Maand: juni 2019

Volgens de kalender stond de rit Beauvechain op het programma. Doch bij verkenning door piloten Wim en Tony was gebleken dat er veel omleidingen en extra kilometers zouden nodig zijn wegens wegwerkzaamheden op het parcours. Daarom werd geopteerd voor een rit naar Waterloo die we met Puurcycling ook al enkele keren hadden meegereden en ook ongeveer 130 km lang.

Bij het vertrek hebben we 1 minuut herdenkingsstilte gehouden voor Hector die dinsdag laatstleden van ons is heengegaan. Zaterdag was de uitvaartplechtigheid geweest waarop alle snelvoeters, die niet om redenen verstek moesten geven, aanwezig waren. Een aangrijpend gebeuren, vooral de getuigenissen van gezin, familie en vrienden. En bij het aanschuiven voor een laatste persoonlijk eerbetoon, merkten we vooraan zijn Pinarello die eenzaam terzijde van Hector’s kist stond, gedrapeerd met zijn truitje van de Snelvoeters. Het deed ons wat.

Deze rit willen we dan ook opdragen aan Hector. Onder een stralende zon en aangename zomertemperaturen namen Wim en Jos de groep op sleeptouw richting Mollem aan een aangenaam tempo.

Via Kobbegem en Vlezenbeek ging het richting Sint-Pietersleeuw. Het leuke aan de rit is dat we rustieke wegen volgden waar we zelden of nooit komen. Dan ging het richting Lot en laveerden we tussen Beerselberg en bruine put naar Dworp en zo verder naar Waterloo.

Daar merkten we veel volk, niet alleen aan het monument met de leeuw maar ook langszij op weg naar de velden waar ooit slag werd geleverd tussen de troepen van Napoleon en Wellington. Blijkbaar werd er vandaag een re-enactment gespeeld. Voor dit spektakel moesten we passen, maar een kiek met als achtergrond het monument mocht niet ontbreken.

Gelegenheidsfotograaf was top MTBer en gastrijder Erwin Declerck, lekker meedravend op zijn MTB machien met modderbanden. Voor hem geen probleem. Terwijl de groep poseerde gaf iemand hem nog de onnodige raad: “Ziet dat de Leeuw er ook op staat! “ Waarop Erwin gevat riposteerde: “Ik zie niet anders dan Leeuwen! “ En Willy M terug: “Gij moogt nog meerijden!“

Na deze leuke noot en enkele foto’s rijker zetten we koers naar het café waar we onze stop zouden houden. Doch café na café was gesloten en het duurde tot in Maleizen waar we eindelijk – na bijna 80 km en na monstering of café “Aux quatre bras” wel groot genoeg zou zijn voor 24 gasten – onze dorst konden lessen.

Na de stop passeerden we de lussen van Overijse centrum en kwamen we terug op bekend terrein. Met stevige tred – meewind en bergaf – en een lange beurt van Frank keerden we huiswaarts. Al bij al was het een zeer aangename rit aan comfortabel tempo en op een veilige manier afgelegd.

Volgende week gaat het terug richting west van Brussel met als doel de Alsemberg. Vertrek om 07h30 aan parking Coolhem.

Op 18 juni 2019 is Snelvoeter en bestuurslid Hector Goossens overleden.

Wij herinneren ons Hector als een zeer beminnelijke en lieve mens. Altijd positief ingesteld, met volle teugen een levens genieter, een dromer, een strever, zonder daarin te overdrijven.

Reeds 15 jaar lid en sinds 2 jaar mee in het bestuur van de club. Hij was vaste deelnemer aan de jaarlijkse klimweek naar de bergen waar hij zeer verdienstelijk de bergen bedwong. Een kamergenoot waarmee je nooit last had en altijd welwillend.

Bijna ondoenlijk te moeten vaststellen dat hij vorig jaar nog volle bak meefietste, niets aan de hand. We herinneren hem tijdens talloze zondag- en trainingsritten, aan de Mont-Ventoux, op de Canarische Eilanden die hij regelmatig zelf met Tinne zijn vrouw bezocht en goed kende en waar hij ons rondgidste, naar dorpjes en plaatsen die hij ontdekt had.

Alles ging goed tot eind vorig jaar die vreselijke ziekte bij hem werd vastgesteld. Hij heeft ons begin van het seizoen nog enkele ritten mee vergezeld in de volgwagen. We zien hem nog poseren op de groepsfoto en na de rit genieten van het gezelschap met de groep bij een gesmaakte kriek in café Coolhem.

Rust in vrede, Hector, je blijft voor altijd in onze herinnering meefietsen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

15 deelnemers voor deze 142 km lange rit doorheen de belgische en nederlandse polders. Bij afwezigheid van piloot Guido die met andere Snelvoeters en bevriende fietsers richting Ardeche was uitgeweken, nam Chris de rol over. 

Volgens de website (met up-to-date kalendergegevens) was het vertrek om 07.30 in tegenstelling tot het boekje waar 07.15 stond. En een drietal had blijkbaar het boekje geraadpleegd en was een kwartiertje te vroeg. Maar beter te vroeg dan te laat. 

De rit ging net als vorig jaar via het waasland naar het verdronken land van saeftinge en dan westwaarts richting Terneuzen. Na vorige week was er aan alle leden gevraagd om meer met groepsbesef te rijden en kijk, alhoewel er bij wijlen goed werd doorgefietst, werd er door de koprijders toch veel meer omgekeken en rekening gehouden met de groep. Houden zo. 

In Terneuzen is het altijd uitkijken omdat fietsers worden gescheiden van auto’s. Doch de Patte bracht het er voortreffelijk van af. We zochten hetzelfde terrasje op als verleden jaar. Toen was het een echte beachbar met strandzand versierd. Van dat zand was nu geen sprake maar daarom was het niet minder aangenaam. 

De terugweg was net als de heenrit eerst meewind schuin achteraan en dan tegenwind. Die wind zorgde voor veel afwisseling van de kopdoenders zodat  bijna iedereen wel eens een beurt nam. 

Zonder ongelukken en voldaan van de stevige rit kwamen we iets na 12.30 toe aan cafe Coolhem waar een welverdiende pint op ons wachtte. 

Volgende week terug een lange rit, dit keer zuidwaarts naar Beauvechain met vertrek om 07.30. 

Klokslag 07h30 zijn we vertrokken op parking Coolhem richting Temse voor de Jan Bogaert classic. De volgwagen hebben we thuisgelaten wegens niet praktisch bij een georganizeerde rit. Op weg naar Temse waren we niet allen op weg naar Temse en bleek dat deze rit bij veel WTC ploegen geprogrammeerd stond zoals o.a. ook bij bevriende club Puurcycling. We kozen voor de 90 km alhoewel er ook wel liefhebbers voor de 125 waren. 

Na een 50 km was er bevoorrading. Patrick uit Niel en kozijn van Willy VD was als gast mee.

En het wil toch wel lukken maar bij een scherpe polderbocht waar wegens dubbelzinnige signalisatie – gele maar vreemde pijl rechtdoor en pijlen rechts – laat in de remmen werd gegaan, kwam onze gast ten val, wiel geblokkeerd, effe de voorganger getoucheerd, wiel scheef en een onvermijdelijke duik voorover. Hij belandde op de rand van het beton verder tuimelend in de graskant. Jan Sijs was als eerste bij hem. Altijd goed om een dokter in de ploeg te hebben. Het verdict was snel duidelijk: sleutelbeenbreuk – een veel voorkomende kwetsuur bij koereurs en wielertoeristen. 

We hadden Patrick – die intussen de thuisbasis verwittigd had om hem op te halen – afgeleverd aan een zorgzame B&B uitbaatster iets verderop. 

Iedereen was blijkbaar toch wat aangedaan want het tempo erna was toch een deel rustiger – toch in het begin. 

Dat fietsen met electronische schakeling niet altijd luxe betekent, ervaarde Chris. In Temse was zijn batterij platgegaan met ketting dan nog op de kleine plateau. En zo moest de rit dan verder in souplesse. Niet simpel als de wijzer regelmatig boven de 40 gaat. Blijkbaar dus best batterij nakijken na ritten met veel schakelwerk – zoals vorige week in de Gueuze-Lambic – of na 1500 km zoals de boekjes voorschrijven. Met een paar duwtjes is het Chris dan toch gelukt om samen de eindmeet te halen in Temse. 

Patrick is in de namiddag al geopereerd door Jan. Dat is dan toch nog het goede nieuws. 

Volgende week rijden we Velle-Terneuzen. Vertrek om 07h30 aan parking Coolhem. 

Gueuze & Lambic is een rit die vroeger door een lokale vereniging georganiseerd werd en waaraan we als Snelvoeters – wegens de schoonheid van de rit – jaarlijks hebben deelgenomen. Enkele jaren geleden is die vereniging tot veler spijt ermee gestopt. Bij de Snelvoeters is die rit traditie gebleven zijn we die ook op eigen initiatief blijven rijden.

En elk jaar zijn er enkelen die er niet genoeg van kunnen krijgen en die aan die 100 mooie kilometers met vertrek en aankomst in Sint-Pieters-Leeuw nog een aanloop en zelfs een verlengstuk breien naar/van het thuisfront. Met 5 waren ze, de “die-hards” die de verplaatsing naar Sint-Pieters Leeuw gefietst hebben.

Bij een zalige temperatuur van 17°C werd om 6:30 aan Liezele kerk vertrokken met het oog om tegen 8:00 in SInt-Pieters-Leeuw bij de 11 anderen aan te sluiten. Wegens wegenwerken hebben die 5 onderweg ongewild de sterkte van hun materiaal nog kunnen testen. Geen pannes, dat bleek dus dik in orde te zijn.

Iets na achten – Leonneke was even zoek en we kregen even een déjà vu van een start in Velle-Terneuzen – trok de groep zich op gang om deze prachtige heuvelrit af te haspelen.

Met Tim, die de omgeving kent als zijn broekzak, hadden we de perfecte piloot die heel de rit op kop heeft gereden, nota bene daags na een volledige Waalse Pijl, en die het tempo goed onder controle heeft kunnen houden.

Dit dachten we van kleine Erik ook, maar toen was er die ene put in de afzink van de bosberg die er andere jaren waarschijnlijk nog niet was 😉 waar hij lek in reed.

Op het zalige terras bovenop de Bosberg hadden we net daarvoor onze korte break en konden we onze drinkbussen opnieuw bijvullen wat geen onnodige luxe bleek bij de zwoele temperaturen van om en bij de 30°C.

Na aankomst aan de kerk van Sint-Pieters Leeuw besloten de meeste deelnemers een cafe op te zoeken voor de traditionele degustatie van Gueuze, Lambic en andere streekbieren. Dit verleidde ook 2 van de 5 vertrekkers uit Liezele waarmee hun groepje tot 3 gereduceerd werd. De zwakkeren moeten eruit zeker – dixit Patje – die om 14:00 de aankomst in Bornem bereikte. Met 199,6 km op de teller, helemaal Nutella, waardoor hij de fut niet meer kon opbrengen voor die laatste 400m voor een dubbele dodentocht. Toch een puike prestatie van Patje, Nico en Stijn!

Bedankt Patte om mee de rit te begeleiden met de volgwagen.

• 

• 

Volgende week “Jan Bogaert-classic” vertrek om 07.30 op parking Coolhem.