Door Erik Seghers
ROOD.
Het pleintje in Kalfort stond maar half vol deze ochtend met 17 dappere kandidaten.
Speelde de buienradar weeral de spelbreker? Maar we vormden een mooie formatie. En ons besluit stond vast: Het ging droog blijven deze voormiddag! 7H30 Stipt en wie was er weeral weg? Den Heyvaert reed er snel achter en in zijn zog, wij. Als hij Jos bijbeende, werd het tempo eruit gehaald. Het tempo van de eerste 45 minuten deed ons goed. Dank aan onze parcoursbouwer Erik H. Hij verdient dit kopwerk zoals zijn eerste plaats in het klassement!
Twee ritten meer dan zijn eerste achtervolgers. Er was dan ook veel getetter in de rangen. Ging het over politiek, voetbal, de Nys of ging het over het prachtige vredesvoorstel van Meneer Poetin? Ik weet het niet, maar het viel me op. Maar voor we wel en goed aan het tweede uur begonnen, ging het tempo de hoogte in. Daar waren Hans T en den Dave. Zwijgen en rijden. We passeerden in Diegem Levi’ s en in Zaventem het schooltje van ons Els. En ja, niet veel later was het zover, de regen die niet ging vallen, was er. Het rood veranderde plots in veel geel en zwart. Enkel de Die Hards bleven trouw aan hun partij. Bartje en zijn nieuwe regeringsvorming was een feit. Michèle zag die partijvorming echt niet zitten en stapte eruit. Niet uit het leven, maar ze keerde gewoon haar kar, weg van de rest, weerom die achterrem die het vertikte.
We zaten nu echt in het heuvelachtige gedeelte van het traject. Het werd enkel nog zwarter voor onze ogen. Het Afrikaplein in Tervuren deed zijn werk, door de bomen door op slechte banen. Opletten geblazen.
Maar we rijden verder richting ons doel, naar het meer van Genval. Voor we daar passeren neemt Els haar gebruikelijke inkorting. Ze weet wat er op ons gaat afkomen, enorme kuitenbijters, het ontploft! Zonder weliswaar echte slachtoffers. Alhoewel even dachten we dat onze voorzitter en Jan weer tegen de grond lagen. Maar nee, daar verschenen ze in de achtergrond, mooi samen naast elkaar, op 1 lijn. Nu was het vlammen naar onze stop in Neerijse. Het was daar open deur. Els en Tom hadden geen zin om in den trok te zitten, dus reden wezenlijk door, of hadden ze gewoon behoefte aan een romantisch moment? Een half uur later zette we de achtervolging in, richting Leefdaal. In Everberg viel Joren nog even plat. Daar heb je dan papa, die je soms zo hard nodig hebt. Met hulp van onze technieker had Marc dan ook nog wat tijd over om zijn kakje te placeren in de graskant. Exact 7 minuten en 36 seconden, om de band te vervangen. Nu leek de snelheid niet meer te gaan zakken. Alhoewel, bij de braderij in Steenokkerzeel merkten we dat Willy M. weg was. Zat hij daar iets te zoeken tussen al dat volk? Nee hoor, gewoon iets daarvoor rechtdoor gereden aan een afgesloten weg en de grote baan op. De rest volgde de omleiding en baande zich kris-kras een uitweg door het dorp.
De laatste 25 km richting ons pleintje gingen nog harder. Plots was ook onze opa daar terug, zonder boodschappen weliswaar. Het was een mooie comeback van Melissa’s kleine Rousseau. En ook mijn comeback als vliegende reporter vandaag. Maar we hebben onze reserve kandidaten. En nu nog wat akkoordjes sluiten in het Coolhem. Ik blijf neutraal.
