Maand: augustus 2024

door Erik Seghers

De onderhandelingen bij de Snelvoeters verliepen iets vlotter dan bij de Wever. Gingen we nu zaterdag of zondag fietsen? Na wat over en weer gepalaver, besliste Louis Meersmans, we rijden gewoonweg de zondag! Knippen, plakken en klaar. En daar stonden we dan, op deze frisse zondagochtend aan de Okay te Kalfort. Voor een uitzondering hier, wegens een nieuwe sponsoring, of gewoon door de festiviteiten van de Kermis? En, plots zagen we daar Patrick Daems voorbij vlammen, blik op oneindig. Hij dacht blijkbaar dat de start in de Carrefour was, te Jerez De La Frontera. Een grens te ver! Uiteindelijk zijn we dan toch met ons zestienen vertrokken.
Het is te zeggen, vertrokken? Na 10 km stond er al ene plat, achteraan. Den deze! Maar daar waren Hans en Jan al , ze kwamen me snel ter hulp. Patrick zag, en keer ernaar, met mijn fiets in de hand. Dank u wel gasten. 20 Euro, dubbel en dik verdiend! Enkel nog wat Londerzeelse lucht in de band, en weg waren we.
Er waren vandaag mannen bij met ‘Van Eetvelt’- benen, maar ook enkelen met de verkeerde flanellen benen, de zogenaamde ‘Van Uitbroecks’ benen.
Vorige week waren er al schijnbare tekenen, maar nu was het echt zo ver. Den Erwin had zijn oude liefde vaarwel gezegd en ingeruild voor een veel lichter en slanker model. Na zoveel jaren lief en leed, had hij hem deze week echt aan de kant gezet. Maar de herinneringen blijven voor altijd.
Aan de kerk in Sint-Pieters-Leeuw gingen we er twee nuttigen. Een frisdrank of een koffie, zonder die lekkere huisgemaakte taart. Maar er was wel een vers getapt melkje bij. Het recept wilde ze wel laten zien, maar aankomen, nee dat niet.
We zitten hier amper 40 km van onze voordeur, maar wat een prachtige landschappen hebben we al mogen gadeslaan. En het werd alleen maar mooier op onze terugweg. Dat is het voordeel van fietsen, dat je langs die mooie smalle paadjes passeert. En bij de laatste weken zomerweer, liepen er ook wel wat gazellen langs de weg. Sommige riepen dan gezwind: “Plat, Plat”. Maar die smoesjes , daar trapten we niet in, we trapten gewoon onze gaspedaal dan nog wat harder in. Het was afzien vandaag, soms letterlijk.
Maar er was iemand, die ondanks dat hij zelfs soms moeite moest doen om het tempo te kunnen volgen, nog anderen een handje hielp. Maar ik heb hem beloofd om hem niet bij naam te noemen. Deze keer komt hij op de achterflap. Maar Marc V, we zien je volgende week zeker terug, jij Nr 1, in het klassement.

Wegens te druk in Kalfort met de Maria Ommegang en de kermis, bereikten we de aankomst via een andere ommegang bij den Benny in ’t Breeven.

door Eddy Daems

Eerst even een redactioneel bericht: Verslaggever Erik S had vandaag maagproblemen (’t was echt zijn dagje niet!) en verslaggever Erik H zit lekker op zijn luie gat in Spanje, waardoor Bibi hier aan het schrijven moest. Geen probleem! Tussen het vele verbeterwerk voor school vonden we hier nog een gaatje voor ons literair momentje van de week!

Voor de laatste rit die vertrekt om half acht tekenden 23 Snelvoeters het startblad, aangevuld met één gastrijder, de Nicolas, beter bekend onder zijn artiestennaam Joost Klein.

Van bij de aanvang werd er duchtig de pees opgelegd en dat zouden onze kopmannen een ganse rit volhouden. Stervend en kreunend in hun wiel verscheen aan het eind een gemiddelde snelheid van 33,9 op onze Garmin.

Namen noemen gaan we niet doen, alleen geven we even mee dat den Dave er terug bij was en dat zullen we geweten hebben. Daarnaast heeft Mark B vandaag de puntjes op de i gezet en vanmorgen aan iedereen duidelijk gemaakt dat zoonlief Joren nog wel even wat boterhammetjes met spek zal moeten eten vooraleer hij vader Lion King-gewijs van de troon zal stoten.

Maar wie vandaag het meest in het oog sprong was den Erwin DC. Hij had zijn mountainbike ingeruild voor een racefiets van een bevriend Snelvoeter. ‘’t Is echt geen zicht!’, ‘Nu voelde es wat wij elke week voelen!’, ‘Dat doet zeer aan d’ogen!’, waren maar enkele van de vele reacties op dit unieke voorval. Erwin, we raden u aan toch nog es goed na te denken voor ge u nog eens aan zulk experiment waagt.

Een uniek plaatje

Na een kort bezoekje aan onze noorderburen – waar een Hollandse automobilist de leuze ‘Wees een heer in het verkeer’ van de Vlaamse Stichting Verkeerskunde compleet had gemist – konden we even op adem komen in Overslag. In café Den Overslagh moet de cafébaas gedacht hebben dat wij een peloton waren van overjaarse bekende Vlaamse kasseivreters, want wij ontsnapten daar niet aan zijn professionele fotoshoot. Wie weet wat heeft nonkel Willy M die kerel allemaal wijsgemaakt!

Aan café D’n Overslagh

Tot slot nog een pluim aan piloot Jan-Van-Gent om ons veilig naar en doorheen het Sas-Van-Gent te loodsen. De vermaarde Annelies uit ’t Sas Van Gent in Zeeland – door Louis Neefs zo mooi bezongen – hebben wij niet gezien, maar in ruil was Marc V toch blij dat het ‘schoon zomerweer’ was, waardoor links en rechts van de weg toch nog wel een en anders moois op te merken viel.

Onze Jan S wist toch wel enkele ‘leuke’ tussendoortjes in de rit aan te brengen, die evenwel op gemengde reacties werden onthaald: Den overzet in Langerbrugge en de kasseistroken in Sinaai. Enkel Hans M liet de kinderkopjes zijn racefiets pijnigen. Wellicht drong daar pas de spijt door van het uitlenen van zijn fiets aan sterke Erwin.

Onze piloot en arts als het nodig is, Jan S

Helaas werd de mooie dag van vandaag ontsierd door een spijtig voorval in de buurt van Stekene. Achiel VDP was al een ganse rit drukdoende zijn nieuwe top occasie aan iedereen te tonen, dat zijn aandacht dermate verslapte dat hij met zijn kloeke schouders de zijspiegel van een paardentransport in gruzelementen reed. Gelukkig zonder schade aan de Chille en zijn S Works. Geambeteerd vroeg Chille aan de dame: ‘Gij moet toch niet meer naar een jumping?’, waarop de dame: ‘Neen, ik kom juist van de fokker!’. Wat bij Chille de reactie ontlokte: ‘En ge hebt nog een paard bij ook, zie ik!’

Eén ding zijn we zeker: De Chille zal vandaag niet om (het afgesproken) 1 uur thuis zijn geraakt. Zijn Marie-Jeanne zal vandaag blijven zitten zijn met ’t warm eten!

Op de vraag aan het einde van de rit: ‘Wat ga je deze namiddag nog doen?’, antwoordde Marc V: ‘Ah, vandaag is ‘t Trekkertje Trek.’ Wellicht is dit Breendonks dialect voor ‘Ik heb goesting, maar ons Lutteke is van den achternoen nie thuis!’

door Eddy Daems

Vandaag 11 juli was de ideale dag voor een familieuitstap met vrouw en kinderen: een windloze en wolkeloze hemel met zomerse temperaturen.

Helaas hadden wij vandaag andere plannen… Onze rit naar Vlaanderens’ bekendste bedevaartsoord van zo’n 135 km stond immers op het programma. Eén van de weinige ritten die ons leiden naar het vermaarde en bij wielerliefhebbers geliefde Hageland.

‘Een rit uit de oude doos’, volgens voorzitter Chris V. Tony mocht alvast 20 kruisjes zetten op het blad met de aanwezigheden.

Bij aanvang van de rit had Jelle V ons mentaal al weten te kraken door de uitspraak ‘Ik heb mij gisteren goed geamuseerd’, daarbij sarcastisch verwijzend naar zijn loodzware deelname aan de vermaarde Dodentocht. Hem confronterend met het feit dat de bevoorrading van de Dodentocht ook niet meer is wat het ooit was, ontlokte bij hem een tweede maal een opmerking met sarcastische ondertoon: ‘Ik heb dat allemaal niet nodig!’

Die laatste opmerking deed een deel van onze groep in Scherpenheuvel grijpen naar illegale, prestatieverhogende middelen in de vorm van gewijd water van den Basiliek. Dit heilige water deed vooral wonderen bij vader Marc en zoon Joren B. Zij sleurden kilometerslang aan de kop om definitief uit te maken wie van de twee momenteel de sterkste is.

Over familie gesproken… In Rumst probeerden broers Hans en Eddie T de rest van het peloton Remco-gewijs nog even dood te knijpen. Slechts met veel moeite wist onze groep zich te handhaven in hun wiel. In het vooruitzicht van den tournee die den Eddie zou geven naar aanleiding van zijn verjaardag was het zeker verstandig om al een deel Snelvoeters te elimineren, ten voordele van de portemonnee van deze arme zelfstandige.

Van al die zware inspanningen kreeg ik zelfs enkele hallucinaties, waarbij ik een metalen FINISH-BORD dat over de weg hing, aanzag voor een SCHOOL. Hoe zot kan het worden?

Hoe ene Jos telkens probleemloos aan kop van ons onvolprezen peloton weet stand te houden, hebben we via via toch te weten gekomen. Wilt u volgende zondagmorgen ook sterk voor de dag komen, probeer dan maar eens volgend magisch ‘Jos-ontbijt’: yoghurt, muesli, gemberextract, havermelk, banaan, rode bessen, 1 lepel honing en 100 gram qiouejhzmp (vertaling te bekomen bij Jos).

Het gespreksonderwerp van de dag was 1) de vakantie en 2) de hoogte van de slecht groeiende maïs op de veelvuldige velden en 3) den Dodentocht. Zij die niet wisten waarover praten, konden alvast hun hart ophalen bij de passage van de vele jonge chiromeisjes op de fiets.

Zoals gezegd, per uitzondering ging de nabespreking van onze rit ditmaal door bij café Cinna’s (vroeger ’t Fixke). De snelheid van de bediening was omgekeerd evenredig met de grote dorst die ons lichaam teisterde. Daarom hadden we het idee opgevat om er alvast ene meer te drinken dan voorzien, want een familieuitstap daar was het al lang te laat voor!

door Erik Seghers

Goud, weeral goud, voor de tweede keer! Hetzelfde, maar anders. Aan de start bij ons , spotte ik ook iemand met 2 keer goud, 2 identieke goudkleurige drinkbussen. Wat een spektakel was het gisteren, daar in Parijs. Boven op de Montmartre, te zot voor woorden. Zot gaat het bij ons niet worden vandaag, daar gingen we toch vanuit. Het eerste uur ging gemoedelijker dan andere zondagen. Ja, als er een wacko minder op kop rijdt, word je dat direct gewaar. Met hoeveel we vandaag gestart waren, kan ik me niet echt herinneren. Maar straks even ons ‘VF clubs’ app raadplegen en dan weten we het direct. Maar ik denk dat den Heyvaert deze gehackt heeft in Rosas, want niemand geraakt er nog op. Maar, waar we wel op geraken, dat is op onze fiets. Na het eerste uur gaat de gashendel open, het ging vooruit. Langs het mooie houten bruggetje te Teralfine. Nina Derwael zou jaloers geweest zijn… zo mooi was het! Niet veel later zou Jan zijn dekseltje pardoes weggooien. Wat was hij van plan? Juist op het moment dat wij het lange vals plat klimmetje aan het doen waren. Wilde hij dat we in de remmen gingen staan? Maar wij zochten gezwind verder naar die verdomde Basilique Du Sacre-Coeur. En of dat ons hart pijn deed, ze had teveel verpompingen per minuut uit te voeren. Na 85 km zagen we dan uiteindelijk de kerk, maar het was die van Zottegem. Bij die kleine Mie gingen we iets drinken. En in onze uithoek zagen we hem daar staan. Voor die kerk gepositioneerd. Die zot, die ons straks een lesje gaat leren.

Na het opgenomen vocht, vertrokken we terug. Na de frisse herstart, toch voor de scherpen onder ons, ging het vooral hard. Maar na een tiental kilometers, was hij daar terug, Jan. Eerst viel hij plat, waarop onze mekanieker hem gewoon een nieuwe fiets uit zijn bidon toverde. Maar niet veel later vloog het dekseltje er terug af. Had onze mekanieker het er niet vast genoeg opgedraaid?

Tom V, gisteren nog bijna een hartaanval tijdens het bekijken van de koers op TV. En nu zo een wondermooi parcours uit zijn hoed toveren. Chapeau Bas!

En nee, we hadden hem niet meer verwacht. Maar hij was ons dan blijkbaar toch gevolgd van achter zijn kerkske. Daar was hij terug, weliswaar zonder GSM, die van Zottegem. Hij reeds ons voorbij en trok alles in Lippelo op  1 lint. Adrenaline alom, was het van de snelheid of de schrik… van hem? Maar het lint brak niet, we waren te sterk voor hem. Eendracht maakt macht. Maar het mag gezegd worden, het deed toch ‘zot zeer!’.

‘Zottegem’ volgende keer niet op “Swift” laten rijden dachten er enkelen.