De Corona lock-down ligt al enkele weken achter ons en ook de redacteur is terug ten tonele verschenen. Sinds 14 juni zijn we terug beginnen fietsen in clubverband en dat deed voor iedereen veel deugd. Telkens waren we op de toegestane limiet af met een 20-tal leden.
Voor de rit naar Overijse zijn we zelfs met 26 alhoewel hier ook enkele gastrijders tussen zitten. Ook Kurt was erbij die nog gevallen was vorige week in de rit naar Erpe-Mere. Gelukkig zonder veel erg: schaafwonden en kneuzing aan de schouder (zijn trui bleef wonderlijk onbeschadigd) en helm gebarsten! Niet verwonderlijk dat hij er vandaag nog een beetje last van had.
Vorige week was er ook heel hard gefietst op de terugweg: meewind en lange Marc en Frank VDV op kop. Als piloot is het absoluut niet gemakkelijk om een snelle groep veilig over Vlaamse wegen met vele bochten en kruispunten te leiden en piloot Willy moest dan ook orde op zaken stellen en tot kalmte aanmanen.
Het eerste deel van de rit naar Overijse werd traditioneel aangevoerd door Jos Scheers samen met piloot Nico. Ideaal weer, geen wind, alle windmolens stil, en een zomerzonnetje in de wolken. Wegens werken aan de brug in Tisselt konden we het normale parcours niet volgen. Dan maar via Willebroek en Heindonk over Leest naar Hombeek en daar over de vernieuwde weg naar Zemst en Weerde. Het parcours blijft plat tot Kortenberg en dan begint het geheuvel. Met Erwin erbij als nieuw lid hebben we altijd beziens. Twee fietsers die we waren voorbijgestoken hadden ook de man op de mountainbike opgemerkt en staken hun ontzag niet weg. “Wouw, hedde da gezien, die met zijne mountainbike?”. Maar wij weten: den Erwin is gene gewone.
De groep beklom voorbeeldig met allen samen de Neerijse Steenweg in Leefdaal. Deze loopt verder uit in de langestraat waar lange Marc zich op kop zette om zijn grotere versnellingen eens uit te proberen. Met licht bergaf gaan de wijzers al snel boven de 45 richting 50.
De beklimming van de Huldenberg is lang niet meer de scherprechter van weleer. Wat een verschil met vroeger op de kasseien die nu helemaal geasfalteerd is. Toch blijft het begin van de helling meer dan 5% en is het altijd wel even zwoegen. Een groep van een 12tal kwam eerst boven gevolgd door versprokkelde groepjes. Daar werd gewacht tot iedereen samen kon afdalen naar de dorpskern van Huldenberg waar we traditioneel stoppen. Een aangepikte sportieveling was al ettelijke kilometers met ons aan het meerijden, maar voor de stop in café ’t Gouvernement bedankte hij.
Na de stop ging het verder naar Overijse waar de weg omhoog slingert rondom de kerk. Waar die weg een paar maanden geleden nog helemaal open lag, was ie nu gelukkig helemaal nieuw geasfalteerd was. Even later kregen we een tractor met remorque voor ons als gangmaker. Niet ideaal en geduld was de boodschap. Voorbijsteken was te gevaarlijk en ook voor de volgwagen niet doenbaar. Op de rechte stukken kon ie doorrijden maar op de vele verkeersdrempels was ie genoopt om serieus gas terug te nemen of zijn tractor zou nogal “dansen”.
Het keerpunt voorbij kregen we dan toch lichte tegenwind, maar dat konden hardrijders als Hans Tierens en Stijn niet deren.
Nico had het parcours richting Kapelle o/d Bos enigszins aangepast zodat we net voor de “chicane” aan de spoorwegtunnel uitkwamen. Mooie verbetering al is het op die smalle wegen wel oppassen voor tegenliggers en andere obstakels.
Iets voor twaalven waren we terug in Kalfort en konden we voor de eerste keer postvatten op het terras vooraan café Coolhem. Cindy had lekkere caracollen voorzien. Voor sommigen een delicatesse (want ze waren echt goed), andere laten die toch liever links liggen :). “De gustibus et coloribus non est disputandum”, wisten de Romeinen ook al, maar zij hadden wel iets als garum…
