Ondanks de slechte weersvoorspelling stonden er toch 8 snelvoeters aan de start. De negende, Frank, verscholen achter een verkeerslicht, werd opgepikt aan de brug van Temse. Het weer viel al bij al nog heel goed mee zelfs zo dat sommigen onzeker waren over hun regenvestje: aan of uit?
Eens voorbij Melsele dorp kregen we een felle tegenwind pal op de kop. De ene heeft daar meer last van dan de ander. Bij Jos speelde het blijkbaar allemaal geen rol. Joske Duracel maakte zijn naam waar. Ik denk dat zijn batterijen terug opgeladen werden tijdens de rit. Er stond echt geen maat op en geen inspanning was hem te veel. Telkens de teller naar 35 en meer. In de langestraat waren er gelukkig nog andere sterke kopdoeners zoals de Frank en ook Luc liet zich niet onbetuigd.
Sinds we deze rit doen was het de eerste keer dat we niet op het terras maar binnen in café Breugel moesten postvatten. Na de pauze ging het richting Puyvelde. In één van de gladde bochten zorgde Chris nog voor een ferme opschrikker: een ferme schuiver met beide wielen die eindigde in iemands gazon. Gelukkig geen valpartij, een klein Vanderpoelke als het ware.
Tegenwind veranderde langzaam in meewind. “Qua inspanning maakt dat bij ons blijkbaar niet veel verschil”, merkte Marc Verheyen op.
En in café Coolhem hadden ze bij aankomst lekkere soep met balletjes. Die smaakten.
Volgende week nog een keer richting de polders met de Axel Classic rit.
