door Erik Heyvaert
Tijdens de rit kwam hete Erik mij vragen of ik het verslag wou schrijven. Hij had geen tijd maar zou vanaf volgende week terug de draad opnemen. Hete Erik, onze poëtische romanticus, is momenteel zijn tweede roman aan het schrijven. Voor mij is zijn schrijfstijl van een te hoogstaand niveau. Wil ik dit lezen, dan zal het mij zoals bij de ganzen via een trechter in de strot moeten toegediend worden. Maar voor iedere stijl is er een publiek. Mijn stijl is eerder riooljournalistiek met ongezouten opmerkingen op smoelenboek, wat zich soms ook weerspiegelt in mijn verslaggeving over onze clubritten. Het zou niet de eerste keer zijn dat onze voorzitter zijn zwarte alcoholstift heeft moeten bovenhalen om te extreme opmerkingen te censureren.
De parking om 07h30. De weersvoorspellingen geven niet veel goeds. Vorig weekend werd er ook regen gegeven maar we hadden de rit naar het meer van Genval volledig droog kunnen afwerken. Dus met een sprankeltje hoop op nog een droge rit stonden er toch 14 snelvoeters aan de start. Zelfs Eddy T was present, iemand die normaal gezien past voor regenritten. Achteraf gaf hij toe dat hij het weerbericht volledig verkeerd ingeschat had. Guido M had aan zijne compagnon de route, Hans M, laten weten dat de buienrader veel rode plekken gaf boven de regio waar we naartoe reden, en hij vandaag verstek gaf.
Ruim twee minuten te laat, ondanks de aanwezigheid van onze nochtans stipte Jos, vertrokken we voor deze 125km vlakke rit. De enige hoogtemeters vandaag werden gepresteerd op viaducten over snel- en waterwegen. Juist vertrokken kwam de kleine van den beenhouwer ons nog tegemoet gereden. Dankzij hem waren we met 15 en mochten we reglementair op de baan rijden. De kleine is ne coureur in opleiding en de club laat toe dat coureurs als training of revalidatie met ons meerijden. Als zoon van nen beenhouwer zal hij ons bij de sluitingsrit wel eens kunnen trakteren op een BBQ of dergelijks. Kwestie van sponsoring ter ondersteuning naar de opbouw van zijn wielercarrière.
Loslopend wild stond vandaag centraal gedurende deze rit. Eerst werd onze weg versperd door een zwaan die voor ons peloton met wijd uitgespreide vleugels ging lopen. Het was precies Kim Gevaert met platvoeten, om iets verder voor twee overstekende reetjes in de remmen te moeten gaan. Onderweg viel het oog nog op ander loslopend wild, voorzien van mooie oren en poten, waardoor ondergetekende knal in ne put reed. De madam was er niet bij dus kon ik me al iets meer permitteren. Over de madammen gesproken, die van ons heeft verstek laten gaan wegens dogsitten, en Els is als een echte berggeit meerdere cols en de Mont Ventoux aan het beklimmen. Tom V is haar aan het trainen zodat wij, snelvoeters, binnenkort mogen genieten van Els haar poep, kont of hoe je de billen ook maar wil benoemen, terwijl zij als een speer het snelvoeters peloton aantrekt bij een beklimming.
Terug naar de rit. Doorweekt werd er toch beslist om te stoppen aan het boerenhof te Oelegem. De meningen waren verdeeld. Misschien in de toekomst afspreken dat er bij regen niet gestopt wordt. Alvast een agendapunt voor de volgende ledenvergadering. Ik heb nog nooit iemand zo hard zien bibberen als Philip DK gedurende deze tussenstop.
De zool van dokter Jan zijn schoen was losgekomen. Gelukkig had de cafébazin ducktape liggen en kon meneer doktoor zijn schoen opereren. Het was wel geen schoonheidsoperatie. Een schoen vol ducktape stond anders wel niet slecht naast zijn fiets waar het stuurlint ook al bijgewerkt werd met zwarte isolatietape. De terugrit verliep verliep bij momenten chaotisch. De GPX kwam niet overeen met wat onze piloot Marc V in zijn gedachte had.
Voor Jelle V, de zoon van onze piloot, was het vandaag ook een pechdag. Na een jump over een verkeerskussen voelde hij ineens een raar gevoel aan zijn stuur. Gelukkig heeft hij op tijd kunnen stoppen of de gevolgen waren waarschijnlijk ernstig kunnen zijn. De pen van zijn voorvork was afgebroken waardoor zijn stuur los kwam te bengelen. moest dit in volle rit gebeurd zijn was een val onvermijdelijk.
Tomorrowland omschrijden via de blauwe bruggen, weeral extra hoogtemeters, en via Leest en Tisselt huiswaarts keren. In Tisselt werd het eindelijk droog. Rij ik rechtstreeks naar huis of rij ik nog mee naar het clublokaal? Doorweekt verlangde ik naar een warm bad, maar een clubrit hoort afgesloten te worden in het clublokaal. De boterhammen smaakten en het bier eveneens. Ondanks het slechte weer toch een geslaagde clubrit.
Volgende week de Leeuw van Waterloo. Weer of geen weer, allen massaal present!