door Erik Seghers
Goud, weeral goud, voor de tweede keer! Hetzelfde, maar anders. Aan de start bij ons , spotte ik ook iemand met 2 keer goud, 2 identieke goudkleurige drinkbussen. Wat een spektakel was het gisteren, daar in Parijs. Boven op de Montmartre, te zot voor woorden. Zot gaat het bij ons niet worden vandaag, daar gingen we toch vanuit. Het eerste uur ging gemoedelijker dan andere zondagen. Ja, als er een wacko minder op kop rijdt, word je dat direct gewaar. Met hoeveel we vandaag gestart waren, kan ik me niet echt herinneren. Maar straks even ons ‘VF clubs’ app raadplegen en dan weten we het direct. Maar ik denk dat den Heyvaert deze gehackt heeft in Rosas, want niemand geraakt er nog op. Maar, waar we wel op geraken, dat is op onze fiets. Na het eerste uur gaat de gashendel open, het ging vooruit. Langs het mooie houten bruggetje te Teralfine. Nina Derwael zou jaloers geweest zijn… zo mooi was het! Niet veel later zou Jan zijn dekseltje pardoes weggooien. Wat was hij van plan? Juist op het moment dat wij het lange vals plat klimmetje aan het doen waren. Wilde hij dat we in de remmen gingen staan? Maar wij zochten gezwind verder naar die verdomde Basilique Du Sacre-Coeur. En of dat ons hart pijn deed, ze had teveel verpompingen per minuut uit te voeren. Na 85 km zagen we dan uiteindelijk de kerk, maar het was die van Zottegem. Bij die kleine Mie gingen we iets drinken. En in onze uithoek zagen we hem daar staan. Voor die kerk gepositioneerd. Die zot, die ons straks een lesje gaat leren.
Na het opgenomen vocht, vertrokken we terug. Na de frisse herstart, toch voor de scherpen onder ons, ging het vooral hard. Maar na een tiental kilometers, was hij daar terug, Jan. Eerst viel hij plat, waarop onze mekanieker hem gewoon een nieuwe fiets uit zijn bidon toverde. Maar niet veel later vloog het dekseltje er terug af. Had onze mekanieker het er niet vast genoeg opgedraaid?
Tom V, gisteren nog bijna een hartaanval tijdens het bekijken van de koers op TV. En nu zo een wondermooi parcours uit zijn hoed toveren. Chapeau Bas!
En nee, we hadden hem niet meer verwacht. Maar hij was ons dan blijkbaar toch gevolgd van achter zijn kerkske. Daar was hij terug, weliswaar zonder GSM, die van Zottegem. Hij reeds ons voorbij en trok alles in Lippelo op 1 lint. Adrenaline alom, was het van de snelheid of de schrik… van hem? Maar het lint brak niet, we waren te sterk voor hem. Eendracht maakt macht. Maar het mag gezegd worden, het deed toch ‘zot zeer!’.
‘Zottegem’ volgende keer niet op “Swift” laten rijden dachten er enkelen.
