door Erik Seghers
Na vier weken afwezigheid, stond ik daar terug! Het leek wel of de winter zijn intrede al had gedaan. 1 graad, niet meer! Maar we schieten van start, weliswaar met de volle 2 minuten vertraging. Want onze eigen Nasrallah was er niet, zat hij veilig in zijn schuilkelder of was hij al naar Mallorca vertrokken?
Marc V wilde Erik H. ijdele hoop geven om op te klimmen in de rangorde door zich 2 minuten te verstoppen achter de hoek. Deze keer mocht het van iedereen een snelle start zijn, zodat het pompend bloed in onze aderen, ons zo snel mogelijk de nodige warmte zou geven. Het zal sowieso warmer zijn in Calpé, en dan nog in het vernieuwde etablissement van onze sponsor. Het zou maar evengoed kunnen zijn dat die fiets ginder aan de haak blijft hangen.
De eerste echte klim vandaag, is de koereit. Daarboven zouden we Els en Tom terug aantreffen, want ze hadden enkele kilometers ervoor een zijsprong gemaakt. Tom heeft half ziek dit parcours uit zijn hoed getoverd, wat zou het zijn als hij zich 100 % goed moest voelen? Het was nu al zo prachtig uitgetekend.
Een goede zes kilometer voor onze tussenstop te Schepdaal, viel er eentje plat. Nee, het waren niet de koeien die daar zo mooi plat lagen in die groene weiden. Het was één van onze vrouwelijke leden tussen al dat stierengeweld. Een snakebite. Kwam het door haar kleine hartje dat amper 100 slagen per minuut haalt, of had ze gewoon die rots niet kunnen ontwijken?
Na deze passage dachten we, seffens een kleine hap en drankje bij de Remco,
maar niets was minder waar. Er werd prompt beslist om de stop rechts te laten
liggen en door te rijden. Na Kopecky, misschien deze namiddag goud voor
Evenepoel?
Éen van de laatste lastigheden vandaag was de Vrijthout. Een klim die de Nico
blijkbaar goed ligt, en weg was hij, achter de vluchters aan. En het mag gezegd
worden, de Erikken lukten het ook aardig om dat beest onder controle te krijgen. Niet de Nico en die vluchters, maar die verdomde Vrijthout. Wat rust allemaal met een mens kan doen.
En daar was dat ene moment weer, Ghekiere kon het niet laten om zijn
handtastelijkheden weer boven te halen. De paus kan weer zijn speech herimproviseren deze avond in het MIS concert.
Door de laatste 30 kilometer het tempo hoog te houden, werd er beslist om bij de aankomst aan ons clublokaal, om plaats te nemen op het terras. We hadden het er immers warm van gekregen. Het was blijkbaar de verkeerde keuze, na één voetbal half-time, werd er beslist om naar binnen te trekken, of huiswaarts te keren. Die grote pinten en de boterhammen met kaas en hesp brachten geen soelaas. Het eindigde vandaag zoals het deze ochtend begonnen was: Te koud!
