Door Chris Verheyden
Dat de introductie van iets nieuws niet altijd loopt zoals verwacht, weten we allemaal. Het was niet anders met de volgwagen beschikbaar gesteld door carrosserie Tierens. Stond die aan de garage? Stond die bij Eddy thuis? Zaten de reservewielen en de gereedschapskisten erin? Allemaal vragen die chauffeur van dienst meester Eddy zich zondagmorgen stelde. Het heeft dan ook enige tijd geduurd voor die allemaal opgelost waren. Het leek wel of er een mol in het spel was. Guido misschien?
Maar meester Eddy loste alle vraagstukken 1 voor 1 op en verscheen stipt om 08.00 aan het vertrek. Tja, voor iemand die al jaren de Kalfortse jeugd slimmer probeert te maken mag dat geen probleem zijn.
De weersvoorspellingen van de buienradars waren niet erg fraai met als resultaat een beperkte groep van 9 die-hards. Jos was comme d’habitude als een hazewind vertrokken doch stond na 1 bocht al stil voor een overweg. Gelukkig was het droog.
In Temse was chauffeur van dienst meester Eddy even het noorden kwijt maar broerlief pikte hem gelukkig op bij het station. Iets voorbij Rupelmonde werd de groep verrijkt met een tiende man. Hij was blijkbaar de enige startende van hun club op linkeroever en ging graag op onze gastvrijheid in om een eindje mee aan te pikken.
De engelsen hebben koning Karel en wij hebben jonkheer Jelle. Schnelle Jelle was weer in goeden doen en niet van de kop af te slaan. Den Dave was het andere trekpaard dat ons vlotjes door de polders loodste.
Patje had er blijkbaar zin in en wou ons perse filmen: het zou zo eens droog kunnen blijven en wie allemaal zou er dan geen ongelijk gehad hebben.
Stop in Sint-Gilles-Waas, niet in de traditionele Breugel die gesloten was maar even verder in café Den Blinker. Nu, blinken deden we al lang niet meer. Dankzij de natte polderwegen was ons aanzien vervaagd tot een bende modderfiguren. Voor de uitbaatster een 2de opkuis na het vorige gelag dat tot halfzes ’s morgens had geduurd. Sint-Gillis-Waas, blijkbaar een oord waar men serieus de bloemetjes kan buitenzetten. Trekpaarden hebben goed voeder nodig dacht den Dave en hij stak ne worst achter de kiezen.
En dat die bloemetjes niet zouden verdrogen was direct na de stop al te merken. Kemzeke, Puyvelde, Belsele, Waasmunster. Het weer bleef Sombeke en nat. Doch de draf zat er nog altijd in en het kortste pad bracht ons veilig en wel in Kalfort waar de bitterballen en een rondje van de uitbaatster de nattigheid en gemodder even deden vergeten.