Door Erik Seghers
Door de onmiddellijke stopzetting in maart van Patje, de volgman, heeft het bestuur een nieuw plan gelanceerd. Vanaf begin mei tot eind Augustus zullen de piloten leiden en de andere apostelen ieder om beurt vliegen met de volgauto van Eddy T.
Maar wat zal dit volgend jaar brengen als er enkel nog piloten zullen zijn, wie gaat er dan vliegen? Maar zover zijn we nog niet en het nieuwe volgsysteem zal sowieso wel op een democratische manier gestemd worden, niet? Niet getreurd, iedereen vertrekt nu samen met de fiets met piloot.
Onze eerste echte heuvelrit zal ons naar Kester leiden, onze Brabantse klassieker. En het beloofde een mooie dag te worden, daar is de zon, daar is de lente, gisteren dan toch. We zijn met 31 renners en onze VAR piloot Erik H. zit in zijn luie zetel.
Het tempo gaat direct de hoogte in, met een zijwind in ons voordeel. De eerste test ligt op de Koereit, aan een gezapig ritme. Even later nemen we dan de duik op het nieuwe asfalt wegdek van de Vrijthout. Zo zakken we verder af naar het Brusselse.
In Gooik merken we mysterieuze ballonnen op, zijn het Chinese spionage ballonnen?
Ongeveer halverwege zien we voor de eerste maal het bordje Kester verschijnen. Maar aanvallen doen we nog niet, als aasgieren blijven we even rondcirkelen. En op het goede moment zetten we de aanval in, recht Kester binnen.
Na de aanval tijd om in het Dravershof te Pepingen ons drankje te nuttigen. Op de veel te smalle bankjes proberen we er niet af te schuiven. Twintig minuutjes later kruipen we terug op onze horses, om al direct verkleumd te zitten.
En nog wat later, vallen bij God de eerste druppels, en het is niet van ons zweet .
We proberen ons warm te houden door op de klimmetjes wat meer power te geven. Maar plots, ergens tussen Dilbeek en Zellik valt het op een helling stil. Oeps, ik had beter niet opgemerkt en geroepen: “Het valt stil!” “Zwijg, zwijg”, hoor ik plots galmen!
Wat een mooi parcours weeral, stel u daarbij nog een blauwe hemel en zonneschijn bij, WOW!
We passeren tot slot nog enkele hellingen in Kobbegem en Asse.
Wat me enorm opviel vandaag, Jelle die bijna steeds aan kop reed en zo galant was. Steeds achteruit kijkende of iedereen mee was en soms wat afstopte, waar was onze kapoen gebleven? Was het uit eigen gevoel of was hij op het matje geroepen?
Zoals die moslim die zijn matje uitklopte vooraleer hij een gebedje ging schieten, werkte zijn motor niet dacht die voorbijganger?
Aangekomen in Kalfort tijd om na te keuvelen over de voorbije gebeurtenissen.