Met 23 hadden we een mooi deelnemersveld vanmorgen. Mooi, zeker daar de weersvoorspelling niet zo mooi was. Droog vertrekken en vanaf een uur of 10 lichte regen. Doch bij het begin van het seizoen is er traditioneel veel goesting en wil iedereen zijn conditie opkrikken.
Ook veel wind en Jelle offerde zich op door meteen een koppositie in te nemen. Dat ging evenwel niet zonder moeite. Met bij momenten een hartslag van 190 en een volledige drinkbus tegen een droge mond verzette Jelle puik kopwerk waarvoor de anderen hem dankbaar waren.
Daarna was het de beurt aan de twee Hansen. Ook knap temeer daar Hans Tierens gisteren ook de zaterdagrit van Luc De Wachter in Liezele had mee gereden, bijna heel de tijd op kop. En de andere Hans sukkelde met rugpijn. Maar gedurende de rit raakte hij er van verlost. Waarvoor afzien op kop toch al niet goed voor is.
Buiten Hans T waren er gisteren nog andere kilometervreters. Ondere andere Dirk en Bart, die hadden de parel van het hageland gereden. Naar het schijnt een heel mooie rit maar ook daar speelde de wind parten. Chris had als piloot de polderritten Melsele en Hulst voor volgende maand gaan verkennen. “Hoe sterk is de eenzame fietser…”, zingt Boudewijn De Groot. “Nog niet sterk genoeg”, is dan het antwoord. Maar Snelvoeters die in ‘t weekend een dubbel doen, zijn niet alleen trouwe clubleden maar weten dat ze ook een uitstekende zaak doen voor de conditie.
De weersvoorspellingen voor de rit naar Meldert kwamen spijtig genoeg uit. Vanaf omgeving Meldert begon het toch te druppelen en was er geen ontkomen meer aan. Lange Mark was niet goed vandaag, pijn aan de heup. Ontsteking? Hopelijk herstelt hij snel want zijn kaliber kunnen we best gebruiken bij deze winderige ritten.
Als gastrijders hadden we vandaag een Triatlon koppel mee. Daar had Patje Daems voor gezorgd. Marie en Jeroen waren charmant gezelschap, goed voor een sympathieke babbel.
Op de terugweg konden we gelukkig profiteren van de meewind en klom het gemiddelde terug boven de dertig. De nattigheid nam toe en iets voor Opwijk gingen de regenvestjes aan. Was het niet tegen de regen dan wel tegen de opspattende modder. Bijna waren we Patje Daems kwijtgespeeld die blijkbaar nogal lang treuzelde over: doe ik het aan of laat ik het uit?
Gelukkig kwamen we in Opwijk weer bijeen en kon de tocht succesvol afgewerkt worden over het door piloot Willy M verkende parcours.
