed de andere kant uit. We waren ook al onze voorzitter Chris kwijt geraakt ergens ten velden.
Rariteiten alom, was het door de geruchten en het vers binnen lopende nieuws? In de buurt van Dilbeek viel het plotseling stil.
De nieuwtjes bleven maar binnen stromen. Er zou een fusie op til zijn tussen de Snelvoeters en de Speedies. Te Schepdaal , op het terras van Evenepoel, moest het lukken dat deze 2 teams daar toevallig samen zaten .

1 ding ging al vlot over de lippen: Onze kopman Jelle zou al zijn oversteek maken naar de mannen van de WIK: Bij ons gaat het blijkbaar dan toch wat te snel voor hem .
De 2 teams vertrokken toch nog afzonderlijk, wij richting Kalfort. Wat is er allemaal van aan? Bij deze Megafusie zouden er natuurlijk koppen rollen want we zijn met te veel . De oude garde zou al met kopman Jos naar Calpé trekken voor een speciaal clubje: Calpe Bastards!
Frank VD Vijver zou onze sportdirecteur worden maar dan zelf meerijdend met zijn mannen .
Onze Mecanicien zou aan boord blijven , maar wat met al onze verzorgsters thuis. ( Onze wederhelften )? De volgwagens zouden ook hun oversteek maken naar Calpé, want wat anders met die rugzak van Jos?
Onze nieuwe CEO zou ook veel nieuwe vrouwelijke leden willen aantrekken, hoor ik in mijn gedachten .
Door al dat nieuws wordt de terugrit eentje met veel oponthoud, de twijfel zaait verbrokkeling in ons peloton. Sommigen zien het niet meer zitten , maar wij wachten op elkaar.
Het was vandaag een speciale rit, eentje met veel tussenstops en vragen .
Maar we gaan verder, met wie allemaal is nog een vraagteken, wie weet het ?
Maar zeker met Calpécycling!
En nu ga ik eerst nog iets bestellen op AMAZON !

2023 Rit Gijzenzele

Door Erik Seghers

Afscheid nemen bestaat niet.
Maar in het leven moet je dikwijls Vaarwel zeggen tegen een naaste, een geliefde of een vriend. Nathan Van Hooydonk moet vaarwel zeggen tegen zijn profcarrière , maar omarmd het leven!
Maar wij, Snelvoeters, nemen zeker geen afscheid van onze bike. Onder een stralend zonnetje staan we vertrekkensklaar te Kalfort. De helft van het peloton hebben al welkom gezegd aan de lange broek en trui. Het is dan ook onder de 10 graden, de herfst heeft zijn intrede gedaan. Aan café Coolhem is er weer verwarring en rijdt een deel renners richting Puurs, en de parcourskenners rijden de goede richting uit, de Schipstraat in .
Dat vertaald zich in een achtervolging richting kenners. Er wordt niet gewacht op de verdwaalden en het duurt dan ook tot aan de Dendermondsesteenweg vooraleer we terug 1 zijn. Het was gelukkig een kort Vaarwel .
Het tempo is het eerste uur al hoog, precies een voorbereiding van een Ronderit, om weg te geraken.
Als we de parklaan in Aalst oprijden ben ik blij verrast, geen Vuil-Janetten te bespeuren maar wel een mooie laan met een gallerij bomen. Het is niet de tijd van Carnaval, doch de mensen van Olst krijgen misschien al heimwee als ze ons zien passeren met onze strakke pakjes.
Op een kluwen van een bij elkaar komende straatjes te Zonnegem, wil een motard zijn voorrang nemen.
Onze reflexen zijn nog perfect , buiten rekening te houden met Jos. Hij wil zijn gracieuze valbeweging nog is ten toon spreiden. Zijn knie is helemaal gehavend, maar krijgt toch een onvoldoende van ons.
We passeren mooie smalle wegjes tussen de Maisvelden .
In Melle gaan we even uitblazen van de snelle afhandeling van de eerste 60 KM. In Melrose Place halen we vage herinneringen boven van Heather Locklear en dromen enkelen al weg van hun pensioen.

Na de bediening , tafel per tafel, drankje per drankje, en een toverspray voor de Jos, zijn we vertrekkensklaar. Dat dachten we toch, maar meneer Daems had zijn Cannondale plat geparkeerd, want moest zonodig eerst met de woef gaan wandelen en zijn massagekunsten tonen. Dus eerst nog even een nieuwe band steken . Onze volgwagen van dienst, lees = Hans Van Hoye , regelt de zaakjes.
Na deze extra break, zijn we dan ook echt , maar echt klaar om verder te rijden .
Nu zijn het lange brede banen, rugwind en 50 hoogtemeters. De Patrick probeert het oponthoud goed te maken , door de volle 500 meter mee op kop te sleuren. De Jelle is te snel vandaag! De ene na de andere metgezel probeert even naast de snelle kop te doen, maar allen moeten één voor één afscheid nemen , Vaarwel Jelle.
Sommigen onder ons hebben al een delirium en zien roze olifanten.
In Dendermonde geeft de politie hun voorrang af naar ons. Om niet veel later aan de lichten naast ons te stoppen en hun raampje naar beneden te laten zakken: “ Mannen, geen volgwagen bij? en waar is jullie weg-kapitein?”
Chris had zijn kapiteinsband achtergelaten in Kreta. Dan maar even verplicht de fietsbaan op.
Maar blijkbaar hadden ze ons verteld, als je niet onder de 40 per uur rijdt, mogen jullie toch op de openbare weg rijden . En dat deden we dan maar.
In Kalfort aangekomen, nemen we geen Afscheid van elkaar maar zeggen gewoon Vaarwel en tot volgende zondag.

2023 Rit Kalfort-Gooik

Door Eddy Daems

‘’t Is weer voorbij die mooie zomer’, zong eertijds Gerard Cox… Wist hij veel dat de straalstroom meer gaat kronkelen met meer extremen of periodes met langdurig hetzelfde weer als gevolg. Neen neen, Gerard, met voldoende water in de bidons moesten we ons wapenen tegen de voorlaatste dag van deze uitzonderlijke hittegolf in september.

Ondanks de hoge temperaturen daagden toch meer dan 20 Snelvoeters (nog altijd geen idee waar die naam vandaag komt!) op aan het vertrekpunt. Ziekte en verlof waren aanvaardbare redenen om er vandaag niet bij te zijn.
Bij navraag bleek voor de rit naar Gooik geen GPX voorhanden. Geen nood, dan volgen we maar het innerlijke oriëntatievermogen van piloot Jos en dat bleek tijdens de rit nog goed te werken. Dat innerlijke heeft ons vandaag nog meer geholpen, want dankzij hem konden we ook vandaag over een volgwagen beschikken. De chauffeur wou ‘eens iets terugdoen’ voor de Jos, want ‘da’s toch zo’ne schone mens… Daar kunde niks aan misvragen!’
(nvdr Binnenkort kan u live op tv de heiligverklaring meemaken van Jos Scheers)

Op weg dan voor een deugddoende rit van 110 km met mooi geasfalteerde banen. De eerste helft verliep haast geschiedenisloos, een ramp voor sensatiezoekende journalisten zoals Erik S en ikzelf. Elkaar troostend om het weinig nieuws dat er te rapen viel, besloten we om ons te mengen onder het fietsende gepeupel. Misschien vielen er links en rechts nog wat sappige nieuwtjes te rapen. Van Michele vernam ik waarom ze altijd aan de rechterkant van ons peloton rijdt (iets wat me al eerder was opgevallen) en Jelle stond erop dat ik al fietsend een diepte-interview zou afnemen van ‘hoe hij zijn werk bij den Duvel probleemloos weet te combineren met zijn wielercarrière’. Weinig spectaculairs, zoals u ziet! Het nieuws dat den Tony in mijn oor fluisterde (niet makkelijk tijdens het fietsen!) was dan misschien wel het nieuws van de dag: De nieuwe uitrusting komt er binnenkort aan, waarop hij het ontwerp in geuren en kleuren uit de doeken begon te doen. Ik kan u zeggen: als het eruit ziet zoals hij het beschreven heeft, gaat iedereen ons gezien hebben! We zijn kurieus!

De heuveltjes van het Pajottenland beklimmend op zonnige dagen bracht dan weer – naast het nodige fietsplezier – een aangename blik op de schaars geklede mensheid, althans het vrouwelijke deel ervan. We gingen er zowaar nog sneller van fietsen. Een mens zou van minder dorst krijgen en in Gooik placeerden we ons in de schaduw van Baar 28. Michele nam het kruim van onze Kalfortse koereurs mee in afzondering naar de achterzijde van het café. Het was daar duidelijk plezanter dan aan de voorkant, waar de Philip DK iedereen op het tipje van de stoel kreeg met zijn vertellingen over Greg Lemond en Lance Armstrong.

Kort na onze stop werd er zoals vanouds en vannieuws weer doorgeknald waardoor de groep al gauw in stukken en brokken uiteen viel. ‘Platten band!’, klonk achter ons… Fake news, zo bleek. Onmiddellijk daarna klonk de luide stem van Erik H: ‘Seg, mannekes, hoorde gelle niks!’ Het tumult ging gelukkig vlug liggen, want niemand was zich van kwaad bewust. De Snelvoeters zijn immers allemaal lieve schatten als ze van huis zijn.
Op de terugweg probeerden enkelen toch nog hun naam in het verslag te krijgen door een voltallige wielertoeristengroep met volgwagen rakelings te passeren. ‘Zondagsrijders!’, riep Jelle nog uit volle borst naar die eerder traag fietsende collega’s, niet goed beseffend dat ook wij dat zijn.

De enige die daar nog in slaagde was den Dieter die – wegens ‘erdoor zitten’ volgens zijn beste maat den Dave – plat viel enkele kilometers voor de Palm. Fietsherstellers Hans VH en Hans M gingen zwetend als een rund aan de slag om de onfortuinlijke jongen te hulp te snellen. In 4 min. 45 seconden wist Hans VH dit klusje te klaren. Zoals gezegd: Wie durft er vanaf nu nog nen binnenband vervangen nu het record zo scherp staat?Thuisgekomen werd – na die van Willaert-Van Boom te hebben begroet – het nodige vocht ingenomen en nagepraat over de rit, toen ene Guy M – die trouwens afwezig bleef vandaag (excuus Kalfort Kermis) – als een gek uit café Coolhem kwam gevlogen. Kleinzoon Jules (5 jaar) stond aan de overkant wanhopig te roepen: ‘Vake, wanneer mag ik ne keer met ulle meerijden?’, waarop hij de kleine vermanend de richting naar huis wees. U ziet het, beste lezer, de toekomst van de Snelvoeters is verzekerd!