door Erik Seghers
Ik zou er 30 pagina’s over kunnen schrijven, dat is meer dan één uur leesplezier! Maar dat ga ik niet doen. Toch ga ik ze een vermelding geven. Het eerste volle uur, reden ze daar op kop: Patrick en Marc B. Het ging wel aan een gemoedelijker tempo als anders, maar toch berenwerk onder deze omstandigheden. Rond de 32 bleef het schommelen op onze Garmins. En safety First speelde ook mee vandaag, het was namelijk nat en winderig onderweg. Langs de Côte de La Piscine reden we richting Vrijthout. De banen leken hier en daar zelfs meer op een zwembad. Maar nog iets te koud om daar echt met volle moed in te duiken. Downhill ging ik daar de troepen eens inspecteren, 14 in totaal heb ik er moeten voorbij vlammen, om dan als eerste beneden aan te komen. Daar werden we even opgehouden door een dikke Mercedes. Zonder pinken reed hij dan nog naar rechts, wij naar links. Om daar de brug van de Assestraat op te knallen.
Met de bollen van Brussel in het vizier moest Lange Marc eerst zijn band vervangen. Heeft hij door dat kopwerk op zijn adem getrapt en dat putje in de weg niet opgemerkt?
Vandaag voelde de verplichte stop niet zo koud aan als vorige week. Het zonnetje dat geregeld kwam piepen door de wolken gaf ons dat beetje extra warmte vandaag. Zouden we met volgwagen, sneller beholpen geweest zijn vandaag of vorige week met deze pech? Ik denk het niet, want zoveel verschillende wielen en remsystemen maakt het er niet gemakkelijker op. En wie heeft er nu in de volgwagen een steen liggen? Dus bestuur, we zijn blij dat jullie in de week samen komen om zo een goede beslissingen te nemen, schol!
Nadien werden de troepen verder aangestuurd door berenwerk van Ivan en Frank. Vorig jaar reed onze piloot van dienst Willy nog met drie man rond hier, nu mocht hij dat aantal al maal vijf doen. Prachtig heuvelachtige parcours, deed ons zelfs soms denken aan de Ardennen. Mooie smalle wegen kregen we voorgeschoteld, met modder en water overgoten. Sint-Anna-Pede, Itterbeek en Groot-Bijgaarden werden aangedaan. Ineens ook de naam van deze rit. Na de kassei in Kobbegem kwam dan het klimmetje van het Ganzenbos. Daarvoor was ons natuurtalent met zijn MTB al serieus wat kopwerk aan het verrichten. Dat zijn we niet echt gewoon van hem, maar op die klim moest ik hem voor blijven. Het ego is nu soms eenmaal sterker dan mezelf. Maar die beer is niet tegen te houden. Ook de man met de natste naam van ons clubje liet het niet gebeuren. Dan nog maar een paar klimmetjes mee pikken tussen Mollem en Brussegem. Om dan veelal bergaf naar onze nest terug te keren. Wel met die verdomde wind op kop of sterke zijwind. Het gemiddelde lag vandaag niet zo hoog, maar het voelde wel zo aan door deze stormwind en pittige hellingen onderweg.
Daarna alleen naar huis, want de anderen wilden eerst nog langs het Coolhem passeren voor die overheerlijke cola’s en 1 pint, of was het andersom?
