Maand: oktober 2019

De overstap van zomer en winteruur had blijkbaar niemand verrast. Integendeel, sommigen leefden nog op zomertijd en waren zelfs vroeg aan de start. 

Het parcours is in se vrij simpel en verloopt ruwweg als volgt: langs de rechteroever van de Schelde naar Antwerpen en langs de linkeroever terug.

Met een twintigtal deelnemers ging het eerst richting Boom en bosstraat. Normaal is dit de gelegenheid voor een spurtje bergop doch vandaag hadden er blijkbaar niet veel zin in. Na kruising van de A12 in Reet ging het noordwaarts waar we de Umicor fabrieken passeerden in Hoboken. In Antwerpen-Zuid profiteerden we van een nieuwe aansluiting met brede fietspaden naar de scheldekaaien. Via de traditionele Sint-Anna voetgangerstunnel bereikten we de andere kant van de Schelde. Er is keuze tussen roltrap of lift, maar blijkbaar zijn beiden ongeveer even snel. 

Net uit de lift op linkeroever kwamen we de mannen van Willaert-Van Boom tegen die de rit blijkbaar in omgekeerde richting aflegden.

Van linkeroever richting Burcht stond er een strakke tegenwind, een stuk dat zich elk jaar leent voor meerdere, onvervalste, spetterende aanvallen. Deze bleven deze keer lang uit. Maar iets voor Burcht dacht de immer aanvalslustige heten Erik dat zijn moment gekomen was, doch zijn aanzet was te zwak en hij kon geen afstand nemen van de groep. Toch was zijn initiatief niet tevergeefs want het vuur was aan de lont en enkele anderen namen direct over wat de snelheid plots met wel 10 per uur de hoogte in joeg. Doch iedereen is einde seizoen zo goed getraind en in form dat niemand in de problemen kwam.

Pauze was er in café Beiaard. In de gesprekken komen zo af en toe toch wijze woorden naar boven. Zo sprak Thierry: “In een toeristenclub komt het er niet op aan om anderen pijn te doen, maar eerder jezelf”. Om eens over na te denken. 

De rit ging verder over de Waaslandse kouters, de Temsebrug en rechtsaf naar de oevers van de Oude Schelde in de Weert. Kopwerk van weer een sterke Marc B en een verdienstelijke Patje D. De gebroeders Tierens rondden de rit af vanaf Branst tot Kalfort.  

Traditioneel zorgde uitbaatster Cindy voor een afsluitingsmaal verzorgd door de Sander met lekker gebraad en kroketjes. 

De buienradar en weersvoorspellingen voor deze zondagmorgen deden velen twijfelen over wel rijden of niet. De meesten kozen gelukkig voor het eerste, de Gie voor het laatste. Buiten enkele druppeltjes na de pauze was er van nattigheid niets te bespeuren. 

De kastanjerit, onder leiding van piloot Jan VDE, zouden we ook de rit van de vallende bladeren kunnen noemen: mooie kleuren maar ook soms glibberig gevaarlijk. Gelukkig heeft Jan ons daar bij de aanvang van de rit extra voor gewaarschuwd. 

Het parcours leidde langs De waters van Heindonk via Zemst-Laar naar Verbrande Brug, Grimbergen en Meise op een vlot tempo zonder uitgesproken pieken. 

De pauze kwam na ongeveer 60 km in café Dennehof in Beigem.

Na de pauze ging het terug via Sint-Brixius-rode waar we in het eerste stuk sterke zuid westen tegenwind trotseerden. 

Op de baan Impde-Londerzeel kwam het plots tot een scheiding in het peloton na een iets te stevige overname van de kop. Een aantal kon nog aansluiten, anderen konden nog net het gat toerijden. De achterblijvers zagen het gat vergroten maar in een ultieme inhaalpoging van o.a. Chris en Jan S (de wijzer tot 47 per uur) kwamen ze met z’n allen terug aansluiten net voor het binnenrijden van Londerzeel centrum. Even koers moet kunnen. 

Na de rit was er lekkere, goed afsmakende pasta voorzien door de schoonzoon van kleinen Erik, ter ere van zijn verjaardag. Hijzelf was echter afwezig, geveld door buikgriep. Veel beterschap. 

Volgende week is het de allerlaatste rit. Vertrek om 09.00. Let wel dat we in de nacht ervoor overschakelen op winteruur. Dus 1 uur langer slapen. Na de rit wordt er door cafe Coolhem gratis lunch voorzien voor alle leden! Ook niet meerijders zijn welkom vanaf 12.00 uur.

Buiten het feit dat piloot Mark Brijs veel kop gedaan heeft, is er bij de redactie – wegens afwezigheid in het buitenland – geen informatie over deze rit. Commentaren en reacties bij deze rit zijn dus welkom.

21 vertrekkers waarvan 19 snelvoeters en 2 gasten. 1 van die gasten was de broer van Sandra die dit seizoen nog enkele keren is meegereden en net zoals zijn zus goed met de fiets uit de voeten kan en ook een pint gaat meedrinken achteraf. 

Piloot was Tony die de rit piekfijn verkend had.

Aan de brug van Temse stond een onnodig, ongedurige Frank VDV ons op te wachten. Officieel is het vertrek in Kalfort en tussen Kalfort en Temse kan er immers van alles gebeuren. 

Alhoewel Waasmunster in het platte landsgedeelte gelegen is, is de rit pittig gemaakt door het talloze keren kruisen van de E17 via de vele viaducten tussen de Velle en Waasmunster. Alhoewel het bij vele deelnemers volgens eigen zeggen reeds 3 weken geleden was dat ze nog op de fiets hadden gezeten, was daar toch weinig van merkbaar. Een daarvan was Mark Brijs. Wij houden ons hart al vast wanneer hij 4 weken fietsloos is. Ik merkte alleszins geen verschil. Iemand die wel bijna dagelijks op de fiets zit naar het werk is Hans Moons en die laat zich ook bij deze rit niet onopgemerkt in koppositie. 

Eerst meewind richting Waasland, daarna vooral zijwind en viaducten tot in Waasmunster. Halte was er in het chalet in de dorpswijk dat tradioneel gevuld is met noeste kaarters. Na de pauze ging het met tegenwind terug richting de Zaat in Temse en de benedendijk in de Weert. 

Volgende week de voorlaatste rit – de kastanjerit. Tijd en vertrek blijft hetzelfde: 08.30 op parking Coolhem. 

De rit werd afgelast wegens het slechte weer. 

Volgende Zondag is het Waasmunster vertrek om 08:30 met piloot Tony. Wij duimen voor een droge zondag.

Slechts vier moedige snelvoeters aan de start die niet waren afgeschrikt door de nattigheid en wind voorspellende weerberichten van daags tevoren. Willy Meersmans, Hans Moons, Jos Scheers, en Chris Verheyden zijn zelfs vertrokken met droog weer en Gie in de volgwagen. Net na het vertrek sloten ook 3 MTBers aan die het wel zagen zitten op de weg maar niet in hun normaal geplande MTB rit van Zemst die ook de al te vettige wegen van De Schorre in Boom aandeed: Bart De Hertog, Erwin De Clerck en Michel van Puurcycling.

Michel was zijn regenvestje vergeten en keerde al snel huiswaarts.

De droogte van het vertrek werd snel ingeruild door de aangekondigde regen. Felle tegenwind richting Kobbegem en Sint-Martens Bodegem teisterde de groep, maar stevig kopwerk van Jos en Hans af en toe afgelost door ook Chris – net terug van verlof – en de MTBers Bart en Erwin bracht ons op het keerpunt in Schepdaal.

De rug – en zijwinden waren welkom na anderhalf uur beukwerk. Daarbij was het opgehouden met regenen en gingen de regenvestjes zelfs uit.

Café het wit paard in Kobbegem was een welkome stop waar de verbruikte calorieën werden aangevuld. Bij Willy marcheerde het vandaag blijkbaar niet zo goed, en Willy een beetje radeloos: “De dokter zegt nochtans dat alles okay is. ”

Normaal is dit een rustig en deftig café maar hoorden we daar plots niet iemand roepen: “Mijne zot zit bijna bloot”, wat toch enige hilariteit losweekte bij de snelvoeters. Gelukkig ging het toch maar om een kaartspel.

Daarna ging de rit verder over ondertussen droge wegen en overwegend lekkere meewind. Dus al bij al nog een best doenbare rit met “slechts” een uurtje nattigheid.

De rit werd afgesloten met nog een gezellige drink met knabbel en babbel in café Coolhem waar zoals gewoonlijk allerlei onderwerpen werden aangesneden zoals o.a. over grote en kleine plateaus op MTBs wat weer leidde tot bierplateaus en verder nog andere tot de verbeelding sprekende plateaus waarover we hier beter niet uitweiden.