Door Eddy Daems
Schots en scheef, maar we staan er gelukkig allemaal op
De tweede, maar ook meteen de laatste rit dat we ons nog even konden draaien in bed, want vanaf volgende zondag loopt onze wekker een halfuurtje vroeger af.
Kort opzoekwerk leert ons dat ‘Waas’ komt van het Germaanse ‘wasu’, dat ‘drassige grond’ of ‘slijk’ betekent. Daar hadden we de voorbije maanden genoeg van. Gelukkig beleefden we vandaag zowaar een compleet droge voormiddag.
En het was alsof niemand wou ontbreken op deze Land van Waasroute van de Marc B en terecht, want de route was pico bello in orde: mooie wegen, weinig verkeer… Op die ene wegpiraat na die ons op de Hingenesteenweg met zijn Mini van de baan wou rijden. (Of hoe zelfs na het dodelijk ongeval met wielertoeristen in Antwerpen sommige hardleerse automobilisten zich toch onaantastbaar blijven wanen!) Toegegeven, misschien gingen we net iets te vlot door de dorpskernen, zoals Erik C opmerkte.
Als zelfs Tom V speciaal van Calpe afkomt naar het nederige Kalfort om deze rit met ons te rijden. Tenslotte verschillen CAL-pe en KAL-fort maar enkele letters (en enkele graden!).
Willy M had zijn neef Senne speciaal meegebracht om even als fotograaf te fungeren, want zo vaak zullen we dit seizoen niet met meer zijn dan 35, dus het ideale moment voor een groepsfoto (inderdaad, Chris, die foto op de website mag eens vervangen worden!).
Van onze voorzitter kregen we tijdens de rit de geruststellende woorden dat alles weer OK was met zijn hartslag. Voor de zekerheid plant hij wel een bezoek aan de cardioloog en rondvraag in ons peloton leert ons dat hij niet alleen is. Helaas, we worden er inderdaad allemaal niet jonger op! Dat maakte gelegenheidsfotograaf Senne nog maar eens pijnlijk duidelijk, want hij volgde ons probleemloos, met nauwelijks enkele kilometers in de benen.
Halfweg hield het peloton plots halt. Achteraan dacht men aan een plas- en eetpauze, maar het was Patje D met ne platten tuub. Hans VH wou nog even een poging doen zijn record ‘binnenband vervangen’ te verbeteren. Tevergeefs, want de herstelling bleef maar duren. De commentaar van Patje was: ‘Mijnen as zat vast in mijne kader! Te weinig vet volgens de specialisten!’ En dat terwijl een deel Snelvoeters uit hun vel bibberden. En heus niet alleen de Philip DK, want die was de voorbije winter zowaar drie kilogram aangekomen. Het was vooral Tom V die die koude Belgische temperaturen maar niks vond.
In Branst aan de kerk vond Erwin DC het nog eens nodig ons zijn indrukwekkend atletisch vermogen te tonen: hoe hij een job als reporter probleemloos combineert met zijn ritjes op de mountainbike… Er zijn er weinigen die het hem nadoen!
Het nodige beeldmateriaal dat vandaag geschoten werd, zal onze sponsor Erik VB verblijden. Hopelijk zien we hem één van deze weken ook eens in ons pelotonnetje rondrijden.
Na afloop was er weer die moeilijke keuze: bij den Benny blijven plakken of het vrouwtje gelukkig maken en Remco ritwinst zien pakken in Parijs-Nice.
Samengevat: een plezant ritteke (90 km op 2.50 uur aan een gemiddeld vermogen van 180W) om te onthouden en nog es over te doen!
