Categorie: Uncategorized

Door Erik Seghers

Peulis met Stop!

Oktober, de laatste ritten van de club staan voor de deur. En het lijkt of de deur openstaat, want eenmaal buiten voelt het zo koud aan. Doch staan er aan de start enkele hete beren met korte broek. Patrick is het dikst ingeduffeld. Hij heeft dan ook een maand tussen de hete Conchita’s gezeten, hopelijk exemplaren zonder snor.
8H31, iedereen uitgeslapen, en fris en monter aan de start. De motoren worden in gang getrapt. Richting Breendonk, waar we den Duvel links van ons laten liggen. Die Duvels zijn voor straks! De afstand duikt toch onder de 100 km, dus een makkie, om even van dat drankje te blijven. Via Muizen rijden we de dierentuin voorbij. Vandaag hebben we geen muizenissen in ons hoofd. Want op die fiets telt maar ding, dat achterwiel van onze voorganger niet loslaten. En ondertussen wegdromen. Alsof je de Euromillions gewonnen hebt. De ene villa na de andere flitsen door ons hoofd, soms zijn er wel heuse kastelen bij. Of rijden we op dat moment gewoon door Keerbergen? En of het keren is. De ene bocht na de andere. Sommigen rijden blindelings mee in het peloton, vertrouwend op onze voorligger. Remmen en dan terug optrekken, na elke bocht weer.
Dan echt remmen! Plaspauze. Of moest er iemand gewoon zijn handen even opwarmen? Zijn handen verdwenen in zijn zak, of was het eronder? Nadien bleek toch, dat er 1 vinger was opgewarmd. Ja, in Spanje was het nu éénmaal warmer.
J&J leidden ons nu naar Peulis. Daar aangekomen, in dat Paradijs, was er twijfel en verontwaardiging.

Stoppen of niet stoppen? Natuurlijk stoppen, want het was rood licht. Na wat gepalaver, Ja …nee .. ja .. zaten we na een vijftal minuten toch allemaal binnen in dat Aards Paradijs! Behalve Eddy, die bleef wachten op dat groene licht!

Daarbinnen leek het wel het echte paradijs. Wij gingen voor het buffet, daarentegen Marc B, had iets anders in het vizier.

Toen het eindelijk groen werd, riep den Merckx zo hard hij kon. Wij allen snel naar buiten, maar het duurde niet lang of we waren half bevroren. Dankzij onze kopmannen, Jelle, Joren , Hans T en nog enkele anderen was die koude snel verleden tijd! We leken wel rondjes te rijden in Duffel. Maar als zotten bleven we doordraaien, tot we uit dat verdomde Duffel uit waren. Op een gegeven moment konden we de Waarloose steenweg oversteken, richting Reet. Marc V. vertelde ons zonder blozen dat hij daar van de week nog gepasseerd had, op die bewuste baan. Hij moest nog snel iets in de brievenbus gaan steken. Maar op die baan is er geen B-post, ja hallo! Hij kreeg die zogezegde brief zogezegd niet dichtgeplakt. En maar blijven likken, maar aan wat dan?
Die beruchte steenweg.
Daarna ging het supersnel, over de brug, om zo af te zakken naar Boom centrum. Daar waren Conchita, Hans VH en Jan VB al lang geleden voorbij gereden. Moest hij gaan werken of was hij terug naar Spanje vertrokken met zijn 2 kompanen? Wij blijven hier, onze sponsor wat naambekendheid geven. Cyclingcalpé, toch ook een beetje Spanje hier, of niet? 



door Erik Seghers

Na vier weken afwezigheid, stond ik daar terug! Het leek wel of de winter zijn intrede al had gedaan. 1 graad, niet meer! Maar we schieten van start, weliswaar met de volle 2 minuten vertraging. Want onze eigen Nasrallah was er niet, zat hij veilig in zijn schuilkelder of was hij al naar Mallorca vertrokken?

Marc V wilde Erik H. ijdele hoop geven om op te klimmen in de rangorde door zich 2 minuten te verstoppen achter de hoek. Deze keer mocht het van iedereen een snelle start zijn, zodat het pompend bloed in onze aderen, ons zo snel mogelijk de nodige warmte zou geven. Het zal sowieso warmer zijn in Calpé, en dan nog in het vernieuwde etablissement van onze sponsor. Het zou maar evengoed kunnen zijn dat die fiets ginder aan de haak blijft hangen.

De eerste echte klim vandaag, is de koereit. Daarboven zouden we Els en Tom terug aantreffen, want ze hadden enkele kilometers ervoor een zijsprong gemaakt. Tom heeft half ziek dit parcours uit zijn hoed getoverd, wat zou het zijn als hij zich 100 % goed moest voelen? Het was nu al zo prachtig uitgetekend.

Een goede zes kilometer voor onze tussenstop te Schepdaal, viel er eentje plat. Nee, het waren niet de koeien die daar zo mooi plat lagen in die groene weiden. Het was één van onze vrouwelijke leden tussen al dat stierengeweld. Een snakebite. Kwam het door haar kleine hartje dat amper 100 slagen per minuut haalt, of had ze gewoon die rots niet kunnen ontwijken?

Na deze passage dachten we, seffens een kleine hap en drankje bij de Remco,
maar niets was minder waar. Er werd prompt beslist om de stop rechts te laten
liggen en door te rijden. Na Kopecky, misschien deze namiddag goud voor
Evenepoel?

Éen van de laatste lastigheden vandaag was de Vrijthout. Een klim die de Nico
blijkbaar goed ligt, en weg was hij, achter de vluchters aan. En het mag gezegd
worden, de Erikken lukten het ook aardig om dat beest onder controle te krijgen. Niet de Nico en die vluchters, maar die verdomde Vrijthout. Wat rust allemaal met een mens kan doen.

En daar was dat ene moment weer, Ghekiere kon het niet laten om zijn
handtastelijkheden weer boven te halen. De paus kan weer zijn speech herimproviseren deze avond in het MIS concert.

Door de laatste 30 kilometer het tempo hoog te houden, werd er beslist om bij de aankomst aan ons clublokaal, om plaats te nemen op het terras. We hadden het er immers warm van gekregen. Het was blijkbaar de verkeerde keuze, na één voetbal half-time, werd er beslist om naar binnen te trekken, of huiswaarts te keren. Die grote pinten en de boterhammen met kaas en hesp brachten geen soelaas. Het eindigde vandaag zoals het deze ochtend begonnen was: Te koud!

door Erik Heyvaert

s’Nachts wakker worden om te plassen, pissen in ’t schoon Vloms, en slaapdronken strompelend naar de wc ontdekken dat het al 06h20 is. Binnen 10′ gaat de wekker af. Buiten is het nog pikkedonker en de vogeltjes fluiten nog niet, klopt dit plaatje wel? Het seizoen loopt binnen een dikke maand op zijn einde en dit begin je ook te merken aan de opkomst van de snelvoeters. Met 20 waren we vandaag. Menige clubs zouden al content zijn met zo’n opkomst, maar ons gemiddelde ligt normaal gezien toch wat hoger. Pukema en Kalfort kermis zijn toch al voorbij? En ja, boven de 50 is die bierbuik voor eeuwig, daar geraak je niet meer vanaf. 

Juist vertrokken en de Willy, de piloot van deze rit, zorgde al direct voor oponthoud. Zijn ketting lag eraf. Snelle Jelle en de Jos bleven echter aan een hoog tempo verder rijden. Roepen heeft geen zin want die kopmannen zijn in trance en volledig afgesloten van de buitenwereld. Sjans dat we voor het rood licht moesten stoppen, anders waren we Willy kwijt. Draaiend en kerend richting Gijzenzele viel de Willy zijn ketting er opnieuw af bij het aansnijden van een kasseistrook. Misschien is het toch eens tijd voor een groot onderhoud? In Mele was de tussenstop voorzien in Café ” Mele Rose Place”. Roze, wordt de cafébaas langs achteren gepakt? De eigenaar zou de naam van zijn café beter veranderen in “de luie cafébaas”. Koffie serveren in kartonnen bekertjes aan 3 Euro getuigt niet van beroepsernst. De Willy bekende later op het terras van ’t Coolhem dat hij volgend jaar naar Rome rijdt om er met de Paus te praten over kindermisbruik. Hebben Willy en diene cafébaas iets gemeen? Zoals jullie merken is de Willy de rode draad in dit verhaal. Vorig seizoen werden we in Dendermonde tegengehouden door de flikken omdat we met ons peloton op de rijbaan reden in plaats van op het fietspad. We waren echter reglementair met een groep van meer dan 15 fietsers aan het rijden. Als flikken de wegcode niet kennen, dan past de Willy deze wel aan om conflicten te vermijden. Om de bewuste strook te vermijden reden we nu op de Scheldedijk richting Baasrode. Maar met een peloton Snelvoeters over dijken vlammen met families die dezelfde dijken gebruiken voor een gezellige familie uitstap, was geen goed idee. Om het helemaal af te maken besloot de Willy om ons vanaf Buggenhout tot de afslag naar Liezele over de N17, de Dendermondsesteenweg, te sturen. Ik ben er vrij zeker van dat menig automobilist ons uitgescholden heeft voor wielerterroristen. En ik beken, deels terecht. Zeker omdat er een mooi fietspad met de breedte van een rijbaan, mooi afgescheiden naast de baan lag. Moest Gijzenzele in de toekomst nog op de agenda belanden, zijn dit toch wel aandachtspunten. Dit is trouwens een warme oproep aan de clubleden om zelf eens een clubrit samen te stellen voor het volgend seizoen. Kwestie om wat variatie te hebben. 

In ’t Coolhem hebben Jurgen en Cindy ondertussen al door waar de prioriteiten liggen. Duvel first. Tot volgende week. Zij die niet uit hun bed denken te geraken zetten hun wekker een uurtje vroeger, en zij die inzitten met hunne bierbuik kan ik aanraden om vooral te fietsen. Zo hou ik de mijne ook iet of wat onder controle 😉

De Snelvoeters nemen deel aan de grote verkeersquiz. Als lid kan je meequizzen via deze website.

door Erik Heyvaert

Na twee weken afwezigheid was de Jos terug van de partij. Het was dan ook zijn rit naar Gooik die hij deze week, wegens tijdsgebrek, ging verkennen met de wagen. De Ledeberg in Roosdaal was onderbroken en de Jos rekende erop dat er wel ne snelvoeter was die voor een alternatieve omleiding kon zorgen. Tom V, met zijn parcourskennis, heeft ons peloton daar even op sleeptouw genomen. A la Jos was er vandaag geen gpx van de rit beschikbaar. Bij de Jos zit dat allemaal in zijn hoofd. Wetende dat er al een omleiding voorzien was, had het weinig zin om een vorige editie op de Garmin te zetten. Anders ligt dat spel constant te reclameren dat je uit koers bent.

Terug naar de start. 19 snelvoeters en de kleine van den beenhouwer waren present. Dokter Jan met kleine oogjes want Pukema heeft hem wat wakker gehouden. De Jos staat bij ons bekend als de sprekende klok die stipt om 08 uur aanzet. Deze keer was hij één minuut te vroeg, wat voor verwarring zorgde bij de andere clubleden. Hierdoor moesten sommigen al een fameuze cartouche verschieten om de twee kopmannen, Jos en snelle Jelle, bij te benen. Het was deze ochtend ook precies winter, wat direct opviel aan de verscheidenheid aan vestimentaire keuze in het peloton. Trui met lange mouwen, lange broek, arm- en beenstukken, enkelingen in korte broek en ja, zelfs eentje met winterbotjes. Onze voorzitter had vanmorgen blijkbaar nog wat prut in zijn ogen. Hij kwam niets wetend met de verkeerde outfit, zijnde trui van de vorige sponsor, aangereden. Hij zocht het excuus bij zijn leeftijd. Juist één jaartje ouder geworden laat blijkbaar zijn sporen na. Sommigen opperden al om hem te excommuniceren of geen punten toe te kennen. Maar laten we vergeefzaam zijn. Zelfs een voorzitter verdient een tweede kans. Maar één ding is zeker; bij recidive is ’t tournee general.

Het snelle vertrek werd uiteindelijk gecompenseerd door in een gezapig tempo richting Gooik te rijden. De Jos had een stop voorzien in Baar 28 te Gooik. Dat café gaat pas open om 10 uur. Dus vertrekken om 8 uur en wetende dat de stop al op 50 km ligt, wil zeggen dat we theoretisch niet sneller dan 25 km/hr mochten rijden. Gelukkig viel Jan VB plat waardoor we al wat tijd gewonnen hadden. Hier opperde Philip DK om in ’t vervolg al om 5 uur te vertrekken, kwestie om zeker op tijd in de tussenstop te zijn. Al prefereert hij één vertrek om 9 uur, aangezien hij ’s ochtends twee uur nodig heeft om klaar te komen. Erwin DC gaat dit bij het komend clubfeest eens verifiëren bij Philip zijn vrouw.

Desondanks waren we nog te vroeg aan de tussenstop. De voordeur was nog toe, dus gingen we langs achteren binnen. De cafébazin was goed gezind en ze bracht vlot twee opeengestapelde plateaus naar het terras. Bij ronde twee kwam ze af met een plateau vol frisdrank en Hans M zei dat ze deze gewoon op tafel mocht zetten. Hij zou de verdere verdeling wel doen. Hans M bleek echter geen vaste hand te hebben en om ongelukken te vermijden nam Hans VH de taak over. Ondertussen werd er ook gesleuteld aan de fiets van Joren B waar de ketting van zijn tandwiel gevallen was. Tom V en Hans VH waren de mecaniciens van dienst. In Onze Lieve-Vrouw-Lombeek doemde ineens de Hunselberg voor ons op. Terwijl de meesten moeizaam naar boven klauterden, stoof daar ineens Björn M het peloton voorbij. Kort en zeer krachtig. Da powerbeest gaf toe dat de beklimming geen meter verder mocht zijn of hij viel helemaal plat. Zijn pijlen had hij echter nog niet verschoten want hij nam samen met Joren B een groot deel van de terugrit voor zijn rekening. In het peloton was snelle Jelle Björn aan het ophitsen om op de Heirbaan, tussen Merchtem en Steenhuffel, het tempo nog wat op te voeren. Met 42 gemiddeld, en wind op kop, werden er weliswaar geen snelvoeters records verbroken, maar het ging toch stevig vooruit op dit Strava segment. 

Aangekomen aan ’t Coolhem bleek het terras ingenomen te zijn door andere wielertoeristen. Onze collega’s van Willaert-Van Boom waren zelfs verpatst naar het terras van Cinna’s. Wij blijven ons clublokaal trouw en binnen was het ook gezellig. Een mand vol boterhammen, lagen die van de Willaert erbij?, werd ons voorgeschoteld. De Willy zou de Willy niet zijn want hij stak vlotjes ene me heps en ene me keis in zijne mond. De eerste ronde was op kosten van Erwin zijn verjaardag, Jan VB zijne tournee hebben we nog altijd tegoed. 

Volgende week Gijzenzele. De Willy viel uit de lucht want hij is piloot. De weergoden zijn ons volgende week gunstig gezind dus zal die verkenning wel lukken. Hopelijk een sterk snelvoeters peloton, want onder de twintig rijders zijn we dit seizoen nog nauwelijks geweest. 

door Erik Heyvaert

Het ging vooruit, ja vooruit, het ging verbazend goed vooruit….met de wind in de rug.

Met 22 snelvoeters en 1 gastrijder, de sterke Yves van de Breendonkse Trappers, vertrokken we richting Emmadorp voor een van de snelste ritten op het programma van de snelvoeters. Met enkele minuten vertraging, want Jan VB had zijn portefeuille vergeten, knalden we met een kruissnelheid van boven de 40 km/h richting Emmadorp. Wij waren al in blijde verwachting van de tournee van Jan, die vorig weekend jarig was. De Willy had aangegeven dat hij vroeger ging afslaan want hij moest om 10h00 de kleinkinderen entertainen. Snelle Jelle en lange Marc legden er van in het begin de pees op. Toen Hans M deze sterke kopmannen afloste in de Prosperpolder stuurde hij het peloton de verkeerde afslag in, wat ervoor zorgde dat het peloton verbrokkeld richting café Het Verdronken Land stoof. Geen compassie voor degenen die de verkeerde afslag genomen hadden. 

Blijkbaar is het in Holland niet meer mogelijk om voor €5 twee consumpties te nuttigen. Tony moest zowaar bij Erwin gaan schooien achter €20 om het gat te vullen.

Erwin op de koersfiets vandaag. Hij heeft de einde leasing van Hans M gekocht tegen een goede prijs, volgens Hans toch, want voor iemand anders had hij €500 bijgeteld. Het blijft raar om Erwin op een koersfiets te zien rijden want we associëren hem nog steeds met diene kerel die met de mountainbike het snelvoeters peloton volgt. Nu komt hij zelfs op kop rijden om de rest zeer te doen. In Calpe reed Erwin vlotjes mee in het wiel van Mathieu VDP en kreeg hij van deze de opmerking dat zwarte schoenen en sokken not done zijn. Dus Erwin, witte schoenen en sokken en ge kunt met de René en Andy R gaan koersen. Ge gaat er ongetwijfeld prijzen halen. 

De terugweg ging iets minder vlot wegens de sterke tegenwind. Minder vlot wil zeggen tegen 35km/h waar Björn M het leeuwendeel voor zijn rekening nam.

Aan ’t Coolhem, ons clublokaal, nestelden we ons in ’t zonneke op het terras. De Jan met zijne gevulde portefeuille was er echter niet meer bij. Lap, daar gaat onze tournee. We vergeven maar vergeten niet. Het gemiddelde vandaag lag rond de 35 km/h, en volgens iemand zelfs 39,3 km/h, maar dit was waarschijnlijk te wijten aan het nuttigen van Cristal 0,0%. Ik mocht de naam niet vermelden want anders kreeg ik twee maand beeld zonder klank.

Ineens kwam daar zowaar onze voorzitter in vol clubornaat aangereden. Hij geraakte deze ochtend niet uit zijn bed en was dan maar naar de Waaienberg gereden. Kwestie om toch wat in het thema te blijven. 

door Erik Seghers

De Merckx boys & Michèle rit stond vandaag op onze planning. Volgens een old
fashion methode, geen GPX, maar bordjes aan de zijkant van de baan. Maar eerst verzamelen aan de oude abdij in Bornem. Vier eurokes neertellen als VWB-lid voor een prachtig voorgeschoteld parcours, met twee bevoorradingen. Onder een mooie blauwe hemel met hier en daar een zwarte pijl in gegraveerd. Deze keer was onze klokkenluider niet aanwezig, dus geen stress vandaag. We vetrokken iets na acht uur, we konden ons eigen ding doen. Op een rustig tempo werden de eerste 15 km afgehaspeld, dankzij onze voorzitter Chris en Marc V. Zalig genieten, rustig bij trappen en praten. Nadien had ik de eer om met onze meest aangename man van de club, sorry voor de rest, kop te doen. We deden een coopertest, welgeteld twaalf minuten, zoals het hoort. In Schepdaal was onze eerste stop met lekkernijen. Remco was daar niet te bespeuren, maar Hans had daar toch een Look-a-Like gespot.

Niet veel later na deze break, had ik dan toch die enige nagel die ze op het parcours hadden verstopt, opgeschept. Ja wadde, je moet maar geluk hebben, met zo een pechverhelpers. Nu was het Marc V om mijn fiets vast te houden, want de Patje D. had een voorgevoel waarschijnlijk. Hij had de vlucht vooruit gekozen, richting Pilar de Horadada! Eén volle maand zal hij daar vertoeven, wie kan zich dat allemaal permitteren? Ik ken er niet veel, jullie Erik en Michèle, recurrente Spanjegangers?

In de regio Relegem zagen we dan alle kleuren van de regenboog, enkel de 1000 luchtballonen ontbraken, maar ik had wel de luchtbom gekregen daarstraks. Onze kleuren van onze clubtenue werden vermengd met talloze andere kleuren van clubs. Het werd even een mengelmoes. Het liep vol van kleuren, zoals de benen bij sommigen onder ons. Na de tweede bevoorrading, met cola flesjes en al, moesten we nog 28 km volharden. We verzeilden achter een witte bestelwagen met opschrift “Opgepast fietsers!”, maar we zaten wel aan de verkeerde kant. En het duurde wel even voor we er langs konden. Op een gegeven ogenblik zette chauffeur Pierreke zich dan toch aan de kant, en er dook een heel peloton voor ons op. Marc B. zag zijn kans, en hij schoot als een raket langs zij. Hij knalde heel dat arsenaal voorbij. We moesten met de goede benen antwoord proberen te geven. Voor enkelen onder ons was het van het goede teveel, maar dankzij de mannen van ‘Julien’, konden we terug aansluiten in onze eigen nest. Misschien moeten we eens bij Sarah langs gaan, om hun te bedanken? Ik hoorde in onze rangen: ‘Wat een prachtige rit’, en zo was het! En al ging het de laatste 20 km snoeihard, we genieten nog steeds van ons semi-prof ploegje. Onze eerste schooldag zit er op! Tijd voor vakantie. Want zeg nu zelf wat is vermoeiender dan fietsen? Jawel, lesgeven aan die pagadders. Tot in oktober, maar niet voor de klas.

door Erik Seghers

De onderhandelingen bij de Snelvoeters verliepen iets vlotter dan bij de Wever. Gingen we nu zaterdag of zondag fietsen? Na wat over en weer gepalaver, besliste Louis Meersmans, we rijden gewoonweg de zondag! Knippen, plakken en klaar. En daar stonden we dan, op deze frisse zondagochtend aan de Okay te Kalfort. Voor een uitzondering hier, wegens een nieuwe sponsoring, of gewoon door de festiviteiten van de Kermis? En, plots zagen we daar Patrick Daems voorbij vlammen, blik op oneindig. Hij dacht blijkbaar dat de start in de Carrefour was, te Jerez De La Frontera. Een grens te ver! Uiteindelijk zijn we dan toch met ons zestienen vertrokken.
Het is te zeggen, vertrokken? Na 10 km stond er al ene plat, achteraan. Den deze! Maar daar waren Hans en Jan al , ze kwamen me snel ter hulp. Patrick zag, en keer ernaar, met mijn fiets in de hand. Dank u wel gasten. 20 Euro, dubbel en dik verdiend! Enkel nog wat Londerzeelse lucht in de band, en weg waren we.
Er waren vandaag mannen bij met ‘Van Eetvelt’- benen, maar ook enkelen met de verkeerde flanellen benen, de zogenaamde ‘Van Uitbroecks’ benen.
Vorige week waren er al schijnbare tekenen, maar nu was het echt zo ver. Den Erwin had zijn oude liefde vaarwel gezegd en ingeruild voor een veel lichter en slanker model. Na zoveel jaren lief en leed, had hij hem deze week echt aan de kant gezet. Maar de herinneringen blijven voor altijd.
Aan de kerk in Sint-Pieters-Leeuw gingen we er twee nuttigen. Een frisdrank of een koffie, zonder die lekkere huisgemaakte taart. Maar er was wel een vers getapt melkje bij. Het recept wilde ze wel laten zien, maar aankomen, nee dat niet.
We zitten hier amper 40 km van onze voordeur, maar wat een prachtige landschappen hebben we al mogen gadeslaan. En het werd alleen maar mooier op onze terugweg. Dat is het voordeel van fietsen, dat je langs die mooie smalle paadjes passeert. En bij de laatste weken zomerweer, liepen er ook wel wat gazellen langs de weg. Sommige riepen dan gezwind: “Plat, Plat”. Maar die smoesjes , daar trapten we niet in, we trapten gewoon onze gaspedaal dan nog wat harder in. Het was afzien vandaag, soms letterlijk.
Maar er was iemand, die ondanks dat hij zelfs soms moeite moest doen om het tempo te kunnen volgen, nog anderen een handje hielp. Maar ik heb hem beloofd om hem niet bij naam te noemen. Deze keer komt hij op de achterflap. Maar Marc V, we zien je volgende week zeker terug, jij Nr 1, in het klassement.

Wegens te druk in Kalfort met de Maria Ommegang en de kermis, bereikten we de aankomst via een andere ommegang bij den Benny in ’t Breeven.

door Eddy Daems

Eerst even een redactioneel bericht: Verslaggever Erik S had vandaag maagproblemen (’t was echt zijn dagje niet!) en verslaggever Erik H zit lekker op zijn luie gat in Spanje, waardoor Bibi hier aan het schrijven moest. Geen probleem! Tussen het vele verbeterwerk voor school vonden we hier nog een gaatje voor ons literair momentje van de week!

Voor de laatste rit die vertrekt om half acht tekenden 23 Snelvoeters het startblad, aangevuld met één gastrijder, de Nicolas, beter bekend onder zijn artiestennaam Joost Klein.

Van bij de aanvang werd er duchtig de pees opgelegd en dat zouden onze kopmannen een ganse rit volhouden. Stervend en kreunend in hun wiel verscheen aan het eind een gemiddelde snelheid van 33,9 op onze Garmin.

Namen noemen gaan we niet doen, alleen geven we even mee dat den Dave er terug bij was en dat zullen we geweten hebben. Daarnaast heeft Mark B vandaag de puntjes op de i gezet en vanmorgen aan iedereen duidelijk gemaakt dat zoonlief Joren nog wel even wat boterhammetjes met spek zal moeten eten vooraleer hij vader Lion King-gewijs van de troon zal stoten.

Maar wie vandaag het meest in het oog sprong was den Erwin DC. Hij had zijn mountainbike ingeruild voor een racefiets van een bevriend Snelvoeter. ‘’t Is echt geen zicht!’, ‘Nu voelde es wat wij elke week voelen!’, ‘Dat doet zeer aan d’ogen!’, waren maar enkele van de vele reacties op dit unieke voorval. Erwin, we raden u aan toch nog es goed na te denken voor ge u nog eens aan zulk experiment waagt.

Een uniek plaatje

Na een kort bezoekje aan onze noorderburen – waar een Hollandse automobilist de leuze ‘Wees een heer in het verkeer’ van de Vlaamse Stichting Verkeerskunde compleet had gemist – konden we even op adem komen in Overslag. In café Den Overslagh moet de cafébaas gedacht hebben dat wij een peloton waren van overjaarse bekende Vlaamse kasseivreters, want wij ontsnapten daar niet aan zijn professionele fotoshoot. Wie weet wat heeft nonkel Willy M die kerel allemaal wijsgemaakt!

Aan café D’n Overslagh

Tot slot nog een pluim aan piloot Jan-Van-Gent om ons veilig naar en doorheen het Sas-Van-Gent te loodsen. De vermaarde Annelies uit ’t Sas Van Gent in Zeeland – door Louis Neefs zo mooi bezongen – hebben wij niet gezien, maar in ruil was Marc V toch blij dat het ‘schoon zomerweer’ was, waardoor links en rechts van de weg toch nog wel een en anders moois op te merken viel.

Onze Jan S wist toch wel enkele ‘leuke’ tussendoortjes in de rit aan te brengen, die evenwel op gemengde reacties werden onthaald: Den overzet in Langerbrugge en de kasseistroken in Sinaai. Enkel Hans M liet de kinderkopjes zijn racefiets pijnigen. Wellicht drong daar pas de spijt door van het uitlenen van zijn fiets aan sterke Erwin.

Onze piloot en arts als het nodig is, Jan S

Helaas werd de mooie dag van vandaag ontsierd door een spijtig voorval in de buurt van Stekene. Achiel VDP was al een ganse rit drukdoende zijn nieuwe top occasie aan iedereen te tonen, dat zijn aandacht dermate verslapte dat hij met zijn kloeke schouders de zijspiegel van een paardentransport in gruzelementen reed. Gelukkig zonder schade aan de Chille en zijn S Works. Geambeteerd vroeg Chille aan de dame: ‘Gij moet toch niet meer naar een jumping?’, waarop de dame: ‘Neen, ik kom juist van de fokker!’. Wat bij Chille de reactie ontlokte: ‘En ge hebt nog een paard bij ook, zie ik!’

Eén ding zijn we zeker: De Chille zal vandaag niet om (het afgesproken) 1 uur thuis zijn geraakt. Zijn Marie-Jeanne zal vandaag blijven zitten zijn met ’t warm eten!

Op de vraag aan het einde van de rit: ‘Wat ga je deze namiddag nog doen?’, antwoordde Marc V: ‘Ah, vandaag is ‘t Trekkertje Trek.’ Wellicht is dit Breendonks dialect voor ‘Ik heb goesting, maar ons Lutteke is van den achternoen nie thuis!’

door Eddy Daems

Vandaag 11 juli was de ideale dag voor een familieuitstap met vrouw en kinderen: een windloze en wolkeloze hemel met zomerse temperaturen.

Helaas hadden wij vandaag andere plannen… Onze rit naar Vlaanderens’ bekendste bedevaartsoord van zo’n 135 km stond immers op het programma. Eén van de weinige ritten die ons leiden naar het vermaarde en bij wielerliefhebbers geliefde Hageland.

‘Een rit uit de oude doos’, volgens voorzitter Chris V. Tony mocht alvast 20 kruisjes zetten op het blad met de aanwezigheden.

Bij aanvang van de rit had Jelle V ons mentaal al weten te kraken door de uitspraak ‘Ik heb mij gisteren goed geamuseerd’, daarbij sarcastisch verwijzend naar zijn loodzware deelname aan de vermaarde Dodentocht. Hem confronterend met het feit dat de bevoorrading van de Dodentocht ook niet meer is wat het ooit was, ontlokte bij hem een tweede maal een opmerking met sarcastische ondertoon: ‘Ik heb dat allemaal niet nodig!’

Die laatste opmerking deed een deel van onze groep in Scherpenheuvel grijpen naar illegale, prestatieverhogende middelen in de vorm van gewijd water van den Basiliek. Dit heilige water deed vooral wonderen bij vader Marc en zoon Joren B. Zij sleurden kilometerslang aan de kop om definitief uit te maken wie van de twee momenteel de sterkste is.

Over familie gesproken… In Rumst probeerden broers Hans en Eddie T de rest van het peloton Remco-gewijs nog even dood te knijpen. Slechts met veel moeite wist onze groep zich te handhaven in hun wiel. In het vooruitzicht van den tournee die den Eddie zou geven naar aanleiding van zijn verjaardag was het zeker verstandig om al een deel Snelvoeters te elimineren, ten voordele van de portemonnee van deze arme zelfstandige.

Van al die zware inspanningen kreeg ik zelfs enkele hallucinaties, waarbij ik een metalen FINISH-BORD dat over de weg hing, aanzag voor een SCHOOL. Hoe zot kan het worden?

Hoe ene Jos telkens probleemloos aan kop van ons onvolprezen peloton weet stand te houden, hebben we via via toch te weten gekomen. Wilt u volgende zondagmorgen ook sterk voor de dag komen, probeer dan maar eens volgend magisch ‘Jos-ontbijt’: yoghurt, muesli, gemberextract, havermelk, banaan, rode bessen, 1 lepel honing en 100 gram qiouejhzmp (vertaling te bekomen bij Jos).

Het gespreksonderwerp van de dag was 1) de vakantie en 2) de hoogte van de slecht groeiende maïs op de veelvuldige velden en 3) den Dodentocht. Zij die niet wisten waarover praten, konden alvast hun hart ophalen bij de passage van de vele jonge chiromeisjes op de fiets.

Zoals gezegd, per uitzondering ging de nabespreking van onze rit ditmaal door bij café Cinna’s (vroeger ’t Fixke). De snelheid van de bediening was omgekeerd evenredig met de grote dorst die ons lichaam teisterde. Daarom hadden we het idee opgevat om er alvast ene meer te drinken dan voorzien, want een familieuitstap daar was het al lang te laat voor!