Door Erik Seghers
Peulis met Stop!
Oktober, de laatste ritten van de club staan voor de deur. En het lijkt of de deur openstaat, want eenmaal buiten voelt het zo koud aan. Doch staan er aan de start enkele hete beren met korte broek. Patrick is het dikst ingeduffeld. Hij heeft dan ook een maand tussen de hete Conchita’s gezeten, hopelijk exemplaren zonder snor.
8H31, iedereen uitgeslapen, en fris en monter aan de start. De motoren worden in gang getrapt. Richting Breendonk, waar we den Duvel links van ons laten liggen. Die Duvels zijn voor straks! De afstand duikt toch onder de 100 km, dus een makkie, om even van dat drankje te blijven. Via Muizen rijden we de dierentuin voorbij. Vandaag hebben we geen muizenissen in ons hoofd. Want op die fiets telt maar ding, dat achterwiel van onze voorganger niet loslaten. En ondertussen wegdromen. Alsof je de Euromillions gewonnen hebt. De ene villa na de andere flitsen door ons hoofd, soms zijn er wel heuse kastelen bij. Of rijden we op dat moment gewoon door Keerbergen? En of het keren is. De ene bocht na de andere. Sommigen rijden blindelings mee in het peloton, vertrouwend op onze voorligger. Remmen en dan terug optrekken, na elke bocht weer.
Dan echt remmen! Plaspauze. Of moest er iemand gewoon zijn handen even opwarmen? Zijn handen verdwenen in zijn zak, of was het eronder? Nadien bleek toch, dat er 1 vinger was opgewarmd. Ja, in Spanje was het nu éénmaal warmer.
J&J leidden ons nu naar Peulis. Daar aangekomen, in dat Paradijs, was er twijfel en verontwaardiging.
Stoppen of niet stoppen? Natuurlijk stoppen, want het was rood licht. Na wat gepalaver, Ja …nee .. ja .. zaten we na een vijftal minuten toch allemaal binnen in dat Aards Paradijs! Behalve Eddy, die bleef wachten op dat groene licht!
Daarbinnen leek het wel het echte paradijs. Wij gingen voor het buffet, daarentegen Marc B, had iets anders in het vizier.
Toen het eindelijk groen werd, riep den Merckx zo hard hij kon. Wij allen snel naar buiten, maar het duurde niet lang of we waren half bevroren. Dankzij onze kopmannen, Jelle, Joren , Hans T en nog enkele anderen was die koude snel verleden tijd! We leken wel rondjes te rijden in Duffel. Maar als zotten bleven we doordraaien, tot we uit dat verdomde Duffel uit waren. Op een gegeven moment konden we de Waarloose steenweg oversteken, richting Reet. Marc V. vertelde ons zonder blozen dat hij daar van de week nog gepasseerd had, op die bewuste baan. Hij moest nog snel iets in de brievenbus gaan steken. Maar op die baan is er geen B-post, ja hallo! Hij kreeg die zogezegde brief zogezegd niet dichtgeplakt. En maar blijven likken, maar aan wat dan?
Die beruchte steenweg.
Daarna ging het supersnel, over de brug, om zo af te zakken naar Boom centrum. Daar waren Conchita, Hans VH en Jan VB al lang geleden voorbij gereden. Moest hij gaan werken of was hij terug naar Spanje vertrokken met zijn 2 kompanen? Wij blijven hier, onze sponsor wat naambekendheid geven. Cyclingcalpé, toch ook een beetje Spanje hier, of niet?
