Moa Vent Toch !
Ganna toch weg, niet Van Aert maar Lampaert in het geel na dag 1! Het is allemaal te beginnen in Denemarken, maar ons vertrek is nog steeds in Kafort. Zweden en Finland bij de Navo, van 40000 naar 300000 militairen aan de oostgrens, 6 nieuwe leden bij de Snelvoeters.
Zoals de torenhoge inflatie de laatste maanden, stijgt dus blijkbaar alles evenredig mee. Schoenen in de klikpedalen, en weg zijn wij.
Jelle heeft blijkbaar zijn vast stekje aan de kop duur verkocht aan de Merckx. Half uur kopwerk samen met de Scheers met de wint op de snuit. Nadien pakken Dave en Hans de rollen over. Via de Callebaut fabriek , zonder geur deze keer, denderen we salmonella vrij door richting Lede. De eerste echte test voor de klimmersbenen, is de Rekelberg te Michelbeke. Er wordt goed doorgetrokken vooraan en al snel vormt er zich een mini-van achteraan. Daarna de Pottenberg in Brakel, 1 km lang naar boven. Het kaf wordt hier van het koren geschoren. Achteraan in de Mini-van spotten we ook de geschorene Kristof, die weet zijn ritten steeds goed uit te kiezen.
Dan de apotheose van de dag, den Berendries. Deze ligt in Lembeek, 1.8 kmlang klimmen in 2 knikken. Ik denk dat sommige liever op dit moment in Rock Werchter zaten of op 1 of ander festival te Lommel.
Dan een spit stop te Woubrechtegem, kleine gemeente in de Denderstreek, in een exotisch establissement waar duivenmelkers thuis zijn. Nee, geen mojito voor ons maar wel iets fris achterover slaan.
Na de break komt Lange Marc op de proppen om samen met Dave ons op gang te trekken. Juist voor Aalst begint de nervositeit toe te slaan in ons peloton, iedereen zoekt een goed plaatsje want de Storebaeltsbroen (-brug) te Olst komt eraan. Al een geluk dat de wind ons gunstig staat. Geen ijzeren gordijn voor onze neus maar wind op kop.
Nog even worden we opgehouden door een naar slecht verbrande benzine stinkende oldtimer. Nee, nee, niemand van de club, maar een auto met een pasgehuwd koppeltje erin.
Via Buggenhout en Lippelo terug naar onze vaste stek met in het Coolhem café, allerhande – voor sommigen vette – hapjes en het nodige bier voor handen.
Er moet nog enkel een dankwoord af voor onze verkenners van deze week: Willy, Guido en Patrick. Merci voor het mooie parcours en vooral voor het weglaten van de 3 kasseistroken (nvdr – wat zijn we watjes geworden).
EN Marc Verheyen : Man MERCI voor het nodige kopwerk vandaag !
