Door Erik Heyvaert
Oep en af, draaien en keren rond Erpe-Mere. Erpe wie, Erpe waar? Al jaren passeren we niet meer via Erpe-Mere. Vroeger, in den tijd dat de dinosauriërs nog spraken ging de rit inderdaad naar Erpe-Mere, maar in de loop der jaren is het parcours steeds gewijzigd met kortere en langere versies. Soms dachten we dat parcoursbouwer Willy helemaal de weg kwijt was, maar telkens kwam het op de een of andere manier toch goed. Met deze versie rijden we nu tot Hemelveerdegem, een deelgemeente van Lierde. De afstand tussen beide gemeenten bedraagt ongeveer 20km. Tradities zijn mooi, maar soms moet men meegaan met de tijd en zal je nu bij enkele vernieuwingsgezinde snelvoeters Hemelveerdegem zien verschijnen op Strava.
In ieder geval heeft de Willy met het parcours zijn best gedaan: hier en daar nog meer het groen opgezocht en 2 steile klimmen gingen eruit zodat iedereen goed zou mee kunnen. Ook niet makkelijk om een rit van bijna 130 km te verkennen (nvdr).
We waren vanmorgen met 20 snelvoeters. Ik had mijne schoonzoon, dus ook die van Michèle, kunnen overhalen om eens als gastrijder mee te rijden. Met 21 stonden we aan de start, die wat onwennig verliep want onze Willebroekse sprekende klok was niet aanwezig. Hij moest naar een brunch. Dus niet klokvast kwam er rond 07.30 toch schot in het peloton. Jos zijn koppositie werd ingenomen door Marc V. Vader en zoon bepaalden het tempo dat naar snelvoeters normen heel gemoedelijk verliep. Volgens sommigen misschien iets te gemoedelijk want na 15km kwam groot kanon Yvan de plaats van Marc innemen. Niet dat de Marc hierom rouwig was, maar de kilometerteller ging plots met 5 km/h de hoogte in. We mochten vandaag Patje terug verwelkomen in ons peloton. Hij was enkele weken terug in Spanje ten val gekomen met een sleutelbeenbreuk tot gevolg. Vandaag nam hij zijn vertrouwde positie in de staart van het peloton terug in. Hij is in vorm, en later op het terras van ’t Coolhem bleek dat hij zijn koppositie van “het snelst zijn pint leegdrinken” terug wilde opeisen. De Willy, morgen 69 jaar oud, had een stop voorzien in café De Paling in Herzele. Ook hier is de tijd blijven stilstaan en werd de prijslijst al jaren niet meer aangepast. We hadden zowaar tientallen euro’s overschot. Hier moeten we nog stoppen. De terugrit was met wind in de rug met gevolg dat zelfs bergop de snelheid verschroeiend hard was. Marc B en snelle Jelle sleurden de troepen vooruit. Na kilometers kopwerk lieten ze zich uitzakken en direct werd hun koppositie overgenomen door snelvoeters die ook eens wilden tonen dat ze “goe poeier” in hun benen hadden.
In ’t Coolhem was het terras nog vrij en vrijwel iedereen besloot om nog iets te drinken na de rit. De Willy betaalde den eerste voor zijn verjaardag. Proficiat Willy en nen dikke merci.
De Gie begon overtuigend met een watertje
De schoonzoon werd gezien als de look-a-like van Tom Dumoulin. Ook sportief bleek hij snelvoeter waardig te zijn, al is er binnen de snelvoeters een consensus; het haar van zijn benen moet eraf. Nu ons oudste dochter nog overtuigen. Zij houdt van zijne bontjas.
Volgende week Alsemberg. Hopelijk ligt er geen sneeuw meer.
