WTC De Snelvoeters

Door Erik Seghers

Door de onmiddellijke stopzetting in maart van Patje, de volgman, heeft het bestuur een nieuw plan gelanceerd. Vanaf begin mei tot eind Augustus zullen de piloten leiden en de andere apostelen ieder om beurt vliegen met de volgauto van Eddy T.

Maar wat zal dit volgend jaar brengen als er enkel nog piloten zullen zijn, wie gaat er dan vliegen? Maar zover zijn we nog niet en het nieuwe volgsysteem zal sowieso wel op een democratische manier gestemd worden, niet? Niet getreurd, iedereen vertrekt nu samen met de fiets met piloot.

Onze eerste echte heuvelrit zal ons naar Kester leiden, onze Brabantse klassieker. En het beloofde een mooie dag te worden, daar is de zon, daar is de lente, gisteren dan toch. We zijn met 31 renners en onze VAR piloot Erik H. zit in zijn luie zetel.

Het tempo gaat direct de hoogte in, met een zijwind in ons voordeel. De eerste test ligt op de Koereit, aan een gezapig ritme. Even later nemen we dan de duik op het nieuwe asfalt wegdek van de Vrijthout. Zo zakken we verder af naar het Brusselse. 

In Gooik merken we mysterieuze ballonnen op, zijn het Chinese spionage ballonnen?

Ongeveer halverwege zien we voor de eerste maal het bordje Kester verschijnen. Maar aanvallen doen we nog niet, als aasgieren blijven we even rondcirkelen. En op het goede moment zetten we de aanval in, recht Kester binnen.

Na de aanval tijd om in het Dravershof te Pepingen ons drankje te nuttigen. Op de veel te smalle bankjes proberen we er niet af te schuiven. Twintig minuutjes later kruipen we terug op onze horses, om al direct verkleumd te zitten.

En nog wat later, vallen bij God de eerste druppels, en het is niet van ons zweet .

We proberen ons warm te houden door op de klimmetjes wat meer power te geven. Maar plots, ergens tussen Dilbeek en Zellik valt het op een helling stil. Oeps, ik had beter niet opgemerkt en geroepen: “Het valt stil!” “Zwijg, zwijg”, hoor ik plots galmen! 

Wat een mooi parcours weeral, stel u daarbij nog een blauwe hemel en zonneschijn bij, WOW! 

We passeren tot slot nog enkele hellingen in Kobbegem en Asse.

Wat me enorm opviel vandaag, Jelle die bijna steeds aan kop reed en zo galant was. Steeds achteruit kijkende of iedereen mee was en soms wat afstopte, waar was onze kapoen gebleven? Was het uit eigen gevoel of was hij op het matje geroepen? 

Zoals die moslim die zijn matje uitklopte vooraleer hij een gebedje ging schieten, werkte zijn motor niet dacht die voorbijganger?

Aangekomen in Kalfort tijd om na te keuvelen over de voorbije gebeurtenissen.

door Erik Seghers

Paasweekend, dan denk je, de Haas en de ‘ Paas ‘ zullen er staan, maar niets is minder waar : 25 man paraat !

We gaan de eieren vandaag halen in Holland! Het beloofd een mooie tocht te worden met 1 BFT Oostenwind, tijd voor waaiers ? Het tempo zit er goed in maar niet ver van de start, heeft er ene pech. Tja op zwift heb je zoiets niet voor. Onze mechanieker van dienst helpt den Eddy M. met veel plezier verder.

Via Meerdonk rijden we dan de grens over. Hier geen stakingspiketten van Delhaize of Jumbo. Ik weet niet dat er in Nederland een record aantal alleenstaanden zijn zoals bij ons, maar 1 ding is zeker : Pornhub zal hier ook wel bovenaan de lijstjes prijken.

Voor we halt houden, lijkt er wel een omsingelingsoefening aan de gang te zijn, niet van Taiwan maar van de Erwtenweg te Grauw. Verderop sloeg de kop iets te voorbarig naar links – gelukkig voor hen – een parallelstraat in van de Graauwsedijk. Dan verder even de plaatselijke ronde afhaspelen en terug naar Hulst centrum. Traditioneel belanden we op de markt op het terras van het Raedthuys. Daar één en al verwondering, niet voor de paashaas maar voor de plaatselijke Schone in het zwart die ons vlot bedient.

Na de nodige energie inname, tijd voor het tegenoffensief, terug naar Belgenland. En dat het snel gaat, het mag gezegd worden. Er wordt vandaag wel wat afgeroepen, trager, trager … maar we noemen nu eenmaal niet de Traagvoeters, toch?

Je merkt het in ons peloton, enkel de kasseien en de valpartijen ontbreken, maar de gedrevenheid is er. Dus voor ons geen Parijs – Roubaix toestanden.

We hebben vandaag misschien wat chance gehad met gevaarlijke momenten, maar gelukkig geen Malchance. Waarschijnlijk was het voor velen onder ons de langste rit zover dit jaar, 115 km.

Het was pittig, en het kwam niet door de mosterd. En blijkbaar was Frank dan ook nog ‘ schijtes ‘ in het clublokaal.

Tot het volgende monument.

08u00 stipt, en onze vast-benoemde kopmannen trekken de troepen op gang. Het is weer grijs en miezerig weer alhoewel er een zonnetje beloofd was. De waterkiekens van vorige week zijn op post en de zwifters lekker warm binnen.

Onze Ronde van Oost-Vlaanderen kan beginnen. Het is een nerveus begin met een stevig tempo. We zien de 37 km/h niet van ons scherm verdwijnen.

Na 30 km komt het peloton tot stilstand omwille van platte band Dieter. Even rusten waarna terug op hetzelfde elan verder. We passeren het domein, de Koolputten, verder over het bruggetje en de gas blijft open staan. De prijs is toch terug op een normaal niveau belandt.

We glijden zo de Schelde voorbij. Aan het rond punt in Zele zien we plots 4 achterblijvers uit de zijstraat verschijnen. We halen ze wat verder terug in. Blijkbaar had Hans V H een spaak los getrokken met zijn forse kracht. Hij zal achteraan het peloton verder moeten met een zwalpend wiel.

Na een km of 50, onze eerste tussenstop dit jaar. Onder den toren is er de nodige drank voorzien en een schooier 😊!

 Na de break is het even koude lijden want we zijn snel terug opgewarmd door de sprint op de brug. Maar dan is het weer van dat, een platte band, nu van Ivan. We zetten onze tocht verder via Merchtem en Londerzeel. Ik hoor het gekraak van Frank zijn knieën of is het dan toch zijn goed gesoigneerde fiets? Ook Mr Van Boven vertelt me dat het daar beneden toch niet zo goed zit, zijn benen hé, mannen.

Ergens in Merchtem sturen we ook nog Hans M in een steegje voor een persoonlijke plaspauze, ver genoeg van ons, want we willen niet dat hij ons in verlegenheid brengt.

Om toch even polshoogte te nemen helemaal vooraan, mezelf even in de picture gezet voor blijkbaar de volle 200 meter, amai mijn benen.

Tijdens de laatste kilometers nog een plotse aanval van Eddy M, met toch een zestal die op zijn wiel springen, wat een rotvaart.

Na de rit was er dan de nodige drank en een broodje met warme worst voorzien in ons clublokaal. Voor 1 keer wou Hans wel een warme worst in de mond en voor Kurt en de Willy was er blijkbaar wat teveel mosterd op. En als er iemand eens ooit een wilde nacht wil met eender wie dan is er nog de bril in bruikleen van Ivan.

Tot volgende week naar Holland!

door Erik Heyvaert

Wanneer je hoog van de toren blaast dat een beetje regen je niet mag weerhouden om de clubrit te rijden, dan moet je er natuurlijk wel zelf staan. De wekker ging af om 06h30, al leek het eerder 05h30.

Na een stevig ontbijt naar Kalfort en daar kwamen zowaar nog twee waterkiekens opdagen. Erwin op zijn dikke banden en Willy die het als zijn morele plicht vond om als piloot zijn rit te leiden. Even getwijfeld om nog een uurtje te wachten met te vertrekken, wie weet kwamen er nog snelvoeters opdagen die de overschakeling naar zomeruur uit het oog verloren waren. Maar we kregen kou en niet om 08h30 stipt, want daarvoor misten we onze sprekende klok Jos, maar enkele minuten later toch vol goede moed vertrokken.

Erwin wierp zich al direct op als locomotief waar wij met plezier ons wagonnetje aan hingen. Onderweg even getwijfeld of we de rit met enkele kilometers zouden inkorten maar aangezien we toch al nat waren besloten we gewoon het volledig parcours te rijden.

Groot-Bijgaarden, een deelgemeente van Dilbeek, zijn we op de terugweg gepasseerd. Net zoals nog enkele andere Dilbeekse deelgemeenten Zibbeek, Sint-Anna-Pede en Dilbeek zelf. Dat komt ervan als je in de loop der jaren het parcours steeds een stukje langer maakt.

Omdat een clubrit steeds afgesloten wordt in ons clublokaal mochten wij ook nu niet onderdoen aan deze traditie. Tiana zag onze aankomst met lede ogen aan. Feit is dat het café direct onder water stond. Er werden nog net geen zandzakjes aangerukt. Wel kregen we een handdoek aangereikt om het meubilair toch wat te beschermen. Dat we als snelvoeters in normale omstandigheden door haar verwend worden maakte direct duidelijk dat ze ons totaal niet verwacht had. Geen soep of ander lekkers deze keer. Ook bij collega’s Willaert-Van Boom houdt men van tradities. Eveneens geen rit maar wel genieten van zwarte pensen en het nodige gerstenat. Uit compassie kregen we ook ne pens en wat brood aangeboden.

Terug thuis vanuit mijne luie zetel met respect naar de echte coureurs gekeken die eveneens in barre omstandigheden hun koers moesten rijden. Bij hun ging het precies allemaal wat vlotter. Die drinken precies geen bier?

door Erik Seghers

Met een Reuzegom wissen we wat wolkjes weg zodat we kunnen starten onder een stralend zonnetje. Welbepaald 25 Reuzen rijden niet naar Vorselaar maar naar het Oost-Vlaamse Wetteren.

In het eerste deel zal de tegenwind van de partij zijn, hopelijk krijgen we geen Strontvlieg te slikken, want het gaat goed vooruit. Juist voor het binnen rijden van Dendermonde moeten we halt houden, want er staat een Pronker voor het rode licht. Na het hervatten van onze rit, duurt het weer niet lang of we staan weer stil. Het lijkt wel een Rustdag vandaag! Er is een Jonker plat gereden,
waarschijnlijk over een Zaadje? Ondertussen is het weer ook terug grijs en grauw geworden.

Met een nieuwe binnen band rijden we verder richting ons doel. De rest heeft ondertussen wat reepjes en visolie kunnen binnen kappen. Ongeveer halfweg ons traject, rijden er 6 kanjers door richting oude brug, de 19 anderen nemen een binnenweg via de fietsersbrug te Wetteren.

Dan maar even een plaspauze. Een paar luttele minuten later zien we de 6 voorbij razen. Alle hens aan dek en de achtervolging kan ingezet worden. Geen Jankers toegelaten op dat moment, maar gewoon “gaze” geven.

Nu is het echt hard gaan, zeker met de Westenwind die ons mee vooruit stuwt. Er wordt niet met losse Flodders geschoten maar met scherp. Kicken!
Ik denk dat er deze ‘ DIA ‘ maar een 8-tal koptrekkers waren, maar wat voor een kracht.

In de laatste rechte lijn van Lippelo tot ons clublokaal wordt er hard gereden met hier en daar wat prikacties, nee niet die van de Delhaize. BBB was niet van de partij, maar wel die van de Snelvoeters.

Het proces is klaar, het verdict gevallen, de strafmaat wordt nog bepaald! Tot volgende week !

TIK TOK, TIK TOK …. nog enkele minuten en het startschot kan gegeven worden voor onze tweede rit! Wat een opkomst weeral, 30 man. Hopelijk
staat TIK TOK ons niet in de weg en kunnen de Chinezen ons doen en laten niet traceren.

Na een week met barslecht weer, lijkt het vandaag een mooiere dag. Ook Parijs – Nice en de Tireno hebben er deze week onder geleden met ingekorte en
afgelaste wedstrijden.

We vertrekken via Ruisbroek, Eikevliet, Bornem om zo naar Opdorp af te zakken. Akkoord, het is miezerig weer met veel wind, maar weinig stikstof in de lucht. Klaar voor het verder zetten van onze rit met de eerste hoogtemeters.
Als ik zo rond me kijk moet ik toch even op mijn wezen tikken, om te beseffen dat ik echt wel bij de Snelvoeters rijd. Want met al die nieuwe leden en dan nog met de helm op, zijn er gelukkig toch enkele herkenbaar.

Na km 40, krijgen we onze eerste heuvels voorgeschoteld, de eerste test voor onze klimmersbenen, behalve voor de Vingerhoets. Terug van hoogtestage op Calpese bodem en fit genoeg om vrouwlief Els her en der een duwtje te geven.

Via Moorsel richting het keerpunt te Meldert. Dan wat later verschijnen de bewuste kasseistroken van de Putberg. Een derde van het Peloton opteert toch voor de Leftside Offroad kant of zoals piloot Willy het op volkse manier noemt: het geitepaadje.

Het met gezegd worden, wat een kasseistroken vandaag! We vlammen nu de Koereit af, het peloton wordt uit elkaar gereten. We komen nog enkele pittige klimmetjes tegen en het ‘Rode Stiksel‘ hierbij is niet doeltreffend, telkens wordt de groep in 2 gebroken…

Op Strava kom je ook verschillende segmenten tegen, diegene zeker noemenswaardig is vandaag : Bami Pang Pang ��! En dat er wat afgeschoten wordt vandaag, de poort achteraan staat wagenwijd open. Doch “samen uit, samen thuis” is het motto en er wordt ten gepaste tijde getemporiseerd.

Via Opdorp en Buggenhout, verder door naar Oppuurs. We ruiken onze stal, gelukkig is er een stikstof akkoord, onze toekomst is verzekerd.

Nu in ons clublokaal tijd voor de recupererende chocomelkjes: voor de ECHTE onder ons! De goei grote pinten voor de ECHTE MANNEN onder ons!
En voor de ECHTE MANNEN MET BALLEN: Soep !! (of is het ballen met soep?)

door Erik Seghers

Donkere, grijze en koude wintermaanden met nu en dan een zalige winterprik,
bar koud met een blauwe hemel. Het leek wel een eeuwigheid te duren, doch
staan we hier nu terug voor de start van een nieuw wielerseizoen. Met de
enige constante, grijs en nog steeds bar koud.

Met vorige week nog een kil Whatsapp berichtje : “Ik stop met onmiddellijke
ingang” ! Nee, geen kopman of een jong gepensioneerde maar onze eigenste
volgman Patje, die er de brui aan geeft! Zonder boe of bah, we hebben er
allemaal het raden naar, maar niettemin: thanks Patje voor de vele volgjaren.

De meeste van ons hebben er een goede winter op zitten, met voor sommigen
zelfs 4 à 500 trainingskilometers per week. Er zitten zelfs nog 4 leden in Calpé, misschien worden dit wel onze nieuwe koptrekkers dit seizoen?

En dat er nog zekerheden zijn: Jos Scheers staat op scherp en is niet op de
parking te houden. Zelfs de speech van onze voorzitter moet er aan geloven. Nog geen 2 trappen gegeven en de weergoden zijn ons weer niet goed gezind.
Het eerste uur zal in de regen te doen zijn.

We zijn onderweg met een mooi peloton, 24 deelnemers waaronder terug 1 fietsster in onze rangen, welkom Els !

We rijden een mooi gezapig tempo met in de Plasstraat een duel jullie auteur met Jelle, om dan de lont aan te steken voor een tiental snelvoeters. Tot aan de lichten boven een mooi gevecht om de beste te zijn. Daarna knallen we naar beneden richting Cockaert, maar niet helemaal tot daar maar een 100 tal meter ervoor rechtsaf in het kleine straatje. Een achttal renners hadden het niet door, enkele keerden terug en enkele pikten wat verder terug aan.

Ergens tussen Battel en Hombeek was het dan even een wedstrijdje ‘over den draad plassen‘. Daarna ging het via Leest en Heindonk, langs de Hazewinkel richting de Vredesbrug. Om dan nog even een ommetje te maken via Londerzeel en zo naar ons clublokaal Coolhem.

Ondanks de regen en de koude was het een plezante, pittige rit. En als de
Kerremans aan 50% dit aankan dan zegt dit alles over hem en niks
over ons.

We lieten ons de drank en belegde broodjes smaken en toastten op de versgeboren spruit van Tiana. Proficiat!

Eerst rit op zondag 5 maart 2023 – Rit Meise – met piloot Marc Verheyen (clubkampioen seizoen 2022). GPX is opgeladen.

Door Erik Seghers

De laatste rit, althans voor jullie auteur. Dus volgende week zal er een vervangende Free Lance Reporter moeten aantreden. Misschien iemand die juist uit verlof komt, Achiel of een re-entry van Patrick of Chris à la manière Boris?

We vertrekken zoals gewoonlijk met onze stipte man Jos en bengel Jelle. Oei … waar is de Jelle gebleven? Blijkbaar is er deze week een democratisch verkozen nieuwe regel in het leven geroepen. Het is niet enkel democratie voor Xi Jingping me dunkt.

We gaan vanaf nu het eerste half uur op een rustiger tempo vertrekken om onze oudere van dagen niet direct af te matten van in het begin. Wetende dat deze oudere sloebers 15 jaar geleden de jongeren pijnigden . Maar wat is de definitie van ouder, is dat 56, de gemiddelde leeftijd van de snelvoeters? Dus Chris en Jos op kop aan een rustig tempo, wat een verademing! “Dit zullen we later wel goedmaken”, vrees ik dan.

We passeren al snel den Duvel, ja Jelle , we doen u den Duvel aan vandaag, met uwe nieuwe ivoorkleurige gravel!

Dan via Hazewinkel richting Zemst. Het is een echt najaarsgevoel vandaag: mooie herfstkleuren, vallende bladeren en hier en daar kastanjes en eikels op de grond. Het tempo is ondertussen al aardig opgetrokken en we naderen zo snel de Verbrande brug te Grimbergen. Hier passeren we dan ook de driekastanjelaarstraat. Daar komt de naam van deze rit blijkbaar vandaan. Drie imposante kastanjebomen. Wij Snelvoeters zijn er nietig bij.

Op de lange baan richting Meise wordt er zwaar doorgetrokken, de adrenaline gutst door de lichamen!

Dan komen de lang verwachte hellingen eraan regio Meise. Goed dat deze ons extra opwarmen. Lekker meegenomen in deze tijden van energiecrisis.

Op een gegeven moment komt weliswaar Erik Heyvaert aan kop sleuren, naderen we dan echt de grens van 62 km? Het is zover, de zo gegeerde café stop.

Na het nuttigen van een snack en drankjes terug onze fiets op. Het lijkt ineens 5 graden frisser. Maar wij stoere beren , laten ons niet kennen. We trappen dan maar wat harder en laten ons bloed sneller stromen. Geen toneel, zoals El Kaouakabi, what a S(hi)Hame.

Zoals ik voorspelde: de tijd die we het eerste half uur zogezegd verspeelden, maken we nu dubbel en dik goed.

Zo razen we voorbij Emrin richting St Jozef. Daar rapen we ook nog lange Marc op. Zwartrijder of toch een beetje op de sukkel. Welkom Marc in ons peloton. Ik heb het de meeste snelvoeters horen zeggen: mooie kastanjes onderweg en wat een mooie rit weeral, vandaag verzorgd door piloot Jan VDE!

Achteraf in café Coolhem had Tiana voor ons lekkere frikadellen met heerlijke krieken voorzien. Een waar genot.

Vrienden, makkers, mes amis, graag à l’année prochaine, vous allez bien! Erik.

Mid-oktober, klaar voor onze rit naar Waasmunster, ook wel de bruggenrit genoemd. Nee, nee, niet de stad Brugge of Club Brugge, maar de 6 viaducten over de E-17!

We vertrekken met een knal richting Ruisbroek – Eikevliet, de pees wordt er al stevig opgelegd van bij het begin, want zeg nu zelf half 9 is half 9, hé Jos! 😊

We zijn met een talrijk peloton, 25 man! Op de eerste viaduct beseffen we dan al: het wordt een knotsgekke, snelle rit. En wanneer we eender welke brug opgaan, gaat het telkens een tikkeltje sneller. Op een gegeven moment snel ik naar voor om de koptrekkers aan te manen effe in de remmen te gaan. Chris moest even zijn pomp vastzetten want deze was al enige tijd aan het ratelen tegen zijn trapper. Sommigen onder ons hadden iets anders verstaan, maar was niet voor kinderoortjes, nietwaar Eddy D. ? 😊

Na alle viaducten te hebben doorstaan, alsook het klimmetje richting Waasmunster, tijd om te buurten. En waar kan dat beter dan in het buurthuis, te midden van de dancing Dimmys.

Dan tijd om naar buiten te gaan , genietend van het zonnetje, om de laatste 40 km af te haspelen. In de regio Sombeke en Tielrode nemen we nog enkele klimmetjes mee.

Op een gegeven moment , na mijn verplichte 2 minuten kopwerk opgelegd door Frank, snel ik Jelle en Frank na een tijdje terug voorbij. En dan zit het hooi op de wagen en beleven we een pittig eindgedeelte, de finale is ingezet. Aan Temse brug is er dan wat commotie tussen enkelen.

Nou zeg, wees niet bang, je mag fouten maken, geen probleem. Dat is toch wat mijn mama altijd zei. Mocht je de weg kwijtraken, volg dan gewoon de GPX.

Via Bornem, Hingene en Eikevliet zo naar Mc Donalds, nee we stoppen niet voor een hamburger. En het mag gezegd worden, wat een kopwerk door Ivan, enkele jaren geleden nog languit in de zetel.

We hebben er weer vol van genoten, ons ook een weg gebaand doorheen de vele eikeltjes op de grond, en misschien hier en daar ook eentje op ne velo 😊

Na de rit nog een frisse pint bij lekkere sandwiches van Tiana.