Maand: september 2024

door Erik Heyvaert

Na twee weken afwezigheid was de Jos terug van de partij. Het was dan ook zijn rit naar Gooik die hij deze week, wegens tijdsgebrek, ging verkennen met de wagen. De Ledeberg in Roosdaal was onderbroken en de Jos rekende erop dat er wel ne snelvoeter was die voor een alternatieve omleiding kon zorgen. Tom V, met zijn parcourskennis, heeft ons peloton daar even op sleeptouw genomen. A la Jos was er vandaag geen gpx van de rit beschikbaar. Bij de Jos zit dat allemaal in zijn hoofd. Wetende dat er al een omleiding voorzien was, had het weinig zin om een vorige editie op de Garmin te zetten. Anders ligt dat spel constant te reclameren dat je uit koers bent.

Terug naar de start. 19 snelvoeters en de kleine van den beenhouwer waren present. Dokter Jan met kleine oogjes want Pukema heeft hem wat wakker gehouden. De Jos staat bij ons bekend als de sprekende klok die stipt om 08 uur aanzet. Deze keer was hij één minuut te vroeg, wat voor verwarring zorgde bij de andere clubleden. Hierdoor moesten sommigen al een fameuze cartouche verschieten om de twee kopmannen, Jos en snelle Jelle, bij te benen. Het was deze ochtend ook precies winter, wat direct opviel aan de verscheidenheid aan vestimentaire keuze in het peloton. Trui met lange mouwen, lange broek, arm- en beenstukken, enkelingen in korte broek en ja, zelfs eentje met winterbotjes. Onze voorzitter had vanmorgen blijkbaar nog wat prut in zijn ogen. Hij kwam niets wetend met de verkeerde outfit, zijnde trui van de vorige sponsor, aangereden. Hij zocht het excuus bij zijn leeftijd. Juist één jaartje ouder geworden laat blijkbaar zijn sporen na. Sommigen opperden al om hem te excommuniceren of geen punten toe te kennen. Maar laten we vergeefzaam zijn. Zelfs een voorzitter verdient een tweede kans. Maar één ding is zeker; bij recidive is ’t tournee general.

Het snelle vertrek werd uiteindelijk gecompenseerd door in een gezapig tempo richting Gooik te rijden. De Jos had een stop voorzien in Baar 28 te Gooik. Dat café gaat pas open om 10 uur. Dus vertrekken om 8 uur en wetende dat de stop al op 50 km ligt, wil zeggen dat we theoretisch niet sneller dan 25 km/hr mochten rijden. Gelukkig viel Jan VB plat waardoor we al wat tijd gewonnen hadden. Hier opperde Philip DK om in ’t vervolg al om 5 uur te vertrekken, kwestie om zeker op tijd in de tussenstop te zijn. Al prefereert hij één vertrek om 9 uur, aangezien hij ’s ochtends twee uur nodig heeft om klaar te komen. Erwin DC gaat dit bij het komend clubfeest eens verifiëren bij Philip zijn vrouw.

Desondanks waren we nog te vroeg aan de tussenstop. De voordeur was nog toe, dus gingen we langs achteren binnen. De cafébazin was goed gezind en ze bracht vlot twee opeengestapelde plateaus naar het terras. Bij ronde twee kwam ze af met een plateau vol frisdrank en Hans M zei dat ze deze gewoon op tafel mocht zetten. Hij zou de verdere verdeling wel doen. Hans M bleek echter geen vaste hand te hebben en om ongelukken te vermijden nam Hans VH de taak over. Ondertussen werd er ook gesleuteld aan de fiets van Joren B waar de ketting van zijn tandwiel gevallen was. Tom V en Hans VH waren de mecaniciens van dienst. In Onze Lieve-Vrouw-Lombeek doemde ineens de Hunselberg voor ons op. Terwijl de meesten moeizaam naar boven klauterden, stoof daar ineens Björn M het peloton voorbij. Kort en zeer krachtig. Da powerbeest gaf toe dat de beklimming geen meter verder mocht zijn of hij viel helemaal plat. Zijn pijlen had hij echter nog niet verschoten want hij nam samen met Joren B een groot deel van de terugrit voor zijn rekening. In het peloton was snelle Jelle Björn aan het ophitsen om op de Heirbaan, tussen Merchtem en Steenhuffel, het tempo nog wat op te voeren. Met 42 gemiddeld, en wind op kop, werden er weliswaar geen snelvoeters records verbroken, maar het ging toch stevig vooruit op dit Strava segment. 

Aangekomen aan ’t Coolhem bleek het terras ingenomen te zijn door andere wielertoeristen. Onze collega’s van Willaert-Van Boom waren zelfs verpatst naar het terras van Cinna’s. Wij blijven ons clublokaal trouw en binnen was het ook gezellig. Een mand vol boterhammen, lagen die van de Willaert erbij?, werd ons voorgeschoteld. De Willy zou de Willy niet zijn want hij stak vlotjes ene me heps en ene me keis in zijne mond. De eerste ronde was op kosten van Erwin zijn verjaardag, Jan VB zijne tournee hebben we nog altijd tegoed. 

Volgende week Gijzenzele. De Willy viel uit de lucht want hij is piloot. De weergoden zijn ons volgende week gunstig gezind dus zal die verkenning wel lukken. Hopelijk een sterk snelvoeters peloton, want onder de twintig rijders zijn we dit seizoen nog nauwelijks geweest. 

door Erik Heyvaert

Het ging vooruit, ja vooruit, het ging verbazend goed vooruit….met de wind in de rug.

Met 22 snelvoeters en 1 gastrijder, de sterke Yves van de Breendonkse Trappers, vertrokken we richting Emmadorp voor een van de snelste ritten op het programma van de snelvoeters. Met enkele minuten vertraging, want Jan VB had zijn portefeuille vergeten, knalden we met een kruissnelheid van boven de 40 km/h richting Emmadorp. Wij waren al in blijde verwachting van de tournee van Jan, die vorig weekend jarig was. De Willy had aangegeven dat hij vroeger ging afslaan want hij moest om 10h00 de kleinkinderen entertainen. Snelle Jelle en lange Marc legden er van in het begin de pees op. Toen Hans M deze sterke kopmannen afloste in de Prosperpolder stuurde hij het peloton de verkeerde afslag in, wat ervoor zorgde dat het peloton verbrokkeld richting café Het Verdronken Land stoof. Geen compassie voor degenen die de verkeerde afslag genomen hadden. 

Blijkbaar is het in Holland niet meer mogelijk om voor €5 twee consumpties te nuttigen. Tony moest zowaar bij Erwin gaan schooien achter €20 om het gat te vullen.

Erwin op de koersfiets vandaag. Hij heeft de einde leasing van Hans M gekocht tegen een goede prijs, volgens Hans toch, want voor iemand anders had hij €500 bijgeteld. Het blijft raar om Erwin op een koersfiets te zien rijden want we associëren hem nog steeds met diene kerel die met de mountainbike het snelvoeters peloton volgt. Nu komt hij zelfs op kop rijden om de rest zeer te doen. In Calpe reed Erwin vlotjes mee in het wiel van Mathieu VDP en kreeg hij van deze de opmerking dat zwarte schoenen en sokken not done zijn. Dus Erwin, witte schoenen en sokken en ge kunt met de René en Andy R gaan koersen. Ge gaat er ongetwijfeld prijzen halen. 

De terugweg ging iets minder vlot wegens de sterke tegenwind. Minder vlot wil zeggen tegen 35km/h waar Björn M het leeuwendeel voor zijn rekening nam.

Aan ’t Coolhem, ons clublokaal, nestelden we ons in ’t zonneke op het terras. De Jan met zijne gevulde portefeuille was er echter niet meer bij. Lap, daar gaat onze tournee. We vergeven maar vergeten niet. Het gemiddelde vandaag lag rond de 35 km/h, en volgens iemand zelfs 39,3 km/h, maar dit was waarschijnlijk te wijten aan het nuttigen van Cristal 0,0%. Ik mocht de naam niet vermelden want anders kreeg ik twee maand beeld zonder klank.

Ineens kwam daar zowaar onze voorzitter in vol clubornaat aangereden. Hij geraakte deze ochtend niet uit zijn bed en was dan maar naar de Waaienberg gereden. Kwestie om toch wat in het thema te blijven. 

door Erik Seghers

De Merckx boys & Michèle rit stond vandaag op onze planning. Volgens een old
fashion methode, geen GPX, maar bordjes aan de zijkant van de baan. Maar eerst verzamelen aan de oude abdij in Bornem. Vier eurokes neertellen als VWB-lid voor een prachtig voorgeschoteld parcours, met twee bevoorradingen. Onder een mooie blauwe hemel met hier en daar een zwarte pijl in gegraveerd. Deze keer was onze klokkenluider niet aanwezig, dus geen stress vandaag. We vetrokken iets na acht uur, we konden ons eigen ding doen. Op een rustig tempo werden de eerste 15 km afgehaspeld, dankzij onze voorzitter Chris en Marc V. Zalig genieten, rustig bij trappen en praten. Nadien had ik de eer om met onze meest aangename man van de club, sorry voor de rest, kop te doen. We deden een coopertest, welgeteld twaalf minuten, zoals het hoort. In Schepdaal was onze eerste stop met lekkernijen. Remco was daar niet te bespeuren, maar Hans had daar toch een Look-a-Like gespot.

Niet veel later na deze break, had ik dan toch die enige nagel die ze op het parcours hadden verstopt, opgeschept. Ja wadde, je moet maar geluk hebben, met zo een pechverhelpers. Nu was het Marc V om mijn fiets vast te houden, want de Patje D. had een voorgevoel waarschijnlijk. Hij had de vlucht vooruit gekozen, richting Pilar de Horadada! Eén volle maand zal hij daar vertoeven, wie kan zich dat allemaal permitteren? Ik ken er niet veel, jullie Erik en Michèle, recurrente Spanjegangers?

In de regio Relegem zagen we dan alle kleuren van de regenboog, enkel de 1000 luchtballonen ontbraken, maar ik had wel de luchtbom gekregen daarstraks. Onze kleuren van onze clubtenue werden vermengd met talloze andere kleuren van clubs. Het werd even een mengelmoes. Het liep vol van kleuren, zoals de benen bij sommigen onder ons. Na de tweede bevoorrading, met cola flesjes en al, moesten we nog 28 km volharden. We verzeilden achter een witte bestelwagen met opschrift “Opgepast fietsers!”, maar we zaten wel aan de verkeerde kant. En het duurde wel even voor we er langs konden. Op een gegeven ogenblik zette chauffeur Pierreke zich dan toch aan de kant, en er dook een heel peloton voor ons op. Marc B. zag zijn kans, en hij schoot als een raket langs zij. Hij knalde heel dat arsenaal voorbij. We moesten met de goede benen antwoord proberen te geven. Voor enkelen onder ons was het van het goede teveel, maar dankzij de mannen van ‘Julien’, konden we terug aansluiten in onze eigen nest. Misschien moeten we eens bij Sarah langs gaan, om hun te bedanken? Ik hoorde in onze rangen: ‘Wat een prachtige rit’, en zo was het! En al ging het de laatste 20 km snoeihard, we genieten nog steeds van ons semi-prof ploegje. Onze eerste schooldag zit er op! Tijd voor vakantie. Want zeg nu zelf wat is vermoeiender dan fietsen? Jawel, lesgeven aan die pagadders. Tot in oktober, maar niet voor de klas.